Το ΟΧΙ του Ιωάννη Μεταξά.
(κάντε κλικ στον τίτλο για να διαβάσετε το κείμενο)
Αθάνατα τραγούδια
Πίνδος
Πάνω εκεί στης Πίνδου μας τις
κορφές
που θαρρείς τ΄ αστέρια φιλούνε,
κάθε νύχτα λίγες αχνές
μορφές
τα πηχτά σκοτάδια
ερευνούν.
Της πατρίδας πάντα πιστοί
φρουροί
τον εχθρό να ΄ρθεί καρτερούνε,
τον εχθρό που πίστευε πως
μπορεί
στην Ελλάδα νικητής να μπεί.
Η νύχτα φεύγει, σβήνουν τ΄ αστέρια,
τ΄
αγρίμια πάνε να κρυφτούν,
μα του Δαβάκη μας τα
ξεφτέρια
δεν θεν΄ να παν΄ ν΄ αναπαυθούν.
Εχθροί μιλούνια, -ντροπή αιώνια-
τ΄
άγια ΄μας σύνορα περνούν
και με ντουφέκια και με
κανόνια
σίδερο και φωτιά
σκορπούν.
Οι γενναίοι μας με τη λόγχη
ορμούν,
τον εχθρό με λύσσα κτυπούνε,
είναι λίγοι μα τους πολλούς
νικούν
κι από τη γη μας πέρα τους πετούν.
Εις την Πίνδο
τραγουδούνε
του Δαβάκη τ΄ άξια παληκάρια
κι όλο δόξες
αντηχούνε
τ΄
άλλα τα βουνά.
Την Ελλάδα μας
υμνούνε
και τ΄
αντρειωμένα της βλαστάρια
που τον κάθε εχθρό
νικούνε
σαν παντοτεινά.
Η επούλωση των πληγών ήταν αναγκαία.
Μετά τον πόλεμο, η φιλία γιατί...
Ένα διαφορετικό τραγούδι, που βλέπει πέρα από τους πολέμους
στην διάσταση της ψυχής.
στην διάσταση της ψυχής.
Ο Ναπολιτάνος
Στίχοι: Πυθαγόρας
Μουσική: Γιώργος Κατσαρός
1. Μαρινέλλα
Μελαχρινέ Ναπολιτάνε
ο πόλεμος είναι φριχτός
εσύ μαχαίρωσες τον Πάνο
μετά σε σκότωσε κι αυτός
Τώρα κοιμάστε αγκαλιασμένοι
όπως το θέλησε ο Θεός
να 'ναι οι λαοί αδελφωμένοι
Μαύροι , λευκοί , ένας λαός
Εσύ στη Νάπολη μπαρμπέρης
κι αυτός ψαράς στο Αιτωλικό
να μάθεις δεν θα καταφέρεις
πώς φτάσατε στο φονικό
Συχνά ο πόλεμος είναι αναγκαίος.
Η Ελλάδα ήταν πάντα στο στόχαστρο.
Ευτυχώς, δεν κρατάμε μίσος ούτε κακία ή εκδίκηση.
Ζούμε καλά με όλους και συνεχίζουμε να είμαστε φιλόξενοι
ακόμα και με αυτούς που μας έβλαψαν.
Η ανεξικακία του Έλληνα δεν σημαίνει ότι κλείνει τα μάτια και ξεχνάει.
Ξεσηκώνεται πάντοτε όταν η Πατρίδα του απειλείται
και σαν θεριό ο ελληνικός λαός υπερασπίζεται
αυτά που πιστεύει και για τα οποία ζει και αναπνέει.
ΑΕΡΑ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου