Έτσι τον γνώρισα για πρώτη φορά σε ένα παρεκκλήσι του, στην περιοχή που ζούσα, στο Μαρούσι.
Ήταν δίπλα μας καιρό και δεν το είχαμε αντιληφθεί.
Το εκκλησάκι, πάντα κλειστό.
Κάποτε είδαμε να ανάβουν τα καντήλια. Πιάσαμε κουβέντα με τις κυρίες που το φρόντιζαν, γνωριστήκαμε και έτσι μπορέσαμε να μπούμε μέσα, καθώς ήταν πάντα κλειδωμένο.
Σιγά σιγά η κίνηση στο εκκλησάκι μεγάλωνε, το ίδιο και η παρουσία του στην ζωή μας.
Ποτέ δεν μας άφησε και είμαστε ευγνώμονες γι' αυτό.
Τα θαύματά του τα είδε όλη η συνοικία της Ν. Λέσβου στην καθημερινή της ζωή.
Ένα κοριτσάκι, πολύ κοντά στο σπίτι μας και 100 μέτρα από το εκκλησάκι του αγίου, καθόταν με την θεία της στην κουζίνα του σπιτιού τους, στον 3ο. όροφο μιας πολυκατοικίας.
Το κοριτσάκι, 3 ετών τότε, κάποια στιγμή κοίταξε έξω, στο μπαλκόνι, άρχισε να δείχνει με το δαχτυλάκι του και να λέει "Κοίτα, παππούλης!Παππούλης!".
Η θεία γύρισε να κοιτάξει, νομίζοντας ότι το παιδί είχε δει τον παππού του ο οποίος ζούσε μαζί τους.
Όμως ο παππούς δεν ήταν καν σπίτι εκείνη την ώρα.
Και στο μπαλκόνι δεν ήταν κανείς. Το παιδί όμως συνέχιζε να δείχνει.
Η θεία κατάλαβε ότι επρόκειτο για υπερφυσικό γεγονός.
Πήρε το κοριτσάκι στο δωμάτιο με τις εικόνες και την ρώτησε:
"Ποιος παππούλης ήταν; Μήπως αυτός;" και της δείχνει τον Χριστό.
"Όχι", απαντά το κοριτσάκι.
Στην συνέχεια της έδειξε άλλους αγίους, αλλά η απάντηση ήταν πάντα ΟΧΙ.
Φθάνει και στον άγιο Νεκτάριο. "Μήπως αυτός;" "ΝΑΙ!".
Η πολύ ευλαβής κυρία Γεωργία που με τα χέρια της και τα τρεχάματά της ο ναός ομόρφηνε όσο ζούσε και είχε κάθε βράδυ τα καντήλια του αναμμένα, μου διηγήθηκε άλλο περιστατικό.
Θα το αναφέρω όπως το θυμάμαι:
Στην Αμερική, τα μέλη μιας κοινότητας ελληνοαμερικάνων είχαν φτιάξει μία μικρή εκκλησία αλλά δεν είχαν παππά.
Ζήτησαν από την Εκκλησία της Ελλάδος έναν ιερέα, αλλά το αίτημά τους άργησε να εισακουσθεί. Κάποια μέρα έφθασε ένας ηλικιωμένος ιερέας να τους λειτουργήσει.
Η λειτουργία μαζί του ήταν θαυμάσια. Στο τέλος έφαγαν μαζί σε κοινή τράπεζα.
Κάποια στιγμή τον ρώτησαν: "Θα μείνετε μαζί μας πάτερ;"
"Εγώ πρέπει να φύγω", τους είπε, "αλλά θα έλθει άλλος ιερέας να σας λειτουργήσει. Όταν έλθετε Ελλάδα, να έλθετε στο σπίτι μου"
"Πού είναι το σπίτι σας, πάτερ;"
"Στην Αίγινα"
Στην συνέχεια έφυγε.
Πράγματι, ήλθε από την Ελλάδα μόνιμος ιερέας να αναλάβει την ενορία.
Την επόμενη χρονιά η κοινότητα αυτή πήγε εκδρομή στην Ελλάδα και φυσικά πήγαν και στο μεγάλο προσκύνημα της Μονής Αγίας Τριάδος ή, αλλιώς, της μονής του Αγίου Νεκταρίου, στην Αίγινα.
Εκεί, όταν πήγαν να προσκυνήσουν την εικόνα του αγίου, άρχισαν τα ξεφωνητά.
Ο άγιος της εικόνας ήταν ο ιερέας που τους είχε λειτουργήσει στην Αμερική.
Δεν ήξεραν ότι ο άγιος, όσους καλούσε να τον επισκεφθούν, τους έλεγε χαρακτηριστικά:
"Έλα στο σπίτι μου" ή "Το σπίτι μου δεν έχει καφέ" κλπ.
Πολλοί τον είδαν σε όνειρο να τους καλεί στο "σπίτι του" και να τους ζητάει ό,τι η μονή Αγίας Τριάδας (εκεί όπου έζησε τα τελευταία χρόνια της ζωής του) είχε ανάγκη: καφέ, ζάχαρη, τρόφιμα.
Θα αναφέρω ένα περιστατικό της παρουσίας του, στο οποίο ήμασταν παρόντες:
Σε κάποιο κοντινό μας μοναστήρι του αγίου πήγαμε κάποτε να προσκυνήσουμε.
Εκεί πιάσαμε κουβέντα με τον ηγούμενο για τον άγιο Νεκτάριο.
Καθώς μιλούσαμε για τα θαύματα του αγίου, ήρθε κάποιος με τρόφιμα και καφέδες.
Εκεί πιάσαμε κουβέντα με τον ηγούμενο για τον άγιο Νεκτάριο.
Καθώς μιλούσαμε για τα θαύματα του αγίου, ήρθε κάποιος με τρόφιμα και καφέδες.
"Γέροντα, ήρθα, όπως μου είπατε. Έφερα και τα τρόφιμα"
"Τι σου είπα, παιδί μου;"
"Μα δεν θυμάστε που μου τηλεφωνήσατε την νύχτα και μου είπατε "Ανδρέα (εδώ αναφέρουμε άλλο όνομα) φέρε καφέ στο σπίτι μου και τρόφιμα. Δεν έχει."
"Μα, τι λες, παιδί μου; Ποτέ δεν σε πήρα τηλέφωνο!"
Πράγματι η μονή δεν είχε καφέ και τρόφιμα.
Όμως ο ηγούμενος δεν είχε ειδοποιήσει κανέναν.
Μόνο στον άγιο είχε μιλήσει το βράδυ, λέγοντάς του ότι τελείωσαν τα τρόφιμα.
Ο άγιος, όπως συχνά έκανε, είχε φροντίσει για την μονή.
ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΕΔΩ:
ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ (ΑΓΙΑΣ ΤΡΙΑΔΑΣ) ΑΙΓΙΝΗΣ:
Ο τάφος του αγίου και το αγαπημένο του πεύκο.
Ο τάφος του αγίου που ακούγονται κρότοι ενώ ο χώρος μυρίζει μύρο.
στην μονή του Αγίου Νεκταρίου (Αγίας Τριάδας) στην Αίγινα.
 |
| Ο αρχικός ναός της μονής του αγίου στην Αίγινα, δίπλα από τον τάφο του αγίου. Εκεί λειτουργούσε ο Άγιος Νεκτάριος. Το μοναστήρι είναι ωραιότατο. Αξίζει να πάτε να το δείτε.   Περισσότερες εικόνες της Μονής εδώ: http://www.agios-nektarios.gr/06/06_03.html Το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίουκτίστηκε γύρω στο 1904-1910, από τον Επίσκοπο Πενταπόλεως Νεκτάριο. Ο Νεκτάριος έζησε στο Μοναστήρι και πέθανε το 1920. Το 1961 ανακηρύχθηκε Άγιος. Το Μοναστήρι βρίσκεται στο δρόμο για την Αγία Μαρίνα και απέχει 6 περίπου χλμ. από την πόλη της Αίγινας. Η εκκλησία έχει δύο ψηλά καμπαναριά και τέσσερις σειρές από παράθυρα, που για επιστέγασμα, έχουν όλα κόκκινα τόξα. Το Μοναστήρι του Αγίου Νεκταρίου είναι γυναικεία Μονή και σε αυτό ζουν 14 μοναχές. Η μνήμη του Αγίου γιορτάζεται στις 9 Νοεμβρίου, οπότε συγκεντρώνονται στο Μοναστήρι χιλιάδες πιστών, προερχόμενοι από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Στο Μοναστήρι υπάρχουν πολλά τάματα και αφιερώματα που προέρχονται από μεγάλο αριθμό προσκυνητών. Τηλέφωνο Μονής: 22970 - 53806 Πληροφορίες για την μονή από το ιστολόγιο Αιγίνης, http://www.aegina.com.gr/, ανάρτηση ΤΑ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑ, http://www.aegina.com.gr/agios-nektarios/ Ο άγιος βοήθειά μας! |
Μακάρι ο Άγιος Νεκτάριος να είναι πάντα βοηθός μας...Να ευχόμαστε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι άγιοι δεν μας αφήνουν ποτέ ακόμα και όταν φαίνεται ότι μας ξέχασαν ή τους ξεχάσαμε εμείς. Μακάρι να νοιώθουμε πάντα την βοήθειά τους.
ΑπάντησηΔιαγραφή