Υπάρχουν θεωρίες είτε φιλοσοφικές, είτε αυτογνωσίας, είτε ψυχολογίας ή μεταφυσικές, που μας λένε με σιγουριά πως ό,τι θέλουμε θα το καταφέρουμε και θα πετύχουμε οτιδήποτε θελήσουμε, αρκεί να το πιστεύουμε πραγματικά. Πράγματι καταφέρνουμε ό,τι θέλουμε να κατακτήσουμε; Και αυτό ισχύει για όλους; Και γιατί συχνά η πραγματικότητα μας διαψεύδει;
Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, κάθε τι καλό που καταφέρνουμε στη ζωή μας, δεν έρχεται από το πουθενά. "Από πάνω κατεβαίνει..." (Λόγια Θείας Λειτουργίας). Επομένως, δεν είναι τυχαίο. Επίσης, δεν υπάρχουν ειδικοί νόμοι που ανακάλυψε η ψυχολογία, η φιλοσοφία ή η μεταφυσική, παρά μόνο ένας νόμος και μοναδικός. Κάθε επιτυχία υπόκειται στον πνευματικό νόμο που μας έδωσε ο Χριστός: "τα πάντα είναι δυνατά σε αυτόν που πιστεύει". Ο οποίος νόμος συμπληρώνεται από έναν ακόμα: "αυτός που ψάχνει θα βρει, αυτός που ζητάει θα του δοθεί και αυτός που χτυπάει την πόρτα θα του ανοιχθεί"
(“Αιτείται και δοθήσεται υμίν, ζητείται, και ευρήσεται, κρούετε, και ανοιγήσεται υμίν. Πάς γαρ ο αιτών λαμβάνει και ο ζητών ευρίσκει και τω κρούοντι ανοιγήσεται”
( Λουκ.ια'9-10)
Αυτοί οι παραπάνω νόμοι είναι δοσμένοι άνωθεν και γενικοί για όλους. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι δεν αναφέρονται σε δόγματα και θρησκευτική πίστη. Ισχύουν για πιστούς και άθεους, αρκεί να πιστεύουν ότι αυτό που ζητούν θα το λάβουν. Διότι όλοι είμαστε δημιουργήματα του ίδιου Θεού και όταν αναζητάμε ή απλά ζητάμε κάτι το βρίσκουμε. Ειδ' άλλως, θα είμασταν όλοι καταδικασμένοι σε αποτυχία, γιατί λίγοι είναι αυτοί με αγνή και ανόθευτη πίστη.
Και όμως, συχνά ζητάμε αλλά δεν λαμβάνουμε, θέλουμε αλλά δεν πετυχαίνουμε. Γιατί;Υπάρχουν λόγοι γι' αυτό:
ΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣΕΥΧΗΣ
Περιληπτικά θα λέγαμε τα εξής:
Οι Πατέρες της Εκκλησίας μας συνοψίζουν σε τρεις τις απαντήσεις του Θεού στις προσευχές μας:
- Ναι!
- Όχι!
- Περίμενε!
Μια απάντηση τύπου "όχι" θα μπορούσε να μας κάνει να πιστέψουμε ότι δεν υπάρχει Θεός ενώ μια απάντηση τύπου "περίμενε" δοκιμάζει για τα καλά την πίστη, την υπομονή μας, το πόσο θέλουμε κάτι, το πόσο ουσιώδες είναι αυτό που ζητάμε ή μπορεί ακόμα και να μας κάνει να συνειδητοποιήσουμε πόσο σημαντικό ή όχι είναι τελικά το αίτημά μας.
Το "όχι" και το "περίμενε" κρύβουν πολλά μέσα τους.
Συγκεκριμένα, περιμένοντας μπορεί να διαπιστώσουμε ότι:
- Δεν χρειαζόμαστε πραγματικά αυτό που ζητάμε.
- Δεν θα μας κάνει καλό το να λάβουμε αυτό που ζητάμε.
- Ζητάμε μεν, αλλά δεν το πιστεύουμε πραγματικά ότι θα το λάβουμε ("θέλω να γίνω τραγουδίστρια αλλά δεν το πιστεύω ότι θα γίνω" έλεγε μία νέα κοπέλα στην φίλη της). Αυτός είναι ο "δίψυχος" άνθρωπος ο οποίος ουδέποτε θα λάβει.
- Αυτό που ζητάμε βλάπτει κάποιον άλλο ή ο σκοπός μας δεν είναι καθαρός
- Πολύ απλά, ο Θεός μας δοκιμάζει.
ΟΧΙ ΑΠΛΑ Η ΠΙΣΤΗ ΑΛΛΑ Η ΑΚΡΑΔΑΝΤΗ ΠΙΣΤΗ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ
Μεγαλειώδες παράδειγμα δοκιμασίας της πίστης ότι θα λάβουμε ό,τι ζητάμε μας δίνει το σημερινό Ευαγγέλιο (βλέπε στο κάτω μέρος της σελίδας, το Ευαγγέλιο της Κυριακής) όπου περιγράφεται το περιστατικό με την Χαναναία.
Εκεί υπάρχει ένας ακόμα παράγοντας επιτυχίας τον οποίο ο πιστός υπολογίζει, ο κάθε άλλος όμως αναζητητής ίσως όχι - η ακράδαντη πίστη ότι θα λάβουμε αυτό που ζητάμε. Ο παράγοντας αυτός αποκαλύπτεται σταδιακά στη συνάντηση του Ιησού με την Χαναναία:
Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΡΗΣ ΤΗΣ ΧΑΝΑΝΑΙΑΣ ΚΑΙ Η "ΠΑΡΑΔΟΞΗ" ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ
Η Χαναναία ήταν μια γυναίκα που πεισματικά ζητούσε από τον Χριστό να θεραπεύσει την κόρη της. Δεν ανήκε όμως στον εκλεκτό λαό του Ισραήλ. Παρ' όλα αυτά, η σκέψη αυτή δεν την ανέκοψε αλλά ζητούσε και μάλιστα φωνάζοντας, το ΘΑΥΜΑ από τον Χριστό. Και, παραδόξως, ενώ ο Χριστός είχε έλθει στη γη για όλους, σε εκείνη δεν έδινε σημασία. "Θα ήταν πολύ αμαρτωλή ή ανάξια" θα μπορούσε να πει κανείς. Για έναν σκεπτικιστή, αυτό είναι μία λογική εξήγηση, για τον Χριστό όμως όχι, ο οποίος ήταν ο γιατρός όλων όσων Τον χρειάζονταν και είχε έρθει "για να σώσει τον κόσμο και όχι να τον αφήσει να χαθεί".
Τότε, γιατί;
Διότι, όπως φαίνεται και από μία προσεκτική ανάγνωση του περιστατικού, ο Χριστός γνώριζε καλύτερα απ' όλους τον εσωτερικό κόσμο της Χαναναίας. Ήξερε την βαθειά πίστη της και ήθελε να την κάνει φανερή δημοσίως προς παράδειγμα όλων. Δοκίμαζε την πίστη, την επιμονή και την ταπείνωση της Χαναναίας, γιατί ήξερε το βάθος της πίστης της και ήθελε να κάνει φανερό το παράδειγμά της. Είπε ξεκάθαρα (και αρκετά δυνατά για να το ακούσει και εκείνη) ότι δεν ήλθε παρά για τον λαό του Ισραήλ και δεν είναι σωστό να πάρει κανείς την τροφή από τα παιδιά του και να την ρίχνει στα σκυλιά. Με άλλα λόγια, την ταπείνωνε λέγοντας ότι δεν ανήκε στον πιστό Του και εκλεκτό λαό και σαν να της έλεγε ξεκάθαρα ότι δεν είχε έλθει γι' αυτήν. Όμως η Χαναναία δεν πτοήθηκε. Καμία σκέψη δεν σκίαζε την πίστη της ότι ο Χριστός θα θεραπεύσει το παιδί της. Με ταπείνωση απάντησε ότι "ναί, Κύριε, αλλά και τα σκυλιά τρώνε τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους".
Αυτό ήταν.
Αυτό το τρανό παράδειγμα πίστης σαν της Χαναναίας ήθελε να δείξει ο Χριστός στους άλλους. Και θεράπευσε αμέσως την κόρη της, "σύμφωνα με την πίστη της" ("ας γίνει σύμφωνα με την πίστη σου").
ΑΛΛΟ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ
ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΤΟ ΘΑΥΜΑ
Έτσι λοιπόν, μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους. Όταν θέλουμε πολύ κάτι ή όταν ορίζουμε έναν στόχο και προσπαθούμε για να τον πραγματοποιήσουμε, ναι μεν υπάρχουν πνευματικοί νόμοι που ορίζουν την αιτία και το αποτέλεσμα, ώστε να επιτύχουμε, όποιας θρησκείας και να είμαστε. Έτσι δεν είναι κάποιοι καταδικασμένοι σε αποτυχία λόγω μη χριστιανικών πεποιθήσεων και κάποιοι άλλοι σε επιτυχία ως "εκλεκτοί". Αυτός ο διαχωρισμός είναι της λογικής και όχι του Δημιουργού μας.
Για να συμβεί όμως το ΘΑΥΜΑ στη ζωή μας, αυτό με καμμία ανθρώπινη προσπάθεια δεν πετυχαίνεται, παρά μόνο με την παρέμβαση του Θεού. ΘΑΥΜΑ είναι κάθε θεία βοήθεια στον άνθρωπο όταν οι δυνάμεις του τελειώνουν ή δεν επαρκούν για να καταφέρει κάτι, το οποίο πλέον η ίδια η λογική θα χαρακτήριζε ως αδύνατο.
Εκεί δεν χωράει η εκλογικευμένη σκέψη, η κάθε θνητή θεωρία, η τετράγωνη λογική, παρά μόνο το "παράλογο" της πίστης που ξεπερνάει τα πάντα και ισοπεδώνει κάθε λογική και κοσμική θεωρία. Δεν χωράει το "δεν είμαι άξιος", ή το "σε μένα θα κάνει θαύμα ο Χριστός; Εγώ είμαι αμαρτωλός" αλλά ούτε και το "είμαι σωστός άνθρωπος, είμαι τίμιος και πάω κάθε Κυριακή στην Εκκλησία. Ξέρεις πόσα κεριά ανάβω; Γιατί να μην κάνει κάτι για μένα ο Χριστός;" Κανένας ποτέ δεν γνώρισε το θαύμα έχοντας τόση υπερηφάνεια. Ας μην ξεχνάμε ότι ο Ιησούς πρώτα ταπείνωσε την Χαναναία (αποκαλώντας την τόσο ασήμαντη σαν σκυλί) και αφού η γυναίκα αυτή έδειξε και την ταπείνωσή της (όχι μόνο την πίστη της), τότε έγινε το θαύμα.
ΟΥΤΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΟΥΤΕ Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΦΗΡΗΜΕΝΕΣ ΕΝΝΟΙΕΣ
Βλέπουμε πως ούτε η πίστη ούτε η σωτηρία είναι μόνο για τους Χριστιανούς (η Χαναναία δεν ανήκε στον εκλεκτό λαό του Ισραήλ). Όμως, εδώ δεν πρόκειται απλώς για μια πίστη "αιτίας-αποτελέσματος" αλλά για την πίστη που αποτείνεται στον ίδιο τον Χριστό προσωπικά, με σκοπό να ξεπεράσει το αδύνατο. Και, για να απευθυνθούμε σε Αυτόν "πρόσωπο με πρόσωπο", πρέπει να πιστέψουμε σε Αυτόν τον ίδιο και όχι σε μια αφηρημένη ιδέα περί κάποιου Θεού ή Ανώτερης Δύναμης ή Ανώτερης Ευφυίας ή όπως αλλιώς ονομάζουν οι διάφορες κοσμοθεωρίες την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Αλλιώς η Χαναναία θα καθόταν σπίτι της περιμένοντας την αλλαγή. Ή θα σκεφτόταν (με βάση τη λογική) ότι, αφού δεν ανήκει στον εκλεκτό λαό, δεν θα δει ποτέ θαύμα στη ζωή της. Όμως όχι. Βγήκε και αναζήτησε τον ίδιο τον Χριστό, χωρίς σκέψεις, αναστολές και εμπόδια και Αυτός την συνάντησε.
Ανά πάσα στιγμή μπορεί μια τέτοια συνάντηση να αλλάξει και την δική μας ζωή. Αρκεί να είμαστε έτοιμοι, με ελεύθερο πνεύμα, να Τον δεχτούμε και να ζήσουμε το θαύμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου