Το έχουμε σκεφθεί ότι δεν θα είναι για πάντα μαζί μας; Τι θα της λέγαμε αν την είχαμε εδώ; Σ' ΑΓΑΠΩ; ΣΥΓΝΩΜΗ; Μπορούμε να της το πούμε είτε είναι κοντά μας είτε μακριά μας. Υπάρχει ακόμα χρόνος. Και η σκέψη μετράει!
Η μητέρα του είχε μόνο ένα μάτι…Ντρεπόταν γι’ αυτήν κι ώρες ώρες την μισούσε!
Η δουλειά της ήταν μαγείρισσα στην φοιτητική λέσχη. Μαγείρευε για τους φοιτητές και τους καθηγητές για να βγάζει τα έξοδά τους… Δεν ήθελε να του μιλάει για να μην μαθαίνουν ότι είναι παιδί μιας μητέρας με… ένα μάτι. Οι φοιτήτριες έφευγαν γρήγορα, όποτε την έβλεπαν να βγαίνει για λίγο από την κουζίνα κι έλεγαν πως δεν άντεχαν το θέαμα και πως τους προκαλούσε μια ανυπόφορη ανατριχίλα…
.
..«Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν' αφήσω»
«Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω»
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ' τον πόνο. «Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;» γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει...
...κι ο δράκος τση εγέλασε,και πάει να τση σιμώσει
μα ξάφνου εφοβηθηκε και σύρθηκεν οπίσω
(δράκος) : Ηντα φορείς απάνω σου,κόρη,και μ'αποδιώχνει
και δε μπορώ τα κάλη σου να τα γευτώ ως το θέλω
(κοπελια) :Λούσα πολλά δεν έκαμα,χρυσαφικά δε βάνω
μονο σαφή στη Παναγιά,η το σταυρό μου κάνω Και πριν μισέψω,η μάνα μου,μετά από το φιλί τζη εδάκρυσε και μου δωκε η έρμη την ευχη τζη..
Δεν μπορεί κανείς εύκολα να νοιώσει την καρδιά της μάνας αν δεν βρεθεί στην θέση της. Η παράδοσή μας εξύμνησε την βαθειά μητρική αγάπη αλλά και την αξία της ευχής της μάνας.
Τα παραπάνω παραδοσιακά τραγούδια αποτελούν ντοκουμέντο αυτού του μεγαλείου που ονομάζεται ΜΑΝΑ. Ακολουθούν τα λόγια τους.
Έχουμε χίλιους και δύο λόγους να είμαστε υπερήφανοι για την καταγωγή μας.
Μόλις το είδα στο facebook δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον "υπερήφανο" πειρασμό να το αναρτήσω. Λίγη ανωτερότητα μας χρειάζεται για να παραδεχτούμε αυτό που είμαστε στον αντίποδα της ιδέας που επικρατεί παγκοσμίως περί Ελλήνων και Ελλάδας και η οποία μόνο το αίσθημα κατωτερότητας μας μεταδίδει.
Και χρειάζεται αρκετό πάθος για να ξεσηκωθεί το πνεύμα μας και να ξυπνήσει η κριτική μας σκέψη ώστε να ξαναπάρουμε τα ινία της πατρίδας μας στα χέρια μας και να μην επιτρέπουμε στους ξένους να μας υπαγορεύουν ποιοί είμαστε. Την ταυτότητά μας εμείς την διδαχθήκαμε από τους προγόνους μας.
Τι είναι αυτό που θα στηρίξει τα παιδιά όσο οι γονείς είναι κοντά τους αλλά και όταν θα έχουν φύγει; Ποιος συμβουλάτορας θα στέκει πλέον δίπλα τους και θα τα καθοδηγεί στο σωστό όταν τα παιδιά φεύγουν μακρυά ή ξενιτεύονται για να ξεκινήσουν την δική τους ανεξάρτητη πορεία; Και επαγγελματικά θα σταθούν στα πόδια τους, θα τους τύχουν σωστές συνεργασίες; Ποιος θα τους μάθει τα κόλπα του επαγγέλματος και τις παγίδες του όταν ο πατέρας δεν θα είναι πια κοντά τους; Και τα παιδιά άραγε...θα καλοπαντρευτούν; Θα ευτυχίσουν; Θα επιτύχουν στην ζωή τους; Θα έχουν υγεία;
Όλα αυτά και πολλά άλλα όχι μόνο απασχολούν τους γονείς αλλά είναι και αντικειμενικές ανησυχίες για την ζωή του καθενός μας.
Τα βήματά μας είναι αμφίβολα. Στο κάθε επόμενο βήμα μπορεί να κρύβεται η επιτυχία ή η αποτυχία. Βέβαια, αυτό που μετράει είναι η όλη πορεία και όχι μόνο το επόμενο βήμα. Γιατί, ακόμα και μετά από μεγάλη προσπάθεια και αλλεπάλληλες αποτυχίες, ανυπέρβλητα εμπόδια ή δυσκολίες μπορεί να έρθει, πολλές φορές απρόσμενα, η επιτυχία.
Συχνά γνωρίζουμε ανθρώπους οι οποίοι, ό,τι και να κάνουν στην ζωή τους είναι πετυχημένο και άλλους οι οποίοι ό,τι και να κάνουν αποτυγχάνουν.
Πέρα από το θέμα της σωστής ή λάθος διαπαιδαγώγησης από την παιδική τους ηλικία και της σωστής στάσης των γονέων υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να υπερβεί τα ανθρώπινα λάθη της διαπαιδαγώγησης των γονέων και των επιλογών των παιδιών, να ξεπεράσει τα εμπόδια και να οδηγήσει τον άνθρωπο στην επιτυχία, την ευτυχία και την τακτοποιημένη ζωή: είναι Η ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ
Υπάρχουν γονείς που δίνουν συνεχώς ευχές στα παιδιά τους, τα ενθαρρύνουν και τα θαυμάζουν και άλλοι που διαρκώς τα μέμφονται και τα καταριώνται. Και τα μεν πρώτα βαδίζουν απρόσκοπτα (χωρίς εμπόδια) ενώ τα δεύτερα δεν μπορούν να στεριώσουν πουθενά.
Υπάρχουν βέβαια και παιδιά που δεν είχαν γονείς ή είχαν και έζησαν σαν ορφανά. Αυτά τα αναλαμβάνει απ' ευθείας ο Θεός. Αλλά τι γίνεται με την ευχή των γονέων, όταν αυτοί υπάρχουν;
Σε ένα διαμέρισμα που η έλλειψη χώρου και το μικρό μπαλκόνι δεν αφήνουν πολλά περιθώρια για κηπευτικές ενασχολήσεις, ένας αρωματικός κήπος στην κουζίνα μας γεμίζει τον χώρο με αρώματα και φέρνει την φύση στην πόλη.
Στο ιστολόγιο της Έλενας, ΦΑΝΤΑΣΙΑ, βρήκα κάτι που έψαχνα από καιρό: εύκολες οδηγίες και λεπτομέρειες για αρωματικά φυτά στην κουζίνα μας.
Ξεχώρισα αυτή την ανάρτηση γιατί η Έλενα δίνει πάρα πολύ πρακτικές οδηγίες για την αρχική φύτευση των φυτών σε χάρτινες αυγοθήκες, κάτι που υπάρχει σε όλα τα σπίτια. Ανακύκλωση λοιπόν, οικολογία, ομορφιά, αρώματα και πρακτικότητα όλα μαζί σε ένα "πακέτο".
Αρωματικά φυτά με τα οποία μπορείτε να ξεκινήσετε:
Καθώς ο καιρός το επιτρέπει, ένα ομαδικό παιχνίδι σε υπαίθριο χώρο είναι πάντα ευπρόσδεκτο.
Το παιχνίδι αυτό δημιουργήθηκε με σκοπό την ψυχαγωγία των παιδιών κατηχητικού της Κεφαλλονιάς, όταν επισκέφθηκαν το απέραντο δάσος της Μονής Θεμάτων με τα λάμα και τα ελάφια.
Επιχειρήστε να βρείτε τέτοια μέρη στην περιοχή σας, με δάσος ή ζώα. Συχνά πολλά μοναστήρια έχουν και προστατευμένες ζώνες με ενδιαφέροντες βιότοπους.
Εμείς στην Κεφαλλονιά γνωρίσαμε τα Θέματα με τα ζώα της, την Μονή Σισίων με πάρα πολλά είδη ζώων και πτηνών, μεταξύ των οποίων λάμα και κατσίκια νάνοι, την Μονή του Αγίου Γερασίμου με τις στρουθοκάμηλους (παλαιότερα) και την Μονή των Αγίων Φανέντων στην Σάμη με την προστατευμένη ζώνη άγριας βλάστησης, καθώς και τον ελαιώνα του περιβόλου της Μονής Αγριλίων στην ίδια περιοχή.
Είναι συναρπαστικό το τι παιχνίδια μπορούμε να παίξουμε σε αυτούς τους χώρους.
Δοκιμάστε όποτε μπορείτε να επισκεφθείτε ένα μοναστήρι από τα πολλά που έχει η Ελλάδα μέσα στα δάση, να ξεκουραστείτε και στην συνέχεια να ξεκινήσετε την πεζοπορία στα μονοπάτια του δάσους και να γνωρίσετε την περιοχή με τα ρυάκια της, πιθανότατα τις μικρές ή μεγάλες λίμνες, τα ποτάμια και την εντυπωσιακή άγρια ελληνική βλάστηση όσων βουνών δεν έχουν πυρποληθεί.
Το Μαγεμένο Δάσος στον κήπο με τα δέντρα ή στο μπαλκόνι σε ένα ταψί, ξύλινο κουβά ή κασόνι.
Αφήστε την φαντασία σας ελεύθερη να δημιουργήσει. Από το τίποτα, όταν θέλουμε, κάνουμε θαύματα για τα παιδιά μας και με τα παιδιά μας. Δεν χρειάζεται να έχουμε σπίτι στην εξοχή. Το δέντρο της κοντινής πλατείας ή ένας ξύλινος κουβάς ή ακόμα και ένας μικρός κορμός για το τζάκι κάνουν τέλεια την βάση για το μαγεμένο δάσος. Μαζέψτε ό,τι μικροπραγματάκια έχετε και φτιάξτε τον φανταστικό μικρόκοσμο του παιδιού και, γιατί όχι, τον δικό σας!
Όλα από το ιστολόγιο ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ με ατελείωτες ιδέες για παιχνίδια και δημιουργίες στην αυλή, την εξοχή ή το μπαλκόνι...
Μετά το Πάσχα και μέχρι την Ανάληψη μπορούμε να λέμε αυτή την σειρά προσευχών.
Χριστός Ανέστη εκ νεκρών, θανάτω θάνατον πατήσας και εν τοις μνήσασιν, ζωήν χαρισάμενος.
Ανάστασιν Χριστού θεασάμενοι. προσκυνήσωμεν Άγιον, Κύριον, Ιησούν τον μόνον αναμάρτητον. Τον Σταυρόν Σου, Χριστέ, προσκυνούμεν και την Αγίαν Σου Ανάστασιν υμνούμεν και δοξάζομεν. Συ γαρ ει ο Θεός ημών, εκτός Σου άλλον ουκ οίδαμεν, το όνομά σου ονομάζομεν. Δεύτε, πάντες οι πιστοί, προσκυνήσωμεν την του Χριστού Αγίαν Ανάστασιν. Ιδού γαρ ήλθεν δια του Σταυρού χαρά εν όλω τω κόσμω. Δια παντός ευλογούντες τον Κύριον, υμνούμεν την Ανάστασιν Αυτού. Σταυρόν γαρ υπομείνας δι' ημάς, θανάτω, θάνατον ώλεσεν.
Αναστάς ο Ιησούς από του τάφου, καθώς προείπεν, έδωκεν ημίν την αιώνιον ζωήν και το μέγα έλεος. Αμήν!
Καθημερινά ζούμε μικρά και μεγάλα θαύματα τα οποία συχνά περνάνε απαρατήρητα. Σε γενικές γραμμές, την στιγμή που συμβαίνει ένα θαύμα, δεν το αντιλαμβανόμαστε ως υπερφυσικό γεγονός, αλλά το συνειδητοποιούμε αυτό αργότερα, όταν η στιγμή του θαύματος έχει περάσει. Τελικά, τον Θεό δεν μπορούμε να τον πιάσουμε. Μας ξεφεύγει. Αντιλαμβανόμαστε την παρουσία Του εκ των υστέρων.
Τα μικρά και μεγαλύτερα θαυμαστά γεγονότα που ακολουθούν έχουν συμβεί στο άμεσο φιλικό και οικογενειακό μου περιβάλλον ή μου τα έχουν διηγηθεί απ' ευθείας τα άτομα στα οποία συνέβησαν. Σε ορισμένα ήμουν αυτόπτης μάρτυς. Τα ονόματα των προσώπων έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους.
Τέτοια μικρά θαύματα συμβαίνουν συχνά στην ζωή μας και εμείς συνεχίζουμε να ζούμε ανυποψίαστοι, θεωρώντας τα "συμπτώσεις" ή χωρίς καν να τα αντιληφθούμε.
Συμβαίνουν επίσης όχι μόνο σε πιστούς αλλά και απίστους, γιατί σε όλους αποκαλύπτεται ο Θεός.
"... Όταν ήμουν έφηβος, ήθελα να είμαι πάντοτε χαρούμενος...Ακόμη ήθελα η ζωή μου να έχη νοήμα!..Παράλληλα ήθελα να είμαι πάντοτε ελεύθερος...Επήγα στην Εκκλησία! Μα δεν μου άρεσε! Δεν ευρήκα εκεί καμμιά ψυχική άνεση. Αντίθετα. Αισθάνθηκα πολύ στενόχωρα!
Είμαι άνθρωπος πολύ πρακτικός. Όταν λοιπόν βλέπω, πως κάτι δεν μου ταιριάζει, βάζω τελεία και παύλα! ..."
Υπάρχουν πολλοί δρόμοι και πολλά μονοπάτια για να βρει κανείς τον Χριστό. Συχνά δεν ψάχνουμε Αυτόν, αλλά κάτι άλλο...νόημα, ας πούμε, ή αληθινούς ανθρώπους, ζεστές σχέσεις, λίγη ανθρωπιά ή ακόμα δύναμη, εξουσία ή επιτυχία... Τότε, γιατί καταλήγουμε σ' Αυτόν;
Η παρακάτω αληθινή ιστορία μας δείχνει πώς αυτός που αναζητά, από αλλού ξεκινάει και αλλού καταλήγει, άλλο ψάχνει και άλλο βρίσκει και τελικά...αυτό που ανακαλύπτει του αρέσει και εκεί παραμένει.
Μόλις γιορτάσαμε την Σταύρωση και την Ανάσταση. Ήρθε ο Χριστός στον κόσμο για να μας συναντήσει έτσι όπως είμαστε.
Και όταν λέμε "έτσι όπως είμαστε", εννοούμε "ακριβώς έτσι όπως είμαστε". Σε όποια κατάσταση. Με γραβάτα ή με tatoo. Αυτοί που είμαστε και αυτό που είμαστε. Αυτό ήρθε να δει και αυτό θέλει να Του παρουσιάσουμε. Όχι έναν άλλο εαυτό, ωραιοποιημένο. Δεν βολεύεται με τέτοια ο Χριστός. Εμείς ίσως. Εκείνος ξέρει, καλύτερα απ' όλους, ποιοι είμαστε. Εμείς είμαστε αυτοί που δεν γνωρίζουμε τον εαυτό μας.
Όποιος ψάχνει τον αληθινό του εαυτό, κάπου στην πορεία θα συναντήσει τον Χριστό. Γιατί η αλήθεια που ψάχνουμε ταυτίζεται με την Αλήθεια από την οποία προερχόμαστε και βρίσκεται μέσα μας. Και αυτή η αλήθεια δεν συνθηκολογεί και δεν συμβιβάζεται με ό,τι δεν είναι αληθινό. Γι' αυτό και ο ίδιος ο Χριστός δεν συμβιβάστηκε με την αμαρτία και την ψευτοηθική. Αν συμβιβαζόταν, ποτέ δεν θα τα 'βαζε με τους Φαρισαίους, δεν θα ξεσήκωνε συνειδήσεις και δεν θα σταυρωνόταν ούτε θα αναστηνόταν. Αντίθετα, θα Του 'φτιαχναν και θρόνο στην Ιερουσαλήμ και θα Τον τιμούσαν ως βασιλέα.
Δεν αρκεί να είμαστε ασυμβίβαστοι με τις εξωτερικές καταστάσεις αλλά και με τον ίδιο τον κατώτερο εαυτό μας.
Αυτός που ψάχνει έναν εαυτό που να τον βολεύει, θα συναντήσει κάποιον θεό που να τον βολεύει. Όχι όμως τον αληθινό του εαυτό, ούτε τον αληθινό Θεό. Γιατί η Αλήθεια τσούζει και αυτοί που συμβιβάζονται δεν την αντέχουν, άρα δεν την θέλουν. Δεν ταυτίζονται μαζί της οπότε, και να την συναντήσουν, δεν θα την αναγνωρίσουν ή θα την απορρίψουν.
Η σχέση μας με τον Χριστό μας καθαρίζει όπως το χρυσάφι στο καμίνι καθαρίζεται από τα περιττά, κατώτερα μέταλλα και στοιχεία που έχουν προσκολληθεί επάνω του. Και όπως το χρυσάφι βγαίνει απ' το καμίνι καθαρό, αγνό και αυτούσιο μεγιστοποιώντας με αυτό τον τρόπο την αξία του, έτσι βγαίνουμε και εμείς μέσα από την διαδικασία της συνειδητοποίησης και της κάθαρσης. Μόνο όσοι το έζησαν, καταλαβαίνουν τι σημαίνει αυτό. Για τους υπόλοιπους όλα αυτά είναι μόνο λόγια.
Αφιερωμένο σε όσους αντέχουν την Αλήθεια, δεν συμβιβάζονται και συνεχίζουν να ψάχνονται. Ειδικά αφιερωμένο στα νέα παιδιά με την ευχή να βρουν τον δρόμο τους όσο πιο ανώδυνα γίνεται.
Ευχαριστώ την Κατερίνα για το βίντεο και της αφιερώνω αυτή την ανάρτηση, γιατί δεν συμβιβάζεται.
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ "ΧΑΡΑΖΩ ΠΟΡΕΙΑ",http://xarazo-poreia.blogspot.com/
ΣΕΛΙΔΑ "ΠΕΣ ΤΟ Μ' ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ": Σεμινάριο νέων όπου αναλύθηκαν στοιχεία της ζωής και του χαρακτήρα: Ανάλυση του τραγουδιού Watch my Dance που ερμήνευσε ο Λούκας Γιώρκας στην Ελληνική συμμετοχή στην Eurovision 2011, το θέμα του οποίου περιστρέφεται γύρω από την αναζήτηση του εαυτού μας.
Ακολουθούν τα λόγια του τραγουδιού στα αγγλικά και στα ελληνικά.
"Πόσες φορές στη ζωή μας αυτά που έχουμε πάρει απόφαση να γκρεμίσουμε τα ξαναβάζουμε στη θέση τους, τα οικοδομούμε και πάλι (Γαλ. 2, 18). Ο άνθρωπος δύσκολα αποχωρίζεται σημεία του χαρακτήρα του, επιλογές του, σχέσεις του. Ακόμη και αν διαπιστώνει ότι τον οδηγούν σε αδιέξοδα στη ζωή του, του είναι δύσκολο να αλλάξει..."
Το πάρε-δώσε με τον εαυτό μας είναι δύσκολη υπόθεση. Άλλοτε τον βάζουμε κάτω και πραγματοποιούμε τις αποφάσεις μας και τις αλλαγές που επιδιώκουμε και άλλοτε μας παρασύρει αυτός εκεί που θέλει.
Ένα πολύ δυνατό κείμενο από τον π. Θεμιστοκλή Μουρτζάνο που δείχνει την εσωτερική αυτή πάλη μας μαζί του. Ποιος θα νικήσει τελικά; Και πώς;
Καλήν εσπέρα σ' όλους σ' αυτό το σπιτικό με τους Αγίους έρχεται Σωτήρας και Χριστός Για να γιατρέψει έρχεται από καημούς και πάθη Ανέστησε τον Λάζαρο κι ο Άδης επικράθη...
Η ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΤΩΝ ΓΚΡΕΚΑΝΩΝ
Από το ελληνικό συγκρότημα Encardia ένα Πασχαλινό τραγούδι από τα ελληνόφωνα της κάτω Ιταλίας και συγκεκριμένα το χωριό Corgliano d' Otranto.
Αφιερωμένο με πολύ αγάπη σε όλους τους Έλληνες που έμειναν εκεί να γιορτάσουν το Πάσχα και σε όσους παραμένουν εκεί μονίμως.
Δεν σας ξεχνάμε, σας αγαπάμε!
Το σχόλιο του χρήστη που ανέβασε το βίντεο στο You tube και τα λόγια του τραγουδιού στα γκρεκάνικα και τα ελληνικά:
Για ένα γεμάτο Σαββατοκύριακο με το παιδί μας ή και την περίοδο των διακοπών του Πάσχα, το ιστολόγιο ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ με χειροτεχνίες, διακόσμηση και άλλα, μας δίνει πλήθος ιδεών ώστε ο χρόνος να μην μας φτάνει για όλα.
Όλα αυτά τα θαυμαστά στο θαυμάσιο μπλογκ ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ. Αναλόγως τα προσαρμόζουμε για ιδέες στο κατηχητικό μας ή/και δίνουμε προτάσεις για δραστηριότητες με γονείς και παιδιά στο σπίτι. Αξίζει να αναφέρω ότι το ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ έχει εκπληκτικές ιδέες για πλήθος δραστηριοτήτων στο σπίτι, το κατηχητικό, το νηπιαγωγείο ή το σχολείο.
