ΟΛΟΖΩΝΤΑΝΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΗ ΤΟΥ ΡΩΣΣΟΥ

Η πολύ γλυκιά, νεανική μορφή του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου και τα άπειρα θαύματά του ελκύουν εκατοντάδες πιστούς κάθε χρόνο στο Προκόπι Ευβοίας.

Η διαδρομή είναι λίγο μακριά αλλά πανέμορφη.

Ο δε ξενώνας που έχει φτιάξει με πολύ φροντίδα και τα καλύτερα υλικά ο πατήρ Ιωάννης Βερνέζος, μπορεί να φιλοξενήσει αρκετούς προσκυνητές, αρκεί να ειδοποιήσετε έγκαιρα.
Όποια μέρα και να καταφθάσετε στον προσκύνημα αυτό, μοιάζει σαν να είναι μια μεγάλη γιορτή.
Τα τοπικά μαγαζιά είναι πάντα γεμάτα.

Ας δούμε λίγα από τα θαύματα του Αγίου Ιωάννη, για να καταλάβουμε γιατί ο κόσμος καταφθάνει από όλα τα μέρη του κόσμου εκεί για να προσκυνήσει αυτόν τον μεγάλο Άγιο.

Εδώ έχω να αναφέρω μαρτυρία από άτομο που γνωρίζω προσωπικά.

Είναι κάτοικος Ευβοίας.

Η φίλη αυτή, όταν ακόμα ήταν αρχάρια στα πνευματικά, πήγε να προσκυνήσει τον Άγιο με παρέα,

Ξεκινώντας από την Χαλκίδα, και με

 την ελπίδα να κοινωνήσει κιόλας στην Λειτουργία της Κυριακής, δεν είχε φάει τίποτα.

Έφτασαν όμως αργά, και έτσι σκέφθηκε ότι απλά θα προσκυνήσει.

Όταν η παρέα όμως μπήκε στον ναό, ο ιερέας (πατήρ Ιωάννης Βερνέζος) μόλις είχε κοινωνήσει τους πιστούς. Η κοπέλα έτρεξε και πρόλαβε την Θεία Κοινωνία από την πόρτα του ιερού.

Ο ιερέας την κοίταξε παράξενα και εκείνη σκέφθηκε ότι θα ενοχλήθηκε από την αργοπορία της.

Μόνο μετά από χρόνια κατάλαβε. Είχε πάει πολύ έντονα βαμμένη, όπως συνήθιζαν οι νέοι να το παρακάνουν. Εκείνη, άπειρη στα πνευματικά, δεν ήξερε τι ρόλο έπαιζε η απλότητα στην Εκκλησία και την ζωή μας γενικά. 

Αν ο ιερέας δεν είχε δείξει τόση διάκριση, κατανόηση και ανεκτικότητα και την είχε διώξει ή προσβάλλει, η κοπέλα, όπως μου είπε χρόνια αργότερα, ίσως και να είχε φύγει εντελώς από την Εκκλησία.

Η διάκριση ενός ιερέα κέρδισε μία ψυχή.

Τα παρακάτω θαύματα είναι όλα από το φόρουμ http://agiooros.net/forum/viewtopic.php?f=45&t=2054, όχι απαράιτητα με την σειρά που αναφέρονται εκεί. 

Ένας άνθρωπος αφηγείται με πολύ παραστατικό τρόπο, την βοήθεια που είχε από τον άγιο Ιωάννη τον Ρώσσο σε απλά και καθημερινά ζητήματα της ζωής του

"..Τον θεωρώ προστάτη μου από τότε που στο λύκειο ανακάλυψα ένα ξωκλήσσι του στο βουνό πίσω απ' το σπίτι μου. Έτσι, σε κάθε μικροδυσκολία άρχισα να ζητάω τη βοήθειά του. Το κουφό της υπόθεσης είναι ότι του έβαζα και διορία! Στην οποία έπεφτε πάντα μέσα. Τυπικότατος ο Άγιος δεν μπορώ να πω. Η πρώτη φορά ήταν μετά από έναν έντονο καβγά που είχα με τους δικούς μου [καθότι έφηβος και αρκετά θερμόαιμος]. Θυμάμαι είχε γίνει της μουρλής στο σπίτι. Έτρεξα κι εγώ στον Άγιο και παρακάλεσα. Χμ.. βασικά δεν έμεινα μόνο στο παρακαλητό αλλά ζήτησα να τα βρούμε με τους δικούς μου μέχρι το βράδυ [ήταν τότε μεσημέρι] χωρίς πολλά διαδικαστικά [μάλλον δεν θα με συνέφερε]. Απ' τη στεναχώρια μου δεν γύρισα σπίτι αλλά τριγυρνούσα στην πόλη.

Όταν το βράδυ αποφάσισα να γυρίσω -με βαριά καρδιά- όλα ήταν μέλι-γάλα! Από εκείνη τη μέρα άρχισα να υποψιάζομαι ότι θα με βόλευε να γίνουμε φίλοι με τον Άγιο... Έτσι ακολούθησαν αρκετά τέτοια μικροπεριστατικά που φαντάζομαι για τους περισσότερους δεν σημαίνουν τίποτα, αλλά για μένα έκαναν εμφανή την παρουσία και ευεργετική επίδραση του Αγίου στη ζωή μου. 

Βασικά για τον Άγιο Ιωάννη δεν ήξερα τίποτα. Έμαθα μετά από αρκετό καιρό όταν ένα βιβλίο έπεσε στα χέρια μου. Το βιβλίο ήταν μια μυθιστορηματική εκδοχή του βίου του ['Η μορφή ενός Αγίου' της Ελένης Καρυτά]. Ήταν πολύ ωραίο και ως μυθιστόρημα και ως περιγραφή της ζωής του Αγίου Ιωάννη. Νομίζω το έχω διαβάσει τρείς φορές ως τώρα. 

Όταν ήμουν φοιτητής, γύρισα ένα Σαββατοκύριακο στην Καβάλα. Είχα επιστρέψει αργά ένα βράδυ από έξοδο και έφερνα γύρες μπροστά απ' το σπίτι μου για να βρω πάρκινγκ. Δεν πρόσεξα όμως ένα αυτοκίνητο της Ασφάλειας που ήταν παρκαρισμένο κάτω απ' το σπίτι μου. Όταν βρήκα παρκάρισμα λίγο μακρύτερα, μου ήρθε να πάω στο εκκλησάκι στο βουνό [ήταν 2 λεπτά περπάτημα] να πω μια καληνύχτα στον Άγιο και να δω αν το καντηλάκι του ήταν αναμμένο. Οι Ασφαλίτες νόμιζαν ότι βγάλανε λαβράκι. Σου λέει τι πάει να κάνει αυτός νυχτιάτικα στο βουνό; [στο οποίο πάντα υπήρχαν φήμες για ναρκωτικά κτλ.] Όταν λοιπόν κατέβαινα το μονοπάτι και πήγα να μπω στην πολυκατοικία μόνο που δεν με συνέλαβαν. 

'Τι έκανες στο βουνό μες τη μαύρη νύχτα;' 

'Πήγα στο εκκλησάκι ν' ανάψω το καντήλι... ' 

Άντε τώρα να σε πιστέψουν κοτζάμ μαντράχαλο. Ρεζίλι... 

Λίγο πριν τελειώσω το πανεπιστήμιο έμαθα την σύγχρονη ιστορία του Αγίου, ότι δηλαδή βρίσκεται άφθαρτος στο Προκόπι της Εύβοιας και φημίζεται για τα μεγάλα θαύματα που κάνει ακόμη και σήμερα. Λίγο ντράπηκα που του ζητούσα χάρες γ' κατηγορίας. 

Ακόμη δεν αξιώθηκα να πάω να τον προσκυνήσω από κοντά... 

Το περιστατικό που με σημάδεψε το περισσότερο το άφησα για το τέλος. Είχα σχετικά δύσκολη στρατιωτική θητεία. Το τέλος όμως ήταν αποτελειωτικό. Λίγες μέρες πριν απολυθώ είχαμε επιθεώρηση από το ΓΕΣ. Ότι δεν έκανα 10 μήνες στο στρατό το έκανα στο τέλος που υποτίθεται όλα είχαν τελειώσει. Τις τελευταίες μέρες πέθανα στην κούραση. Από καθαριότητες, ξεχορτάριασμα, υπηρεσίες, άγηματα και πάει λέγοντας -σ' ένα στρατόπεδο εγκαταλειμένο και με λιγο κόσμο. Στο τέλος πονούσαν τα βλέφαρά μου απ' την κούραση. Αλλά δεν ήταν τόσο η σωματική κούραση, όσο η ψυχική. Ήθελα πια να τελειώνω. Ειδικά αυτό το τελευταίο με την επιθεώρηση μου φαινόταν σαν κακόγουστη φάρσα. Τόσο είχα επηρεαστεί που είχα αυθυποβάλει τον εαυτό μου ότι η θητεία μου δεν θα τελειώσει ποτέ. 

Κρεμάστηκα απ' τον Άγιο. Είχα την εικόνα του [την μόνη εικόνα που είχα στο στρατόπεδο και πήρα και μαζί μου στην Αγγλία] και το βιβλίο του. Το διάβαζα όποτε μπορούσα να ξεκλέψω χρόνο. Σε μια στιγμή απόλυτης αδυναμίας και γκρίνιας [λίγο πριν την βραδινή αναφορά] ξαφνικά πλημμύρισα από ένα απερίγραπτο συναίσθημα ευφροσύνης στα όρια του μεταφυσικού. Δεν θέλω να επιχειρήσω να το περιγράψω. Και δε νομίζω ότι γίνεται. Πάντως ήταν σίγουρα κάτι που δεν προήλθε από εμένα αλλά με γέμισε χαρά μέχρις δακρύων. 

Η πρώτη μου στιγμιαία σκέψη ήταν 'τι γίνεται; δεν έκανα κάτι για να αξίζω αυτό!' 

Στο στρατό είχα εγκταλείψει κάθε απόπειρα προσέγγισης του Θεού. Συνειδητά. 

Και ήταν τότε που ο Άγιος Ιωάννης ο Ρώσσος μου ψιθύρισε μες την ψυχή μου τρείς μόνο λέξεις: 'Δεν έχει σημασία'. Και κατάλαβα. Κατάλαβα και χάρηκα. Ο Θεός δεν περιμένει τίποτα από εμάς. Δεν μας την έχει στημένη στη γωνία. Το μόνο που χρειάζεται είναι η προαίρεση της καρδιάς μας. Και έρχεται. 

Άγιε μου Ιωάννη σ' ευχαριστώ για όλα"

Αναδημοσίευση απο το http://talanto.forumup.gr/post-1124-talanto.html

Αυτο το θαυμα ειναι πολυ προσφατο εγινε περισυ η προπερσυ αν θυμαμαι καλα.Ενα εκδρομικο λεωφορειο κατευθασε στον Αγιαννη το Ρωσσο για προσκυνημα απο μακρυα.μια γυναικα απ το γκρουπ ειχε δυνατους πονους στη μεση και σκεφτηκε να παει να φορεσει τη θαυμαουργη ζωη του Αγιαννιου.αλλα ομως δεν αρκεστηκε σαυτο.σκεφτηκε να την παρει κρυφα μαζι της να την εχει να τη φορα . πηγε λοιπον εκει πουνε η ζωνη και το σκουφακι πηρε κρυφα τη ζωνη τη φορεσε κατω απο τη μπλουζα της.οταν περασε αρκετη ωρα επιβιβαστηκαν στο λεωφφοριο να φυγουν. ομως που να ξεκινησει το λεωφοριο.ειχε ακινητοποιηθει. ειχε παθει ανεξηγητη βλαβη.σταματησε ο οδηγος ειδε τη μηχανη ολα καλα.αλλα το κακο ηταν οτι το λεωφορειο δεν επερνε μπροστα. περασε καμια ωρα ολοι ειχαν ανησυχησει λεει ο οδηγος. βρε παιδια μηπως κανεις απο σας πηρε τιποτα και δε το πληρωσε.?πεταγεται η γυναικα που 'χε τη ζωνη, σηκωνει τη μπλουζα της, να μωρε λει εγω πηρα τη ζωνη. τοτε την διεταξε γρηγορα να παει να την αφησει εκει απο οπου τη πηρε και αμεσως το λεωφορειο ξεκινησε για τον προορισμο τους!

Διηγήσεις του Πατρός Ιωάννου Βερνέζου, Προϊσταμένου Ιερέως στον Όσιο Ιωάννη το Ρώσσο, στο Νέο Προκόπι της Εύβοιας

1) "...Όταν κάναμε το 2005 την αλλαγή αμφίων στίς 18 Απριλίου 2005, ξέρετε; Ζητάει μόνος του να του αλλάξουμε τα άμφια. Δεν ανοίγει η λάρνακα και να θελήσουμε. Γυρίζει το κλειδί και ακούγεται και δεν ανοίγει όταν δεν θέλει. Πως ειδοποιεί γιά την αλλαγή των αμφίων του; Νά, έρχεται π.χ. σε μιά καλή ψυχή και λέει στον ύπνο (σέ διάφορα μέρη, στην Ν. Υόρκη, στην Αυστραλία, στην Θεσσαλονίκη), έλα να με χαιρετήσης, είμαι ο Ιωάννης από την Ρωσία' έλα στην εκκλησία μου και να πης στον Ιερέα ήρθε ο καιρός να μου αλλάξουν τους χιτώνες. Έτσι έγινε το 1937, το 1955, το 1977 που έγινα αποδέκτης εγώ. Επήρα εγώ τίς πληροφορίες από πιστούς. Το 2005 ξαναζήτησε ο Όσιος να γίνη αλλαγή αμφίων μετά 28 χρόνια που πέρασαν από το 1977.

Ο κ. Στυλιανός ξέρει ότι εδώ μαζί ξεκινήσαμε στον αγώνα. Μού είπε λευκανθήκαμε. Ο αγαπητός Στυλιανός ειναι πολλά χρόνια στον αγώνα, και να προσεύχεσθε γι' αυτόν. Εγώ είμαι εδώ 43 χρόνια κληρικός και τρία χρόνια πρίν ως λαίκός, συνολικά 46 χρόνια και έχουμε δεί χιλιάδες και εκατομμύρια πιστούς να περνουν μπροστά από τον Άγιο Ιωάννη.

Τί έχουμε να μαρτυρήσουμε; Τί είδαμε στις αλλαγές; Το συγκλονιστικό είπαμε είναι ότι είδοποιεί ο ίδιος! Ετσι σε μιά κοπέλα είπε:

Να 'ρθής να δής το μαξιλάρι μου που θα είναι γεμάτο δάκρυα. Κλαίμε για σας τους νέους. Προσευχόμαστε ιδιαίτερα γιά σας στο Θεό να σας στηρίξη.

Όταν το 1977 ανοίξαμε και είδαμε το μαξιλάρι όλο καθαρό ήταν, όμως εδώ δίπλα στούς οφθαλμούς ήταν βρεγμένο με μιά μεγάλη κηλίδα από δάκρυα.

Είδαμε όλη την κεφαλή του Αγίου να κινείται, και ο Σεβασμιώτατος και οι ιερείς.

Συγκλονιστικό! Παίρνουμε την λάρνακα και ερχόμαστε σε δύο τραπέζια και βάζουμε τον Άγιο. Αυτό που σεβάστηκε ο ίδιος ο Θεός, ετίμησε και εχαρίτωσε και εδόξασε, που χάρισε το δώρο της αφθαρσίας ως την Β΄ Παρουσία..."

2) "...Μιά οικογένεια στην Αθήνα δέχτηκε ένα μεγάλο πλήγμα, το παιδί τους ο Βασιλάκης, Ε' Δημοτικού, ξαφνικά έχασε το κέφι του, κλείστηκε στο σπίτι, άρχισαν εξετάσεις και διαπιστώθηκε «μυελογενής λευχαιμία», μετά από παρακέντηση που έγινε στην σπονδυλική στήλη. Αρχισαν οι χημειοθεραπείες, πέφτουν τα μαλλιά του παιδιού και πρέπει να έχη μεγάλη αντοχή κανείς. Έχανε το παιδί τίς δυνάμεις του.

Μιά βραδιά, μεσάνυχτα, φωνάζει την μητέρα του.

Μανούλα θέλω μιά χάρη. Να με πάτε στον Άγιο Ιωάννη τον Ρώσο.

Πως, παιδί μου, σκέφθηκες τον Άγιον αυτόν ανάμεσα σε τόσους Αγίους;

θυμάσαι που πήγαμε εκδρομή πέρσι; Είχαμε πάρει και το βιβλίο με την Ιστορία και τα θαύματά τον. Απόψε, μόλις τελείωσα να το διαβάζω, άκουσα μέσα μου μιά φωνή, σα να μου είπε' έλα Βασιλάκη στην εκκλησία μου και θα σε κάνω καλά και σένα.

Ήρθανε. Το παιδί να βλέπατε πως προσπαθούσε να πιαστή από τη ζωή. Πήγε κοντά, προσκύνησε. Άνοιξε τα χεράκια του, προσευχόταν, κατόπιν βάζει το σκουφάκι και τη ζώνη του Αγίου. Και το πιό απλό αντικείμενο μπορεί να μεταφέρη την δύναμη του Θεού. Η μάνα του να κλαίη κοντά στο άγιο λείψανο, και τότε της λέει το παιδί:

Μανούλα μου μήν κλαίς! Μ' εκανε καλά ο Άγιος Ιωάννης.

Πές μου, παιδί μου, πως;

Σταμάτησε το μούδιασμα στο σώμα και ο πόνος στη μέση μου και, εκτός από αυτό, ήρθε μέσα μου χαρά. Χαίρομαι που θα ξαναγυρίσω στο σχολείο μου.

Φύγανε και δεν είπαν σε κανέναν τίποτα. Γύρισαν στην Αθήνα. Πήγαν στο Νοσοκομείο. Έγιναν νέες εξετάσεις και ο καθηγητής είπε πως, με τα αποτελέσματα της παρακεντήσεως, τώρα πιά σταματάμε τις χημειοθεραπείες γιατί αρρώστεια δεν υπάρχει πλέον. Τότε η μάνα είπε τι είχε ζητήσει και τι είχε κάνει μόνο του το παιδί, και είπε ο γιατρός:

Αυτά είναι πάνω από την επιστήμη, είναι στην σφαίρα της πίστεως. Να ευχαριστήσετε τον Άγιο γιατί το εξιτήριο το υπέγραψε ένας Άγιος.

Τον Ιούνιο τελείωσε το Δημοτικό ο Βασιλάκης και είναι όπως θέλη ο Θεός..."

Παρακάτω και ένα άλλο θαύμα του Αγίου Ιωάννου του Ρώσσου... 

Διηγείται μια ψυχή (Απρίλιος του 2007)... 

Πριν από 3-4 χρόνια έτυχε κάποιο πρόβλημα στην οικογένειά μου, θέμα υγείας και ιδιαίτερά σοβαρό.Έχει ξεπερστεί & όλα είναι περίφημα τώρα. Από τη στιγμή που παρουσιάστηκε το πρόβλημα έταξα στον ΟΣΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΣΟ να πηγαίνω κάθε χρόνο στη χάρη του περπατώντας όσο μου το επιτρέπει ο ΘΕΟΣ και η ηλικία μου. 

Φέτος που πήγα πάλι έμαθα από δικό μου συγγενικό άτομο που βρισκόταν εκεί στην εκκλησία του αγίου μια κυρία εξιστορούσε ένα πραγματικό γεγονός που της συνέβη λέγοντας ότι με τη βαθιά πιστη και θέληση που είχε ο Αγιος της έδωσε αυτό που ήθελε. Ηταν ζευγάρι παντρεμένο 10 χρόνια (ελληνες ομογενης της γερμανίας) έκαναν προσπαθειες για να αποκτήσουν παιδί αλλά ήταν αδύνατο ακόμα και εξωσωματική. Είχαν ακούσει για τον ΟΣΙΟ ΙΩΑΝΝΗ ΡΩΣΣΟ, ήρθαν & παρακαλεσαν να τους χαρίσει ένα παιδί. Η γυναίκα άφησε τη ΒΕΡΑ της πάνω στο σκίνωμα του ΑΓΙΟΥ και επέστρεψε πάλι πίσω στη γερμανία. Μετά απο μερικούς μήνες μαθαίνει ότι είναι έγκυος εφερε στον κόσμο ένα υγιέστατο κοριτσάκι αλλά είχε μια μικρή αναπηρία στο χεράκι του. Αφού σαράντησε το μωρό έκαναν εγχείρηση και είδαν με έκπληξη οι γιατροί ότι στην παλάμη του μωρού υπήρχε η βέρα που είχε αφήσει η γυναίκα!!!

"...Συγκινητική είναι και η παρουσία του Αγίου τον Μάρτιο του 1999 στη Σερβία. Όπως η υπέρμαχος Στρατηγός, η Παναγία μας, ενδυνάμωσε τους στρατιώτες μας το 1940, έτσι και ο άγιος Ιωάννης ο Ρώσος σε οράματα που πολλοί τον είδαν, τους βεβαίωσε: «Πηγαίνω στο Βελιγράδι, γιατί σφαγιάζεται η Ορθοδοξία». Και πράγματι· ντυμένος στρατιωτικά ο Άγιος ενίσχυε πολλούς Σέρβους την περίοδο εκείνη με τη θαυματουργική παρουσία του, όπως το κατέθεσαν αυτόπτες αξιόπιστοι μάρτυρες Σέρβοι..."

Απο το http://ayioi-pantes.blogspot.com/2009/0 ... st_29.html

Άλλες αναφορές θαυμάτων και εμφανίσεων του Οσίου Ιωάννου του Ρώσσου απο το http://salograia.blogspot.com/2010/06/blog-post_09.html

1.ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΣΕ ΠΟΛΕΜΟ (ΑΦΗΓΗΤΑΙ Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ)

Επειδή σήμερα στο Άγιο Όρος, στα Ιεροσόλυμα, στην Αγία Ρωσία, τιμούν τον Αγιάννη το Ρώσο, του οποίου το άφθορο λείψανο αναπαύεται στο Προκόπι της Εύβοιας, θα σου πώ ότι ο άγιος του Θεού- ευσπλάγχνως- προστάτεψε τη ζωή του πατέρα μου, στα χρόνια του Εμφύλιου, όταν εκείνος, υπηρέτησε ως πολύ νέος στρατιώτης.

Ως στρατιώτης, μένοντας στο νησί, στο τμήμα των διαβιβάσεων- πριν αναλάβει ολομόναχος-εθελοντικά- μια αποστολή επικίνδυνη στα όρια ζωής και θανάτου- επικαλέστηκε την ενίσχυση και προστασία του Ρώσου Ιωάννη.

Υποσχέθηκε στον Άγιο - αν έβγαινε ζωντανός, αν παντρευόταν αργότερα και αν αποκτούσε παιδί- το πρώτο του παιδί, να το βάφτιζε στο ναό, στο Προκόπι, και ας ήταν στην άλλη άκρη της Ελλάδος η ιδιαίτερή του πατρίδα. 

Περπάτησε για ώρα πολλή, με φλογερή προσευχή και με χτύπους καρδιάς που σχεδόν άκουγε δυνατά τον αχό τους, πέρασε δάσος, προχώρησε μέσα απ' τις τάξεις του "εχθρού" χωρίς να συναντήσει κανέναν, και χωρίς κανείς να τον ανταμώσει.

Όταν έφτασε εκεί που έπρεπε-οι αξιωματικοί που τον περίμεναν, βλέποντάς πως έφτασε ζωντανός, δεν πιστεύαν στα μάτια τους.

- Γιατί; 

-Επειδή ο χώρος τριγύρω ήταν πλημμυρισμένος από τις ενάντιες δυνάμεις.

Ο νεαρός -τότε- στρατιώτης, έκανε το σημείο του σταυρού,

ε υ γ ν ω μ ό ν ω ς.

Το δώρο της σωτηρίας, ουδείς του το χρώσταγε.

Το ήξερε.

Το ήξερε διότι κάθε μέρα, έβλεπε δεκάδες να σωριάζονται γύρω του οι σκοτωμένοι.

Και βέβαια κάμποσα χρόνια αργότερα, ο πατέρας, εκπλήρωσε εκείνο το τάμα και στον Αγιάννη το Ρώσο, με βάφτισε.

2.ΕΞΑΦΑΝΙΣΕΙΣ ΟΓΚΩΝ ΚΑΙ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΕ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ

Α. Οι Ευβοείς σε αυτόν προστρέχουν σε όποιο πρόβλημά τους.

Πριν λίγες μέρες παρουσιάστηκε σε μια κοπέλλα, που παρουσίαζε σοβαρό πρόβλημα υγείας και δεν το ήξερε και της ζήτησε να του πάει πρόσφορα που είχε τάξει και το είχε ξεχάσει.

Την επομένη ημέρα πήγε σε γιατρό και πρόλαβε τα χειρότερα. Φυσικα τακτοποίησε και το τάμα της.

Άλλοτε θεράπευσε κοπέλλα από κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο ,παρουσιαζόμενος ολοζώντανος μπροστά της την ώρα της μαγνητικής τομογραφίας.

Πολλοί σταυρώνονται με λάδι από το καντήλι και σταματουν οι πόνοι και θεραπεύονται την ίδια στιγμη.

Εχει ιδιαίτερη αγάπη στα μικρά παιδιά .

Πολλοί άνθρωποι βλέπουν να λείπει από την λάρνακά του επειδη τρέχει για βοήθεια παντου και μετα τον βλέπουν να επιστρέφει και να ξανατακτοποιείται μέσα σε αυτήν.

Αυτά προς δόξα Θεου και του Αγίου.

Β.Ο ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΡΩΣΣΟΣ ΜΟΥ ΕΞΑΦΑΝΙΣΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ 11 ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑ ΟΓΚἺΔΙΟ ΠΟΥ ΠΟΝΟΥΣΕ ,ΕΚΕΙ ΣΤΟ ΣΤΕΡΝΟ,ΑΝΑΜΕΣΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΤΗΘΗ.ΠΗΓΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΣΑ

ΚΑΙ ΑΚΟΥΜΠΗΣΑ ΠΑΝΩ ΣΤΟ ΞΥΛΟ ΟΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟ ΤΟ ΑΓΙΟ ΛΕΙΨΑΝΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΕΒΑΛΑ ΤΟ ΧΕΡΙ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ Τ Ι Π Ο Τ Α!!!!!!!!!!!

ΔΟΞΑ ΤΩ ΘΕΩ ΠΑΝΤΩΝ ΕΝΕΚΕΝ!!!!!!

Ευχαριστώ τον Νεκτάριο για την συμβολή του σε αυτή την ανάρτηση.