Το τραγούδι που θεωρώ ορόσημο για τις Ανθρώπινες Σχέσεις.
Αφιερωμένο σε όλους τους αναγνώστες του ιστολογίου, εγγεγραμένους και μη.
Κάνε να λιώσουνε τα χιόνια,
κάνε να φύγει ο χειμώνας,
κάνε, Θεέ μου, το κρύο να σβήσει,
κάνε όπως πρώτα το χρώμα της φύσης.
Κάνε την κάμπια πεταλούδα,
κάνε απ’ τις στάχτες ν’ ανθίσουν λουλούδια,
κάνε, Θεέ μου, να πάρουνε σάρκα,
σάρκα κι οστά τα όνειρά μας.
Στείλε, Θεέ μου, ουράνιο τόξο,
στείλε την άνοιξη που λείπει τόσο,
στείλε στη μέρα και πάλι στον ήλιο,
στείλε τη νύχτα αστέρια χρυσά.
Κάνε η αγάπη να διώξει το μίσος,
κάνε τον ουρανό γαλάζιο ξανά.
Κάνε τον άνεμο να σωπάσει,
κάνε το κύμα να κοπάσει,
κάνε, Θεέ μου, η σιγή να μιλήσει,
κάνε στη γη ν’ απλωθεί η γαλήνη.
Κάνε να σπάσουνε οι πάγοι,
κάνε το φως τις ψυχές να ζεστάνει,
κάνε ουρανό, Θεέ, την καρδιά μας.
Αχ! Να χωρούσε, να χωρούσε τα πάντα.
Στείλε, Θεέ μου, ουράνιο τόξο… (δις)
Πηγή: δίσκος Ουρανοδρόμοι, παραγωγή «Χαρούμενοι Αγωνιστές»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου