ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΓΙΟΣ

Πόσο φοβερό είναι ο γιος να λαχταράει για την συντροφιά του πατέρα και ο πατέρας να το θεωρεί αυτό χάσιμο χρόνου!




Από καιρό έψαχνα το παρακάτω κείμενο στα ελληνικά, αλλά ήταν αδύνατο να το βρω. Τελικά το αναζήτησα στα αγγλικά και το βρήκα αμέσως στην σελίδα Sermon Illustrations http://www.sermonillustrations.com/. Ακολουθεί το κείμενο σε ελεύθερη μετάφραση στα ελληνικά και στην αγγλική έκδοσή του:


 "Ο Τσαρλς Φράνσις Άνταμς, διπλωμάτης και πολιτικός του 19ου αιώνα, κρατούσε ημερολόγιο. Μια μέρα έγραψε: "Σήμερα πήγα για ψάρεμα με τον γιο μου --μια μέρα (πήγε) χαμένη." Ο γιος του, Μπρουκ Άνταμς, επίσης κρατούσε ημερολόγιο, το οποίο υπάρχει ακόμα. Την ίδια αυτή ημέρα, ο Μπρουκ Άνταμς έγραψε: "Πήγα για ψάρεμα με τον πατέρα μου -- (ήταν) η πιο υπέροχη μέρα της ζωής μου!".
Ο πατέρας θεώρησε ότι έχανε τον χρόνο του  ενώ ψάρευε με τον γιο του, ενώ ο γιος το είδε σαν επένδυση χρόνου. Ο μόνος τρόπος για να καθορίσει κανείς την διαφορά μεταξύ "σπαταλώ"  και "επενδύω" είναι να γνωρίζει τον απώτερο σκοπό της ζωής κάποιου και να κρίνει αναλόγως."

Σίλας Σότγουελ, Σεπτέμβριος 1987

"Charles Francis Adams, the 19th century political figure and diplomat, kept a diary. One day he entered: "Went fishing with my son today--a day wasted." His son, Brook Adams, also kept a diary, which is still in existence. On that same day, Brook Adams made this entry: "Went fishing with my father--the most wonderful day of my life!" The father thought he was wasting his time while fishing with his son, but his son saw it as an investment of time. The only way to tell the difference between wasting and investing is to know one's ultimate purpose in life and to judge accordingly. "

Silas Shotwell, September 1987.

http://www.sermonillustrations.com/a-z/w/waste.htm

Προσωπικά, δεν με ενδιαφέρει το να καθορίσω καμία διαφορά μεταξύ αυτών των δύο ρημάτων αλλά μεταξύ "ασχολούμαι με το παιδί μου" και "αγνοώ το παιδί μου" . Με σοκάρει αυτή η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ πατέρα και γιου, η έλλειψη ευαισθησίας του πατέρα και η απογοήτευση του γιου αν ήξερε τότε τι είχε γράψει στο ημερολόγιό του ο πατέρας του. Γιατί τόση έλλειψη αγάπης για ό,τι πιο πολύτιμο έχει κάποιος; Ή μήπως το παιδί μας δεν είναι πιο πολύτιμο από τις υποχρεώσεις και τις επιχειρήσεις μας; Άραγε, χωρίς παιδί κάνουμε, χωρίς επιχείρηση δεν κάνουμε;
Δεν είναι να απορεί κανείς όταν τα παιδιά μας ξεχνάνε όταν μεγαλώσουμε και τα χρειαζόμαστε. Ήδη τα είχαμε ξεχάσει εμείς όταν μεγάλωναν και μας χρειάζονταν.