ΤΡΕΙΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Από την σελίδα ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ που μόλις σήμερα επισκέφθηκα για πρώτη φορά, τρεις αναρτήσεις μου τράβηξαν την προσοχή. Δεν είχα χρόνο να διαθέσω για περισσότερη ανάγνωση, όμως από τις σελίδες του φέις, αυτή είναι μία από αυτές που έχουν κάτι χρήσιμο να διδάξουν και αξίζει να την επισκεφθεί κανείς.

 

 Ένας μικρούλης έριξε στην άκρη του γιαλού το όμορφο καραβάκι του. Δεν πρόσεξε όμως, κι έτσι το καραβάκι απομακρύνθηκε, χωρίς να προλάβει να το πιάσει. Τότε ο πατέρας του πήρε πέτρες και τις πετούσε μπροστά από το καραβάκι. Ο μικρός στην αρχή δεν κατάλαβε κι απόρησε γι’ αυτό το πετροβόλημα. Αλλά δεν άργησε να εννοήσει. Οι πέτρες έπεφταν πέρα από το καραβάκι, χωρίς να το χτυπούν. Και με τα κυματάκια που προκαλούσαν, το έφερναν σιγά- σιγά πίσω στην ακρογιαλιά. Κι έτσι ο μικρός με μεγάλη χαρά το πήρε πάλι στη αγκαλιά του. Πολλές από τις θλίψεις που μας βρίσκουν μοιάζουν μ’ αυτό το πετροβόλημα. Είναι οι πέτρες που ρίχνει ο Θεός, σαν απομακρυνθούμε από κοντά Του, για να γυρίσουμε σ’ Αυτόν.

Ὅταν οἱ ἄνθρωποι ἀγανακτοῦν καὶ θυμώνουν, ἐκπέμπεται μιὰ κακὴ δύναμη ἀπὸ τὸ κακὸ ποὺ ἔχουν μέσα στὸν ἑαυτό τους καὶ ἐπηρεάζουν τὸν ἄλλο, ἔστω καὶ ἂν δὲν τοῦ λένε τίποτα. Μ’ ἕναν τέτοιο τρόπο σήμερα ἐπηρεάζουν οἱ γονεῖς τὰ παιδιά τους: τὰ βλέπουν ποὺ κάνουν ἀταξίες, σφίγγονται, ἀγανακτοῦν, λένε: “ἂς μὴν τοῦ μιλήσω τώρα καὶ τὸν τραυματίσω”.

Καὶ ποῦ νὰ ξέρουν ὅτι αὐτὴ ἡ βαρυγκομιὰ εἶναι θανάσιμο τραυμάτισμα! Τ’ ἀκοῦς, παιδί μου; Θανάσιμο ἁμάρτημα! Τραυματίζεις τὸν ἄλλο καὶ χωρὶς νὰ μιλᾶς καθόλου. Γιατὶ ἡ ψυχή μας εἶναι πνευματικὴ καὶ ἀνάλογα ἐνεργοῦν διάφορες δυνάμεις, πότε τὸ καλὸ καὶ πότε τὸ κακό».
Ἰδοὺ καὶ μιὰ ἄλλη θαυμαστὴ ἐπεξήγηση στὸ προηγούμενο θέμα, ὅπως τὴν περιγράφει ἄλλο πνευματικὸ τέκνο τοῦ Γέροντα σὲ ἀνάλογη ἐρώτηση δυσκολιῶν κατὰ τὴν ἐπαγγελματικὴ συνεργασία:
— Νὰ σκέφτεστε καλὰ γιὰ τὸν ἄλλο. Μὲ τὴν προσευχή σας, μέσῳ τοῦ Χριστοῦ, ἐπηρεάζετε εὐνοϊκὰ τὸν ἄλλο. Νὰ μὴν σκέφτεστε ἄσχημα γιὰ κάποιον, διότι τότε ἐπηρεάζετε κι αὐτὸν ἄσχημα.

 
Δὲν μπορῶ, νὰ σοῦ μιλήσω…”

Πῆγα στὸν Γέροντα Πορφύριο καὶ ὅταν μπῆκα στὸ κελί του, τὸν εἶδα ξαπλωμένο καὶ ἄρρωστο στὸ κρεβάτι του. Μὲ ρώτησε:
- Τί θέλεις, παιδί μου;
Κι ἐγὼ τοῦ ἀπάντησα:
- Γέροντα, ἔχω ἕνα πρόβλημα καὶ θέλω νὰ σᾶς συμβουλευτῶ, γιὰ νὰ μοῦ πεῖτε τί νὰ κάνω.
Τότε ὁ Γέροντας ἔκανε τὸ ἑξῆς: Μέσα στὸ κελί του εἶχε ἕναν παπαγάλο, ὁ ὁποῖος πετοῦσε ἀπὸ ἔπιπλο σὲ ἔπιπλο. Σ’ ἕνα τραπέζι πάνω ἦταν τὸ κλουβί του. Ἔκανε μιὰ κίνηση τοῦ χεριοῦ του ὁ Γέροντας καὶ φωνάζοντας: “Ἔ, μπὲς στὸ κλουβί σου!”, ὁ παπαγάλος μπῆκε μέσα στὸ κλουβὶ καὶ μᾶς κοιτοῦσε ἀπὸ ἐκεῖ. Τότε γύρισε πρὸς ἐμένα ὁ Γέροντας καὶ μὲ τόνο κάπως αὐστηρὸ στὴ φωνή του μοῦ εἶπε:
- Εἶδες, παιδάκι μου; Ὁ παπαγάλος, ὅταν τοῦ εἶπα νὰ μπεῖ στὸ κλουβί, ἔκανε ὑπακοὴ καὶ μπῆκε. Ἐσὺ ὅμως δὲν ἔχεις διάθεση νὰ ὑπακούσεις σὲ ὅ,τι καὶ νὰ σοῦ πῶ, γι’ αὐτὸ κι ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ σοῦ πῶ τίποτε ἀπολύτως.