ΣΑΝΤΑ ΚΛΑΟΥΣ VS ΑΪ-ΒΑΣΙΛΗ

 



Για πρώτη φορά φέτος αυτός ο Άι Βασίλης φαντάζει τόσο ψεύτικος!

Όσο και το ψέμα το οποίο ζούμε καθημερινά.
 

 

Για πρώτη φορά φέτος η κρίση έφερε σε αντιπαράθεση την Αλήθεια με το ψέμα,

Όσο ζούσαμε βολεμένα, δεν αντιλαμβανόμασταν τι πιστεύαμε και τι λατρεύαμε.

 Ίσως γιατί τα 'χαμε όλα και δεν μας ενδιέφερε να σκεφτούμε παραπέρα.

Δεν μας ενδιέφερε να σκεφτούμε παραπέρα. Δεν ήταν αναγκαίο.
 

 

Πόσο ανούσια είναι τα στολίδια και τα φωτάκια όταν η χαρά λείπει από μέσα μας και τα παιδιά μας πεινάνε. Όταν δεν ξέρουμε πώς θα βγάλουμε την χρονιά και πώς θα πληρώσουμε το χαράτσι!
 Όταν με μαθηματική ακρίβεια αργοπεθαίνουμε από έλλειψη φαρμάκων και κρύο!

Διότι φάρμακα και θέρμανση έγιναν ακριβά και τα δύο.
Όταν δεν έχουμε για το νοίκι και τα παιδιά μας δεν έχουν παπούτσια!

 

 

Τι να σου κάνει αυτός ο Άι-Βασίλης της εμπορικότητας;
Ποια ευχή να πραγματοποιήσει;

Τον κάναμε και ολόσωμο φέτος!

Άλλο η φαντασία των παιδιών και άλλο η δική μας.

Εμείς, σε ποιον καταφεύγουμε όταν μας παίρνουν το σπίτι; όταν χάνουμε την δουλειά μας ή πτωχεύει η εταιρία μας; Όταν κοιμόμαστε κάτω από γέφυρες, σε παγκάκια, σε σταθμούς;
Όταν αρρωσταίνουν τα παιδιά μας ή οι ηλικιωμένοι γονείς μας και το σπίτι δεν έχει θέρμανση πλέον, αλλά ούτε και λεφτά για φάρμακα υπάρχουν.

 

 

 

Πόσο να αντέξει ο άνθρωπος;

Και, πόσο διαρκεί ένα ψέμα;

 

 

Μισό αιώνα; Λιγότερο; Περισσότερο;

 

Ας αφήσουμε τον γραφικό άι-Βασίλη της κόκα-κόλας

 για τις χαρούμενες ιστορίες της τηλεόρασης και των παραμυθιών.

Όπως αυτά με την Χιονάτη, την Σταχτοπούτα, τον Καρυοθραύστη...

Μέχρι εκεί όμως!

 

 

Αναμφίβολα η παρουσία του έχει εξέχουσα θέση στην παιδική φαντασία

και ομορφαίνει τον χώρο του παραμυθιού.

 

Όμως...δεν έχει τίποτα να μας δώσει!

 

 

Ας ασχοληθούμε στη συνέχεια με μια άλλη μορφή, πραγματική, που έζησε και ανέπνευσε μαζί μας

και που αποτελεί υπαρκτό πρόσωπο και σωτήρα των πτωχών της εποχής του.

Μία μορφή που η αυθεντικότητά της έμεινε ανέπαφη
από τα φώτα της δημοσιότητας και της διαφήμισης

Αυτή η μορφή δεν πουλιέται στα καταστήματα.

 

 

Ας ασχοληθούμε φέτος με τον παραδοσιακό μας, γνήσιο άι-Βασίλη.

Αυτόν από την ζεστή Καισαρεία και όχι από τους πάγους του Βορρά.
Και ας βρούμε καταφυγή σε αυτόν.

 

 

Αυτόν που δημιούργησε την ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΑ, μια τεράστια φιλανθρωπική πολιτεία,
για να στεγάσει και να θρέψει τους φτωχούς, πεινασμένους,
ηλικιωμένους και ορφανούς της εποχής του.

Στο κέντρο της πόλης ήταν η εκκλησία και γύρω γύρω νοσοκομεία, γηροκομεία, λεπροκομείο και σχολείο. Ο ίδιος δε ο άγιος Βασίλειος διακονούσε (υπηρετούσε, περιποιόταν) όποιον πονεμένο κατέφθανε στην πόλη.

