"Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙΣ, ΝΑ' ΧΕΙΣ"

Με άλλα λόγια, "ό,τι θέλεις και επιθυμείς για μένα, να το αποκτήσεις και εσύ".

Παλιά Κεφαλονίτικη παροιμία που την εύχονταν στο κέρασμα.

Την άκουσα από τον κυρ-Λευτέρη, έναν αξιαγάπητο άνθρωπο, με μια θαυμάσια οικογένεια που τα αντιμετωπίζει όλα με χαμόγελο.

Και εύχομαι έτσι να' ναι πάντα.

Την παροιμία όμως αυτή, τόσα χρόνια που είμαι στην Κεφαλλονιά, δεν την είχα ξανακούσει από κανέναν άλλο. Ούτε καν από τους γέροντες του νησιού, που διαθέτουν περισσότερη σοφία.

Την έχουν ξεχάσει άραγε; Και όμως, η μικρή αυτή φράση τα λέει όλα.

Το Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ 'ΧΕΙΣ φυσικά δεν αναφέρεται μόνο στα καλά που οι άλλοι επιθυμούν για μας (πόσοι είναι αυτοί άραγε που θέλουν το καλό μας και εύχονται την ευτυχία μας;).

Αναφέρεται κυρίως στα κακά που κάποιος, από ζήλια ή φθόνο, επιθυμεί να πάθουμε.

Όταν λοιπόν οι άνθρωποι αντάλλασσαν επισκέψεις και ο κύρης του σπιτιού τους κερνούσε το γλυκάκι ή το καφεδάκι, το "εις υγείαν" του επισκέπτη είχε ως απάντηση αυτή την ευχή:

Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ 'ΧΕΙΣ.

Ευχή ή κατάρα;

Εξαρτάται από το αν η διάθεση του μουσαφίρη είναι αγνή ή κρύβει πονηριά μέσα της απέναντι στα αφεντικά του σπιτιού.

Αν είναι ειλικρινής και καθαρή διάθεση και ο άνθρωπος αυτός έχει μέσα του αγνά συναισθήματα για τους άλλους, αν εύχεται γι' αυτούς από τα βάθη της ψυχής του το καλό τους, τη χαρά και την ευτυχία της οικογένειάς τους, τότε αυτό και η Ζωή θα του δώσει ως ανταπόδοση.

Αν όμως ο μουσαφίρης με τα λόγια εύχεται "στην υγειά σας" και μέσα του εννοεί "να πλαντάξετε", ενώ η καρδιά του δαγκώνεται από ζήλια και η ψυχή του είναι γεμάτη φθόνο για τα καλά και τα αγαθά του νοικοκύρη, τότε και ο καλός ο νοικοκύρης, που δεν ξέρει (υποτίθεται) τι σκέφτεται ο μουσαφίρης μέσα του, του εύχεται "τα ίδια να πάθει".

Αυτό και αν είναι "χτύπημα με το γάντι"!

Κάπου εκεί πιο δίπλα βρίσκεται η συμπαθητική παρουσία του κυρ-Λευτέρη.

Την ώρα που μας κέρναγε η κυρα-Δέσποινα την σπιτική της λεμονάδα και τους νόστιμους λουκουμάδες με την παραδοσιακή συνταγή της μητέρας της, αν θέλαμε ας σκεφτόμασταν κάτι άσχημο γι' αυτούς.

Αυτή η φρασούλα κλείνει μέσα της μια μεγάλη αλήθεια από την χριστιανική διδασκαλία, η οποία διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις και εξηγεί πολλά ανεξήγητα που μας συμβαίνουν θεωρώντας συχνά ότι η ζωή μας αδίκησε:

"Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε. Εν ω γαρ κρίματι κρίνετε κριθήσεσθε, και εν ώ μέτρω μετρείτε μετρηθήσεται υμίν.."

Δηλαδή: "Μην κατακρίνετε, για να μην κατακριθείτε, γιατί με το κριτήριο που κρίνετε, θα κριθείτε και με το μέτρο που μετράτε, θα μετρηθείτε."

(Ματθ. 7, 1-2), (μετάφραση από http://ihsousxristos.blogspot.gr/2010/05/blog-post_3601.html)

Είναι περιττό να αναρωτιόμαστε από πού μας ήρθαν τόσα κακά, αφού δεν βλάψαμε κανέναν.

Δεν βλάψαμε σκοτώνοντας ή συκοφαντώντας φανερά. Στα κρυφά όμως τι κάναμε;

Τι ευχόμασταν για τους άλλους, τι συζητούσαμε γι' αυτούς την ώρα του κουτσομπολιού (το οποίο πολύ βολικά έχει μετονομαστεί ως "κοινωνική σχέση και φιλική επαφή"), τι διαδίδαμε για την οικογένειά τους, πώς κρίναμε τα παιδιά τους, πώς συμπεριφερόμασταν σε όλους;

Συχνά έχει τύχει να ακούσω αναθεματισμούς για τους πλούσιους, ειδικά από ανθρώπους που δεν ήθελαν να αφήσουν την καρέκλα του καφενείου και να πάνε να δουλέψουν. Ή από αυτούς που, όταν ήταν νέοι, άλλοι διάβαζαν και έβγαζαν ρίζες στην καρέκλα και αυτοί έκαναν κοπάνες για να πάνε σε καφετέριες και πρωινές ντισκοτέκ.

Ό,τι αναθεματίζεις, αυτό ποτέ δεν θα το αποκτήσεις. 

Συχνά μιλάμε δήθεν γενικά ενώ στην πραγματικότητα εννοούμε τον γείτονά μας. Τον δικό του πλούτο φθονούμε και την δική του ευτυχία απευχόμαστε.

Αν κοιτάξουμε την ζωή γύρω μας και τα καθημερινά περιστατικά θα δούμε παντού τέτοιες ανταποδώσεις:

Η προϊσταμένη που, επειδή δεν μπορούσε να κάνει παιδί, μισούσε και φερόταν βάναυσα στις εγκύους. Όταν όμως κάποτε τα κατάφερε, μέσα στην χαρά της ξέχασε πόσες είχε κατάφωρα πληγώσει, αδικήσει και ψυχικά βασανίσει σε αυτή την ευαίσθητη περίοδο της ζωής τους. Όταν η προϊσταμένη αυτή έχασε το παιδί της, η ζωή ήταν άδικη μαζί της;

Η γυναίκα που ευχήθηκε τον θάνατο του άντρα της και αδιάφορα τον αντιμετώπισε όταν αυτός ήρθε: οι γειτόνοι νόμιζαν ότι ήταν μια καημένη χήρα και αυτή χαιρόταν πώς θα έτρωγε την περιουσία του πεθερού της παίρνοντας ακόμα και το μερίδιο των υπολοίπων παιδιών ως "χαροκαμένη". Και η οποία δεν είχε αφήσει σπίτι και οικογένεια να μην το μαγαρίσει με την γλώσσα της ή τα μάγια της.

Ήταν άδικη η ζωή όταν κανένα από τα παιδιά της δεν είχε καλή τύχη, όταν δίνει πλέον όλα της τα λεφτά (που με πονηριά απέκτησε) σε γιατρούς, νευρολόγους και φάρμακα ενώ οι γειτόνοι ανταποδίδουν την "καλοσύνη" που τους έδειξε κατά τον ίδιο τρόπο και λένε γι' αυτήν τα ίδια που κάποτε έλεγε γι' αυτούς;

Ο ηλικιωμένος που, σαν νέος και ναυτικός μάλιστα, καυχόταν παντού στην περιοχή του και στα καφενεία όπου έμπαινε το ότι "είχε "διασκεδάσει" με πάνω από 400 γυναίκες" και ότι είχε παιδιά σε όλο τον κόσμο, ενώ η γυναίκα του ήταν άψογη, ενάρετη, υπομονετική και δουλευταρού όταν αυτός γύρναγε και καλοπερνούσε: ήταν άδικη η ζωή όταν η νύφη του ανθρώπου αυτού "διασκέδασε" με όλους τους νέους εντός και εκτός περιοχής, χωρίς καν να ντρέπεται για το αν αυτό γινόταν γνωστό ή όχι; Ήταν άδικο το να συζητάνε όλοι πίσω από την πλάτη του για τα "καλά" της νύφης του όταν κάποτε αυτός γύρναγε και συζήταγε πίσω από την πλάτη της γυναίκας του για τα "καλά" τα δικά του; Ένοιωθε υπερήφανος για τα κατορθώματά της όσο κάποτε υπερηφανευόταν για τα δικά του κατορθώματα;

Σε κάποιο χωριό, την εποχή του 2ου παγκοσμίου πολέμου, ένας Ιταλός έπεσε με το αλεξίπτωτό του. Κυνηγημένος από τους Γερμανούς, κατέφυγε σε ένα σπίτι του χωριού. Παρακάλεσε να τον κρύψουν με αντάλλαγμα πολλά χρήματα. Ο χωρικός πήρε τα χρήματα και έκρυψε τον Ιταλό. Στην συνέχεια τον κατέδωσε. Οι Γερμανοί τον έπιασαν και τον εκτέλεσαν.
Ο άνθρωπος που τον κατέδωσε, φυσικά δεν είχε ιερό και όσιο. Όχι μόνο αυτή την στιγμή αλλά και σε όλη την διάρκεια της ζωής του.
Έζησε άνετα με τα χρήματα που πήρε και μεγάλωσε το σπίτι του.
Τα χρόνια πέρασαν. Κάποτε έφτασαν ορδές αλλοδαπών στο χωριό, όπου όμως εκεί επί χρόνια δούλευαν και Πακιστανοί, Ινδοί αλλά και Τσιγγάνοι την περίοδο του τρύγου και της ελιάς.
Οι νεοφερμένοι αλλοδαποί, για να επικρατήσουν σκότωσαν ή απείλησαν πολλούς από τους παλιούς εργάτες του χωριού, ώστε να φοβηθούν και να φύγουν. Δεν αρκέστηκαν σε αυτό αλλά επεκτάθηκαν και στους ντόπιους κατοίκους του χωριού ληστεύοντας και χτυπώντας άγρια. Το νέο ότι σκότωσαν άγρια και έναν ηλικιωμένο με την γυναίκα του, για να τους ληστέψουν, διαδόθηκε αστραπιαία. Όταν όμως στο χωριό έμαθαν ποιος ήταν ο ηλικιωμένος, τότε όλοι θυμήθηκαν την ιστορία με τον Ιταλό. "Ανταπόδοση για την πράξη του ήταν" είπε το χωριό. Και δεν είχε άδικο.

Υπάρχει Θεός και υπάρχει για όλους, άσχετα με την εθνότητα, θρησκεία ή φυλή. Και το άδικο δεν του αρέσει ούτε σε σκέψη ούτε σε πράξη.

Την σημερινή παροιμία "όπως στρώσουμε θα κοιμηθούμε" όλοι την ξέρουμε. Περίπου τα ίδια λέει με άλλα λόγια.

Εμένα όμως μου αρέσει το Ο,ΤΙ ΜΟΥ ΘΕΛΕΙΣ, ΝΑ 'ΧΕΙΣ.

Να 'σαι καλά κυρ-Λευτέρη.

Η θέα του βουνού της παλιάς Σκάλας, από το σπίτι του κυρ-Λευτέρη.

  

Γραδού Σκάλας