ΑΠΟΚΡΙΑ Ή ΝΗΣΤΕΙΑ;

(Σαραντάρειο Όρος, όπου νήστεψε και πειράχτηκε ο Ιησούς από τον Διάβολο.

Περισσότερα εδώ: http://www.impantokratoros.gr/CDB3C084.el.aspx )

 

"-Την οδό των πειρασμών την πορεύεται κάθε άνθρωπος που έρχεται στον κόσμο τούτο. Μα για να την πορευτείς απαιτείται να έχεις ως εφόδια και συντρόφους τη νηστεία, την προσευχή, τη δυνατή και αγνή πίστη, το έλεος, την άδολη αγάπη προς τον πλησίον και προπαντός την ταπείνωση και την πλήρη υπακοή στο θέλημα του Παντοκράτορα Θεού. Διαφορετικά οι ακανθώδεις πειρασμοί σε τραυματίζουν και σε πληγώνουν ενίοτε θανάσιμα..."

(απόσπασμα από το Η οδός των πειρασμών στο Σαραντάριο όρος)

 

 

Η νηστεία ακόμα δεν άρχισε, άνοιξε όμως το Τριώδιο και ξεκίνησε η προετοιμασία για την Μεγάλη Σαρακοστή του Πάσχα. Γι' αυτήν θα μιλήσουμε εκτενέστερα αργότερα. Ας πούμε όμως δύο λόγια για την περίοδο που διανύουμε και το πώς γίνεται η προετοιμασία για την νηστεία αυτή:

 http://www.orthodoxia.gr/show.cfm?id=1361&obcatid=3



 Η νηστεία της Μεγάλης Σαρακοστής θεσπίστηκε από την Εκκλησία, παίρνοντας σαν αρχή την ζωή του Χριστού μας εδώ στην Γη, ο οποίος, μετά την βάπτισή του και πριν βγει να κυρήξει, ανέβηκε σε όρος και νήστεψε 40 μέρες. Από κει βγήκε και η ονομασία "Σαραντάριο Όρος". (Φωτογραφίες εδώ)

Μέχρι την Καθαρά Δευτέρα δεν τρώμε τα πάντα ελεύθερα. Η μετάβαση στην νηστεία αυτή γίνεται σιγά σιγά και ομαλά. Όσοι θέλουν και μπορούν να νηστέψουν, ξεκινάνε από τώρα με τον ωραίο τρόπο που η Εκκλησία έχει ορίσει, ώστε η αποχή από το κρέας να μην είναι σοκ για τον οργανισμό. Πόσο μεγάλη διαφορά από τις συνηθισμένες δίαιτες!

 

 

Με ποιο τρόπο γίνεται αυτή η μετάβαση; Κάθε χρόνο ως εξής:
 
Από την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ έως την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ καταλύονται τα πάντα, δηλαδή τρώμε τα πάντα, ακόμα και Τετάρτη και Παρασκεύη.

Από την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΑΣΩΤΟΥ έως την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ (ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ), τρώμε κανονικά, νηστεύοντας Τετάρτη και Παρασκευή.

Από την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ (ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΕΩ) έως την ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΤΥΡΙΝΗΣ νηστεύουμε μόνο το κρέας και τρώμε κανονικά τα υπόλοιπα (ψάρι, αυγά, γάλα, τυρί) καθημερινά, δηλ. και την Τετάρτη και την Παρασκευή.

 

Την ΚΑΘΑΡΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ξεκινάει και επίσημα η μεγάλη Νηστεία της Σαρακοστής, με τα θαλασσινά και τα εδέσματα που όλοι ξέρουμε, μια και σε όλη την Ελλάδα την γιορτάζουμε εκ παραδόσεως αυτή την ημέρα σαν γιορτή, ίσως για να μην ξεκινήσουμε την νηστεία με τα μούτρα κατεβασμένα και κακομοίρικα.

Από κει και πέρα, νηστεύουμε όπως μπορούμε μέσα στα παραπάνω δεδομένα, και καταλύοντας (τρώγοντας) ψάρι, λάδι και κρασί  την γιορτή του Ευαγγελισμού (25η Μαρτίου) και την Κυριακή των Βαΐων. Λάδι την Μεγάλη Σαρακοστή τρώμε κάθε Σάββατο και Κυριακή, εκτός του Μεγάλου Σαββάτου.

Αυτά αλλάζουν σύμφωνα με τα μέτρα που μπορεί ο καθένας και που σηκώνει η κατάσταση της υγείας του. Άλλος δεν μπορεί να κόψει το γάλα, άλλος το λάδι κλπ. Ο γιατρός και ο πνευματικός θα ορίσουν έναν τρόπο ώστε, αυτός που θέλει να νηστέψει, να μπορέσει να το κάνει χωρίς να επιβαρύνει τον οργανισμό του.
Άλλωστε η άσκηση από την ασθένεια αντικαθιστά την άσκηση της νηστείας. Όχι όμως και να υπεκφεύγουμε ενώ μπορούμε. Καλύτερα να είμαστε ειλικρινείς και να πούμε "δεν θέλω να νηστέψω" ή "νοιώθω ότι δεν μπορώ" και να κάνουμε το λίγο που μπορούμε κόβοντας κάτι, πχ, το κρέας κάθε Τετάρτη και Παρασκευή, παρά να γυρεύουμε δικαιολογίες σε μια απλή ασθένεια ή αδυναμία.

 

Ο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΗΣΤΕΙΑΣ

 

Όσοι όμως αντέχουν... (εδώ σας θέλω!)...δεν ξεκινάνε έτσι την Καθαρά Δευτέρα: υπάρχουν πολλοί που νηστεύουν επί ένα τριήμερο ΕΝΤΕΛΩΣ(!). Δηλαδή δεν τρώνε και δεν πίνουν τίποτα. Γίνεται, ακόμα και αν δουλεύουμε ή σπουδάζουμε. Είναι ζόρικο αλλά μας κάνει και ζόρικους στα δύσκολα. Νηστεύουν μέχρι την πρώτη λειτουργία της Σαρακοστής (Προηγιασμένη) που είναι την Τετάρτη μετά την Καθαρά Δευτέρα. Αυτοί που δεν αντέχουν το κάνουν μόνο την πρώτη ή μέχρι την δεύτερη μέρα.

Δύσκολο; Πού να ξέρατε και το άλλο όμως: Στα μοναστήρια είναι συνήθεια να νηστεύουν όλη την πρώτη εβδομάδα της μεγάλης Σαρακοστής, κάποιες μονές δε, και ειδικά στο Άγιο Όρος, δεν δέχονται επισκέπτες όλη αυτή την εβδομάδα, με σκοπό να ελαττώσουν τις άσκοπες κουβέντες, καθώς η περίοδος αυτή της Μεγάλης Σαρακοστής έχει να μας διδάξει πολλά για τον εαυτό μας, τους συνανθρώπους μας και την σχέση μας με τον Θεό. Δηλαδή, όλα όσα καθορίζουν την Ζωή μας καθημερινά, από την γέννησή μας έως το τέλος της ζωής μας στον κόσμο ετούτο.

Και το αναφέρουμε αυτό γιατί αυτή είναι η ιδανική περίοδος που θα συνειδητοποιήσουμε πολλά για την άλλη διάσταση του θανάτου. Αυτά ο Θεός τα διδάσκει μέσα μας και όχι τα βιβλία. Οι εξωτερικές πληροφορίες που θα πάρουμε για την γεύση του θανάτου δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα της Άλλης Ζωής, κοντά στον Θεό ή όχι (αλίμονο!) και την ζωή μας εδώ στην Γη.
Γι' αυτό και ξεκινάνε και τα Ψυχοσάββατα, όπου γίνονται τα μνημόσυνα για τις ψυχές όσων δεν είναι πλέον κοντά μας.
Τα Ψυχοσάββατα είναι δύο: το πρώτο πριν από την Κυριακή της Αποκριάς και το δεύτερο στο τέλος του κύκλου του Πάσχα, δηλαδή, το Σάββατο πριν την Κυριακή της Πεντηκοστής.
 Ο λόγος της τοποθέτησης των ημερομηνιών αυτών είναι ο εξής:

"...Τὸ Ψυχοσάββατο πρὶν ἀπὸ τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω ἔχει τὸ ἑξῆς νόημα: Ἡ ἑπομένη ἡμέρα εἶναι ἀφιερωμένη στὴ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου.Ἐκείνη τὴ φοβερὴ ἡμέρα κατὰ τὴν ὁποία ὅλοι θὰ σταθοῦμε μπροστὰ στὸ θρόνο τοῦ μεγάλου Κριτή. Γιὰ τὸ λόγο αὐτὸ μὲ τὸ Μνημόσυνο τῶν κεκοιμημένων ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Κύριο νὰ γίνει ἵλεως καὶ νὰ δείξει τὴν συμπάθεια καὶ τὴν μακροθυμία του, ὄχι μόνο σὲ μᾶς ἀλλὰ καὶ στοὺς προαπελθόντας ἀδελφούς, καὶ ὅλους μαζὶ νὰ μᾶς κατατάξει στὴν Ἐπουράνια Βασιλεία Του.

Μὲ τὸ δεύτερο Ψυχοσάββατο διατρανώνεται ἡ πίστη μας γιὰ τὴν καθολικότητα τῆς Ἐκκλησίας, τῆς ὁποίας τὴν ἵδρυση καὶ τὰ γενέθλια (ἐπὶ γῆς) γιορτάζουμε κατὰ τὴν Πεντηκοστή. Μέσα στὴ μία Ἐκκλησία περιλαμβάνεται ἡ στρατευομένη ἐδῶ στὴ γῆ καὶ ἡ θριαμβεύουσα στοὺς οὐρανούς..."

(http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/explanatory/ta_psyxosabbata.htm)
 

Περισσότερα για το θέμα αυτό αλλά και το πώς πρέπει να γίνονται τα Μνημόσυνα, ΕΔΩ. Διότι ακόμα και στα μνημόσυνα, πολλά πράγματα τα ξέρουμε λάθος και πρέπει να μάθουμε τον σωστό τρόπο να γίνονται.

Έτσι τακτοποιούνται πνευματικές εκκρεμότητες, τις οποίες συνήθως δεν αντιλαμβανόμαστε και δεν συνειδητοποιούμε, και η ζωή μας βαίνει μπροστά με άλλον ρυθμό και, συχνά, με μία αίσθηση πληρότητας.