 

Ας μιλήσουμε σε αυτόν που πραγματικά πρόσφερε και συνεχίζει να προσφέρει σε όλους μας,

μέσα από τις προσευχές και τις παρακλήσεις μας.

 

 

Που δεν είναι τόσο γραφικός όσο ο άι-Βασίλης της κόκα κόλας

αλλά είναι αληθινός. Και του οποίου η δράση δεν αρχίζει και τελειώνει την Πρωτοχρονιά

αλλά ευεργετεί όλο τον χρόνο, χωρίς ημερομηνία λήξεως.

 

 

Από αυτόν, πολλά μπορούμε να πάρουμε.
Ξέρει τι χρειαζόμαστε και περιμένει να του το ζητήσουμε.
Αφού ξέρει τι θέλουμε, γιατί να του το ζητήσουμε κιόλας;

Γιατί δρα όπως ο Θεός: θέλει και την δική μας συναίνεση για να παρέμβει στην ζωή μας.
Σέβεται την άρνησή μας και ενώ θέλει να βοηθήσει, δεν το κάνει αν δεν το θέλουμε εμείς.
Δεν μπαίνει με το ζόρι στην ζωή μας αν δεν τον παραδεχόμαστε.

Παρ' όλα αυτά, όπως και ο Θεός, ακόμα και μέσα στην άγνοια ή την άρνησή μας,
 θα μας δώσει τα απολύτως απαραίτητα.

ΣΥΓΧΡΟΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Πολλά θαύματα έχουν γίνει και με τον Μέγα Βασίλειο, όπως και με όλους τους αγίους. Θα αναφέφω ένα στην συνέχεια. Άλλο ένα θα διαβάσετε εδώ: Ο ΑΪ - ΒΑΣΙΛΗΣ: ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ.

Το περιστατικό που ακολουθεί, συνέβη κάποτε σε γνωστό μου πρόσωπο.

Το παιδί αυτό, όταν ήταν μικρός μόλις είχε πρωτομπεί σε κάποια ενορία, ψάχνοντας το θέμα "Θεός".
Ήταν κοντά Χριστούγεννα και η ενορία πουλούσε κουπόνια για την ενίσχυση του φιλόπτωχου ταμείου. Το παιδί αν και δεν γνώριζε την περιοχή, πήγε μόνο του για αρκετές ώρες μέσα στο κρύο και την βροχή, ενώ όλοι οι άλλοι είχαν πάει παρέες-παρέες και με αυτοκίνητα.

Ο ιερέας της ενορίας ξαφνιάστηκε όταν τον είδε μετά από ώρες με τα λεφτά και τα κουπόνια.
Τα άφησε και έφυγε.
Στον δρόμο όμως τον έπιασε τον παράπονο.
Δεν είχε ρούχα.
Έρχονταν Χριστούγεννα και τα ρούχα του ήταν παλιά.
Το χειρότερο ήταν ότι δεν ήταν φτωχός αλλά ο πατέρας του ήταν παράξενος και τσιγκούνης.
Είχε περάσει μία ζωή σαν να ήταν φτωχός.
Πάντα κάτι του έλειπε. Όχι όμως τα λεφτά από την τσέπη του πατέρα του.

Το παιδί αυτό δεν ζήταγε. Ποτέ δεν ζήταγε.
Απλά περίμενε να μεγαλώσει και να αρχίσει να δουλεύει.
Όμως εκείνη την ημέρα, επιστρέφοντας στο σπίτι, τον έπιασε το παράπονο:
"Γιατί Θεέ μου, ενώ πέρασα τόσες ώρες από σπίτι σε σπίτι για να ντύσουμε τους φτωχούς, εγώ δεν έχω ρούχα;" και τα δάκρυα έτρεχαν μαζί με την βροχή πάνω στο πρόσωπό του.

Το παράπονο κράτησε λίγο. Το ίδιο και τα δάκρυα.
Δεν ήθελε να τον δει ο κόσμος έτσι.

Ευτυχώς η περιοχή με τέτοιον καιρό ήταν έρημη.

Γύρισε σπίτι, αλλά δεν είπε τίποτα. Ούτε ζήτησε τίποτα.

Ύστερα από τρεις μέρες όμως, ο πατέρας του έβγαλε λεφτά και του έδωσε:
"Πάρε", του είπε, "να αγοράσεις μπουφάν και παντελόνι".

Το παιδί καταχάρηκε! Τελικά, υπάρχει Θεός!

 

Ευχόμαστε σε όλους, αυτή τη χρονιά
να λάβετε πραγματικά ό,τι έχετε ανάγκη
και ό,τι καλό και ευλογημένο ζητάει η καρδιά σας!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ
ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ!