Ο ΑΪ - ΒΑΣΙΛΗΣ: ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΜΑΤΑ.

Σήμερα υπάρχει μια συγκεχυμένη εικόνα περί Αγίου Βασιλείου. 

Κάποια παιδιά από πολύ νωρίς έχουν διδαχθεί από γονείς, νονούς, παππούδες ή κατηχητές, για την δική μας παραδοσιακή μορφή του Μεγάλου Βασιλείου και ξέρουν να την διαχωρίζουν από την εμπορική εικόνα του Σάντα Κλάους.

Άλλα παιδιά έχουν στον νου τους μόνο την εικόνα που παρουσιάζουν τα κανάλια και οι γονείς αφήνουν τα παιδιά να πιστεύουν σε αυτήν, αφού συχνά ούτε και οι ίδιοι δεν πιστεύουν ότι πέρα από αυτόν τον άι-Βασίλη δεν υπάρχει τίποτ' άλλο. Έχουν όμως και οι ίδιοι την προσδοκία σε κάτι υπερφυσικό, και ελπίζουν αυτό το υπερφυσικό να υπάρχει.

Ορισμένοι γονείς όμως, ευτυχώς λίγοι, σπεύδουν για διάφορους λόγους να πληροφορήσουν πολύ νωρίς τα παιδιά τους ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης.  Αυτό συμβαίνει ιδιαίτερα όταν οι ίδιοι οι γονείς δεν έχουν κανενός είδους πίστη και θεωρούν ότι πρέπει το συντομότερο δυνατόν να διορθώσουν την ανοησία του να πιστεύει σε κάτι υπερφυσικό το παιδί τους.

Όταν η οικογένεια έχει πίστη και η διευκρίνηση για τον αληθινό και τον εμπορικό άι-Βασίλη γίνεται με σκοπό να εξηγήσει την πραγματική ύπαρξη και την ζωή του Μέγα Βασιλείου (από την Καππαδοκία και όχι από την Λαπωνία, ντυμένος με τα ιερατικά του ενδύματα και κάνοντας αδιάκοπες φιλανθρωπίες προς τους ταλαιπωρημένους ανθρώπους) και αν θέλουν να μιλήσουν στα παιδιά τους για την ιστορία της Βασιλόπιτας και την Βασιλειάδα, το μεγαλειώδες φιλανθρωπικό έργο του Μέγα Βασιλείου...τότε σύμφωνοι.

Αν όμως θέλουν απλώς να "μορφώσουν" τα παιδιά τους για την αληθινή ζωή και να μην πιστεύουν σε παραμύθια, τότε ας το ξανασκεφθούν.

Η ιστορία που ακολουθεί είναι αληθινή και δυστυχώς συμβαίνει συχνά.

Σε κάποιο δημοτικό σχολείο πριν λίγα χρόνια κανόνισαν οι γονείς να ντυθεί κάποιος πατέρας Άι Βασίλης και να μοιράσουν δώρα στα παιδιά του Δημοτικού μετά τη λήξη της χριστουγεννιάτικης γιορτής τους.

Ο πατέρας, επειδή ήθελε να προσφέρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χαρά στα παιδιά, παρήγγειλε στολή από το εξωτερικό, πολύ καλής ποιότητας, για να ζωντανέψει την φανταστική ιδέα που είχαν πλάσει τα παιδιά για τον Άι Βασίλη από τις ταινίες. Παράλληλα φρόντισε να επισκεφθεί και τρία νηπιαγωγεία ενώ πήρε αρνητική απάντηση στην προσφορά του να παρουσιαστεί σαν Άι Βασίλης στο Ορφανοτροφείο και στο Παιδιατρικό τμήμα του Νοσοκομείου της μικρής πόλης όπου ζούσε. Κάποια παιδιά του Δημοτικού είχαν ήδη πληροφορηθεί ποιος θα ήταν ο Άι Βασίλης. Όταν λοιπόν ο πατέρας έφτασε, αυτά άρχισαν να τον κοροϊδεύουν. Τα υπόλοιπα παιδιά ξετρελάθηκαν. Η στολή ήταν τόσο πειστική που πραγματικά νόμιζαν ότι είχαν δει τον αληθινό Άι Βασίλη. Φεύγοντας όμως από κει, τα ίδια "πολύξερα" παιδιά (Γ΄και Δ΄Δημοτικού) αλλά και οι γονείς τους ειρωνεύτηκαν τον "βλάκα πατέρα που έγινε γελοίος" για χάρη των δικών τους παιδιών. Ο "Άι Βασίλης" τους απάντησε καταλλήλως και τους αποστόμωσε πριν...ανέβει στους τάρανδους και φύγει μακριά.

Ηθικό δίδαγμα: Χειρότερο από το να υπάρχουν παιδιά που πιστεύουν σε έναν ψεύτικο άι-Βασίλη είναι το να υπάρχουν παιδιά που δεν πιστεύουν σε κανέναν άγιο Βασίλη. Είναι φοβερό τα παιδιά να έχουν χάσει εντελώς την πίστη τους ακόμα και για τα παραμύθια. Τότε, αυτοί οι γονείς τι έχουν αφήσει στην ψυχή του παιδιού τους να πιστεύει;


Ναι, ο χαριτωμένος γεροντάκος με την κόκκινη στολή είναι καθαρά εμπορικό δημιούργημα. Παρ' όλα αυτά ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας και επομένως επιτρέπει στο παιδί να αφήσει στην ψυχή του ένα άνοιγμα πίστης σε κάτι υπερφυσικό, κάτι που έρχεται από τον ουρανό και μας δίνει χαρά με τα δώρα του. Στην περίπτωση που οι γονείς δεν μίλησαν έγκαιρα στο παιδί για την ορθόδοξη μορφή του άι-Βασίλη, όσο παραμένει αυτό το άνοιγμα στην ψυχή του παιδιού ανοικτό, μπορούμε την κατάλληλη στιγμή να εδραιώσουμε την αληθινή μορφή του Μέγα Βασιλείου μέσα από την κουβέντα που θα έχουμε σαν γονείς, παππούδες, νονοί, δάσκαλοι, πνευματικοί ή κατηχητές με το παιδί.

Όταν θα έχει μεγαλώσει λίγο το παιδί, θα μπορεί να καταλάβει και να ξεχωρίσει την φαντασία από την πραγματικότητα. Και τότε του εξηγούμε διακριτικά την αλήθεια, χωρίς να ισοπεδώσουμε εντελώς αυτό που μέχρι τότε πίστευε ως αληθινό: πραγματικά, κάθε δώρο, "κάθε τέλειο δώρο, κατεβαίνει από πάνω (εν. από τον Ουρανό)" (λόγια από την Θεία Λειτουργία) και, ναι, ο Άι-Βασίλης υπάρχει, ζει, μας ακούει, ξέρει τι θέλουμε και αν το χρειαζόμαστε πραγματικά και είναι για καλό μας, πραγματοποιεί την ευχή μας.

Χρειάζεται να τονίσουμε ότι ο Άι-Βασίλης από την Καισαρεία (όχι από τον Βόρειο Πόλο) δεν έχει δράση μόνο την 1η Ιανουαρίου αλλά όλο τον χρόνο όπως και όλοι οι ουράνιοι βοηθοί μας. Επομένως η δράση του διαρκεί περισσότερο και, για την ακρίβεια, δεν έχει χρονικά όρια.

Αυτό ανακουφίζει τα παιδιά που ενδεχομένως δεν πήραν ακριβώς αυτό που ζήτησαν τα Χριστούγεννα (γιατί μας ζητάνε τον ουρανό με τ' άστρα).

 

Ας φροντίσουμε όμως να μιλήσουμε έγκαιρα στα παιδιά για την σωστή μορφή του Μέγα Βασιλείου γιατί, όταν μεγαλώσουν αρκετά και αρχίσουν να ξεχωρίζουν από μόνα τους την αλήθεια απ' το ψέμα, εάν δεν τους έχουμε μεταδώσει Θεό και δεν έχουν γνωρίσει τα μυστήριά Του, τότε θα αρνηθούν τον ψεύτικο άι-Βασίλη αλλά δεν θα τους έχει μείνει πλέον και τίποτα να πιστεύουν, κανένας να τον αντικαταστήσει, όπως ακριβώς την έπαθαν τα παιδιά αυτά του Δημοτικού.




Ευκαιρία τότε να μιλήσουμε και για τους υπόλοιπους ουράνιους "φίλους" μας που μας βλέπουν, μας ακούν και μας καταλαβαίνουν. Τον Χριστό (οπωσδήποτε και όχι μόνο λόγω των ημερών), την Παναγία, τους αγίους μας, τους αγγέλους και ιδιαιτέρως τον φύλακα άγγελό μας. Αν ο γονιός ανατρέξει στην μνήμη του, θα ανακαλύψει ένα ή περισσότερα παράξενα - θαυμαστά - περιστατικά που μπορεί να θεωρηθούν και τυχαία ή συμπτώσεις. Ας αναρωτηθεί όμως, μήπως κάποιος τον άκουσε; Μήπως κάποιος τον προστάτεψε;

(Πληροφορίες για τη ζωή και το έργο 

του Μεγάλου Βασιλείου, εδώ)

 Ίσως θυμηθούν και περιστατικά σαν το επόμενο, που απλά τότε τα είδαν σαν κάτι τυχαίο, σαν σύμπτωση. Ήταν όμως;

Άκουσα κάποτε την ιστορία μιας πολύ όμορφης κοπέλας που όταν μεγάλωσε τα είχε όλα. Όταν ήταν μικρή όμως;


Κάποτε, λοιπόν, ένα πανέμορφο και πάμφτωχο κοριτσάκι με γαλάζια μάτια, καθώς πλησίαζαν τα Χριστούγεννα δεν είχε τίποτα να φορέσει, ούτε ρούχα ούτε παπούτσια.

Ντρεπόταν που δεν είχε ρούχα να βάλει ούτε στο σχολείο ούτε στην Εκκλησία ενώ τα άλλα παιδιά θα πήγαιναν με τα καλύτερά τους.

 Αν και με παλιοπάπουτσα και χωρίς παιχνίδια, αντί για άλλο δώρο, πεθύμησε μέσα της να είχε ένα παλτουδάκι γαλάζιο, όπως τα μάτια της για να το φοράει στα κρύα του Χειμώνα.

Την επόμενη μέρα στο σχολείο η δασκάλα της την φώναξε γλυκά κοντά της, την πήρε παράμερα και της έδωσε διακριτικά μία τσάντα με ένα δώρο:

ένα γαλάζιο παλτό, με χρώμα σαν τα μάτια της.

Τα ματάκια του κοριτσιού έλαμψαν. Δεν το πίστευε!

Ένα παλτό όπως το επεθύμησε και το σκέφτηκε!

Η καλή δασκάλα την ρώτησε αν της αρέσει και της είπε πως όταν το είδε στην βιτρίνα, εκείνη σκέφτηκε και δεν μπορούσε να φύγει αν δεν το έπαιρνε.

Τα Χριστούγεννα εκείνα στην εκκλησία το κοριτσάκι φόραγε το καινούριο του παλτό και καμάρωνε χαρούμενο.

Όλοι μας θα ζήσουμε κάποτε όχι μόνο ένα, αλλά πολλά θαύματα (και πολλά πρωτοχρονιάτικα θαύματα), τα δικά μας θαύματα, τα προσωπικά. Αυτά που θα θέλει ο Θεός να δείξει σε εμάς. Θα δούμε συχνά την ζωή μας να μας πραγματοποιεί κρυφές ευχές (πρωτοχρονιάτικες και μη) και βαθιές, πραγματικές ανάγκες. Και όλα αυτά θα τα διηγούμαστε κάποτε στα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, διαβεβαιώνοντάς τα ότι ο Άι-Βασίλης υπάρχει και μας ακούει και μας στέλνει τα δώρα του.

Και μαζί με τον Άι-Βασίλη, ευκαιρία να μιλήσουμε για τα θαύματα του Χριστού μας, τις Παναγίας και των αγίων μας, καθώς και για τις υπέροχες διηγήσεις της Βίβλου που ανοίγουν τους πνευματικούς ορίζοντές μας.



Ας μην αφήσουμε λοιπόν την καρδιά τους να κλείσει και να αρνηθεί το θαύμα και τα δώρα του ουρανού.