ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ - ΝΕΟΙ ΣΤΟΧΟΙ: ΠΟΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ;

Μπήκε ο νέος χρόνος ο οποίος αποτελεί και σημείο οριακό της ζωής μας.

Ένα σημείο εκκίνησης, αλλαγών και εναλλαγών, επανεξέτασης στόχων και ορίων, θέσπισης νέων κανόνων, κριτικής και αξιολόγησης των όσων περάσαμε την προηγούμενη χρονιά.

 

Τώρα που η προετοιμασία και η έξαψη των γιορτών πέρασε, αλλά ακόμα βρισκόμαστε σε διακοπές, άρα πιο χαλαρά απ' ό,τι συνήθως, είναι μια καλή ευκαιρία να βρεθούμε με τον εαυτό μας και να τα πούμε λίγο μαζί του.
Να μιλήσουμε με αυτόν τον ξεχασμένο εαυτό, τον δυσαρεστημένο, ίσως, με την ζωή του ή την μορφή του.
Να δούμε κατάματα τις καταστάσεις και τον εαυτό μας και να τα αντιμετωπίσουμε και τα δύο με όσο θάρρος,δικαιοσύνη και αντικειμενικότητα διαθέτουμε και ακόμα παρά πάνω.

 

ΤΑ ΞΕΧΑΣΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ

 



Σίγουρα έχουμε όλοι μας απογοητεύσεις και κρυμμένα, ξεχασμένα ή παραμερισμένα όνειρα που μέχρι τώρα δεν έγιναν πραγματικότητα και ίσως ποτέ δεν γίνουν αν δεν πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, αν δεν πάρουμε ΓΕΡΕΣ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ.


Η Ζωή θέλει αποφασιστικότητα και δράση. Όχι μόνο το ένα από τα δύο αλλά και τα δύο. Αλλιώς θα ζητάμε αλλά ποτέ δεν θα λάβουμε. Ποτέ δεν έλαβε όποιος δεν έκανε όλη την απαραίτητη προσπάθεια να αλλάξει την ζωή του, να βελτιώσει τα πράγματα και να παλέψει για τα όνειρά του.

Φανταστείτε κάποιον φοιτητή που να ονειρεύεται να γίνει γιατρός ή δικηγόρος αλλά βαριέται να διαβάσει. Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα; Ακόμα και αν πάρει το πτυχίου του, θα έχει αφήσει πολλά κενά στην μάθησή του και αλίμονο σε όποιον πέσει στα χέρια του.

Η προσπάθεια φτιάχνει το μέλλον μας.
Ας θέσουμε λοιπόν τους στόχους μας, τους νέους στόχους μας, τα οράματά μας και ας καθορίσουμε ένα πρόγραμμα προσπαθειών που αργά ίσως αλλά σταθερά μπορούν να μας οδηγήσουν εκεί που κάποτε θα θέλαμε να φτάσουμε.

Μπορεί πλέον να νομίζουμε ότι δεν αξίζει τον κόπο. Πάντα αξίζει τον κόπο.
Δεν μπορώ να πιστέψω ότι ήρθε ο Χριστός για μας στην γη, για να σώσει ανθρώπους που δεν άξιζε τον κόπο. Το αν αξίζουμε ή όχι εμείς το φτιάχνουμε.
Αντικειμενικά, όλοι αξίζουμε την χαρά και την ολοκλήρωση στην ζωή μας.
Ο ίδιος ο Θεός μας έδωσε αυτή την δυνατότητα. Με τα "τάλαντα" - δηλαδή τα χαρίσματα, τις δυνατότητες και άλλες υλικές παροχές που μας βοηθούν στους στόχους μας- αλλά και την εντολή να εργαζόμαστε. Όχι μόνο χαρίσματα, όχι μόνο παροχές, όχι μόνο δώρα και βοήθεια αλλά και εργασία, κόπο και ιδρώτα. Προσπάθεια, αισιοδοξία και όραμα!

Ποια μπορεί να είναι τα απραγματοποίητα θέλω μας; Τα μακρινά όνειρά μας που καθώς απλώς τα κοιτάμε μοιάζουν απραγματοποίητα; Ένα ταξίδι που ποτέ δεν κάναμε; Ανάβαση σε ένα βουνό; Σκι στα χιόνια; Ή κάτι παραπάνω; Ένα όμορφο σπίτι; Μια ωραία οικογένεια; Μια αξιόλογη προσωπικότητα; Μια όμορφη εμφάνιση;

Για όλα αυτά και ό,τι άλλο σκεφτούμε υπάρχουν οι προϋποθέσεις να τα πετύχουμε:
Ας έχουμε έναν κουμπαρά που να βάζουμε μέσα τα ψιλά από τα ρέστα μας. Και ας ξεχάσουμε να τον ανοίξουμε για δύο ή τρία χρόνια. Κάποια μέρα θα βρούμε μέσα ένα ευκαταφρόνητο ποσόν και σε συνδυασμό με μια οικονομική ευκαιρία θα μας βοηθήσει να κάνουμε την εκδρομή των ονείρων μας. Ίσως το ταξίδι αυτό να έρθει και σαν ανταμοιβή στην κοινή ζωή και ευτυχία με το αγαπημένο μας ταίρι στην ζωή. Και σίγουρα θα είναι καλύτερο να το μοιραστούμε μαζί του παρά να το κάναμε κάποτε μόνοι μας.

Το ίδιο μπορούμε να κάνουμε για ομορφήνουμε την καθημερινότητά μας ή τον εαυτό μας.
Το σπίτι μας, το οποίο φαίνεται παλιό και ξεθωριασμένο όπως και η ζωή μας, μπορεί να ομορφύνει μόνο με ένα βαψιματάκι και μια αλλαγή στις κουρτίνες ή τα μαξιλάρια ή ακόμα και με μια διαφορετική διαμόρφωση του χώρου αλλάζοντας την θέση των επίπλων. Ας το τολμήσουμε. Μια απόφαση είναι.
Όσο για τον εαυτό μας, ο πατερικός δρόμος είναι το "να μην τραβάμε το μάτι ούτε με την υπερβολικά ατημέλητη εικόνα μας ούτε με την υπερβολικά φροντισμένη". Δηλαδή, η μέση οδός.
Να μην μας γίνει και αυτοσκοπός η ωραία εμφάνιση αλλά η ουσιώδης εμφάνιση, η αξιόλογη παρουσία.
Τα παραπανίσια κιλά ή το τσιγάρο, ή η καθιστική ζωή, εκτός από παραμέληση του πολύτιμου εαυτού μας σημαίνει και ακηδία (μαλθακότητα δηλαδή και βαριεστημάρα με έλλειψη διάθεσης για οτιδήποτε) αλλά είναι και επιζήμια για την υγεία μας. Τι θα κάνουμε γι' αυτό; Θα λέμε ότι "είμαι έτσι τόσα χρόνια τώρα και δεν μπορώ να αλλάξω;"
Έχω δει γέρους να αλλάζουν απλά γιατί το πήραν απόφαση. Εμείς πότε θα την πάρουμε αυτή την απόφαση χωρίς να καταφεύγουμε σε δικαιολογίες;

 

ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΜΑΣ

Όμως δεν είναι μόνο τα όνειρά μας που έχουν μείνει σε εκκρεμότητα.
Είναι και βασικά στοιχεία του χαρακτήρα μας, της καθημερινότητάς μας και της συμπεριφοράς μας που μας κρατάνε πίσω ή μας δίνουν ώθηση μπροστά και τα οποία μπορεί να αποτελούν καθοριστικούς παράγοντες για την ζωή μας, την βελτίωσή των σχέσεών μας και την πραγματοποίηση των ονείρων και των στόχων μας.

Πράγματι, αν το όνειρό μας ήταν εδώ και χρόνια ένα ταξίδι στις Μπαχάμες - λέμε τώρα - μήπως η αναβλητικότητά μας ή η ιδέα ότι δεν μας αξίζει κάτι τέτοιο, το έκανε αυτό το ταξίδι όνειρο μακρινό;
Ή μήπως η τσιγκουνιά μας ή η αλόγιστη σπατάλη μας σε ανούσια πράγματα δεν μας άφηναν οικονομικά περιθώρια για την πραγματοποίησή του;
Από την άλλη πλευρά, αν το όνειρο αυτό δεν πραγματοποιήθηκε γιατί, ευσυνείδητα ζώντας, φροντίζαμε στο έπακρο την οικογένειά μας και δεν είχαμε περιθώρια για τέτοιο ταξίδι, τότε είμαστε ΗΡΩΕΣ. Και τους ήρωες η Ζωή τους ανταμείβει με δώρα που τους αξίζουν.

 

Συχνά ονειρευόμαστε πλούτη και παλάτια και δεν έχουμε δει ότι τον πραγματικό πλούτο ήδη τον έχουμε στα χέρια μας:

Το όνειρο της ζωής κάποιου μπορεί να ήταν μια πλούσια ζωή ενώ στην πραγματικότητα έχει μόνο μία μέτρια ζωή. Έχει όμως, ίσως και να μην το έχει δει,  πλούσια οικογένεια, γεμάτη αγάπη και όρεξη να δημιουργήσει, να ομορφύνει το σπίτι της, το κτήμα της και να αυξήσει τα έσοδά της, βοηθώντας το ένα μέλος το άλλο, ο αδελφός την αδελφή και τα μεγαλύτερα παιδιά τα μικρότερα στο παιχνίδι, στο διάβασμα κλπ.
Μπορεί η σύζυγος να έχει δημιουργικά χαρίσματα τα οποία, αν τα αξιοποιήσει βοηθώντας έτσι τον σύζυγο, η ζωή της οικογένειας να πάρει άλλη ώθηση.
Αν όμως ο σύγυζος λέει σε όλα ΟΧΙ, ενώ παραδέχεται μόνο ό,τι θέλει αυτός και έχει θάψει όλα τα χαρίσματα και τις δυνατότητες των μελών της οικογένειάς του, τότε, όπως λέει και η Γερόντισσα Γαβριηλία, "σε αυτόν που λέει σε όλα ΟΧΙ, η Ζωή δεν τον βγάζει πουθενά"!
Η δυνατότητα υπάρχει. Εμείς δεν την αρπάξαμε!

Τελικά, ας μην παραβλέπουμε τα μικρά καθημερινά πράγματα που μας ομορφαίνουν την ζωή.
Εντάξει, η γυναίκα μας δεν είναι φωτομοντέλο αλλά έχει το πιο φωτεινό χαμόγελο όταν ξυπνάει το πρωί και δεν σταματάει να περιποιείται τον σύζυγο, κάνοντάς τον να νοιώθει Βασιλιάς. Εντάξει, ο άντρας μας δεν είναι ο πιο τρυφερός, αλλά είναι στύλος συζυγικής πίστης, φροντίδας και αγάπης στην οικογένειά του. Μήπως αυτή είναι μια πραγματικά πλούσια, βασιλική ζωή και εμείς την ψάχναμε αλλού;

 

Μπορεί να μην μπορέσουμε ποτέ να κάνουμε ένα ταξίδι στις Άλπεις. Στο Πήλιο όμως πήγαμε; Τόσα ελληνικά βουνά μας περιμένουν, παραφορτωμένα με χιόνια και υπέροχες τοποθεσίες για εξερεύνηση και μοναδικούς, φιλόξενους ξενώνες για ένα ευχάριστο Σαββατοκύριακο. Πήγαμε ποτέ; Τα γνωρίσαμε; Ίσως αν τα γνωρίζαμε και πηγαίναμε κάποια μέρα και στις Άλπεις, να παραδεχόμασταν αυτό που λένε πολλοί κοσμογυρισμένοι, πως σαν την Ελλάδα πουθενά!


Γιατί έχουμε παραπεταμένες τις μικρές δυνατότητες που υπάρχουν εδώ κοντά μας, ίσως και δίπλα μας, και μας περιμένουν χάριν των μεγαλεπίβολων και συχνά άφθαστων ονείρων; Αν δεν μάθουμε να δεχόμαστε και να απολαμβάνουμε τις απλές και ταπεινές λύσεις που μας δίνει η ζωή μας, ποτέ δεν θα συναντήσουμε τα μεγάλα όνειρά μας.
Ας μην ξεχνάμε πως στην παραβολή των ταλάντων, ο άρχοντας συγχάρηκε τους δούλους που τους είχε δώσει λίγα, λέγοντας τους πως αφού στα λίγα φάνηκαν πιστοί, τότε ας λάβουν και τα πολλά να τα διοικούν. Εμείς πάμε αντίθετα. Οι αξιώσεις μας απαιτούν να λάβουμε τα πολλά, αλλιώς δεν θα νοιώθουμε ευτυχισμένοι ή επιτυχημένοι, ενώ παραπετάμε ή παραμελούμε τα λίγα, τα μικρά και απλά, αυτά που μπορούμε με ευκολία να κάνουμε και να αναλάβουμε.

 

 

Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΑΣ

 

 

Η αξιολόγηση του  εαυτού μας είναι το πιο ζόρικο πράγμα στην ζωή μας.

Κάτι που πολλοί αποφεύγουν να κάνουν χάνοντας έτσι τον στόχο τους.

Αυτός είναι και ο βασικός λόγος για την αίσθηση που έχουμε ότι "δεν είμαστε ο εαυτός μας"

 

Όταν οι στόχοι, οι επιθυμίες και τα όνειρα ξεκινάνε από εμάς, η βελτίωση της ζωής μας είναι δυνατόν να ξεκινάει από τους άλλους;

Ή, όταν είμαστε πλέον ενήλικες και παίρνουμε εμείς αποφάσεις για την ζωή μας, είναι δυνατόν να υιοθετούμε τις αποφάσεις των άλλων για τις επιλογές που θα κάνουμε, το επάγγελμα που θα ακολουθήσουμε, τον ή την σύζυγο που θα πάρουμε, το πώς θα μεγαλώσουμε τα παιδιά μας;

 

Διαπίστωση πρώτη: παίρνουμε ή έχουμε πάρει ήδη τις δικές μας αποφάσεις. Ακόμα και αν αυτές τις πήραμε θέλοντας και μη. Επομένως, αυτό που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι τα αποτελέσματα των αποφάσεων του ίδιου του εαυτού μας.

 

 

 

Συχνά δεν πρόκειται για αποφάσεις δικές μας αλλά για όπου η Ζωή ήθελε να μας πάει.

Και πάλι, αυτό δεν είναι τυχαίο.

 

Γνώρισα άτομο που, όταν ήταν 25 ετών ονειρευόταν στα 40 του να είναι διευθυντής και να κάθεται με το ένα πόδι πάνω στο άλλο σε ένα γραφεί και να διατάζει. Έτσι μου του είπε, αυτολεξεί!

Όμως, ως "μελλοντικός διευθυντής" δεν καταδεχόταν δουλειά με πληρωμή του βασικού μόνο μισθού, και ας ήταν πρωτάρης στην δουλειά αυτή, αλλά αξίωνε μισθό πάνω και από αυτόν των υπαλλήλων που είχαν 7 χρόνια προϋπηρεσία στην εργασία αυτή!

Επιπλέον, εγκατέλειψε τις σπουδές του και την άραζε με ένα μπουκάλι κόκα-κόλα μπροστά στην τηλεόραση, ενώ η μητέρα του του έφτιαχνε το αγαπημένο του φαγητό.

Η δικαιολογία για την διάλυση του πρώτου του γάμου ήταν ένα κατηγορητήριο για την γυναίκα του, που είχε "εγκαταλείψει" την οικογένειά της για να σπουδάσει και να δουλέψει σε καλή θέση ενώ η δικαιολογία της γυναίκας του ήταν η απογοήτευσή της για το ότι ο άντρας της ποτέ δεν είχε δουλειά ούτε λεφτά για να ζήσουν αξιοπρεπώς, αλλά τα έξοδα της οικογένειας τα πλήρωναν οι γονείς τους.

Στα 40 είχε δεύτερο γάμο, χρέη, πολλά παιδιά που του ήρθαν τυχαία, ατελή σπίτια και ανεκπλήρωτες ελπίδες και υποσχέσεις απέναντι στην δεύτερη γυναίκα του και τα παιδιά του. Η δεύτερη σύζυγος θεωρούσε δεδομένο ότι θα έπρεπε να δουλέψει και η ίδια για να τα βγάλουν πέρα.

Μετά από μια σειρά αποτυχημένων προσπαθειών να συνεταιριστεί με φιλικά του πρόσωπα, προκειμένου να σταδιοδρομήσει, αφού απογοήτευσε φίλους και γνωστούς με την συμπεριφορά του, είχε να λέει ότι για όλα έφταιγαν οι ακατάλληλοι συνέταιροι!

Πολύ βολική εξήγηση, η οποία δεν άλλαξε ομως ποτέ τίποτα.

Στα 50 αποφάσισε να ξενιτευτεί γιατί στην Ελλάδα δεν είχε στον ήλιο μοίρα.

Και εκεί όμως άργησε να βρει δουλειά γιατί δεν είχε ειδικευτεί σε κανένα επάγγελμα.

Τελικά, αποδέχτηκε μια απλή και ταπεινή θέση εργασίας, ξεκινώντας έτσι την ζωή του στα 50, σε έναν ξένο τόπο.

 

 Άραγε, η Ζωή ήταν άδικη μαζί του; Μήπως φταίει το ότι κανείς δεν αναγνώρισε την μεγάλη αξία του; Ή ο ίδιος βολεύτηκε πίσω από δικαιολογίες έχοντας την υπεροπτική απαίτηση να αναγνωρίσουν όλοι οι άλλοι την μεγάλη του αξία και να τον κάνουν απ' ευθείας διευθυντή, χωρίς όμως ο ίδιος να έχει εργαστεί ποτέ στα σοβαρά ώστε να αποδείξει ότι έχει ικανότητες για κάτι τέτοιο.

Το διευθυντηλίκι ήταν κάτι που μόνο ο ίδιος το πίστευε ενώ οι ίδιες οι περιστάσεις του είχαν αποδείξει ότι δεν έκανε για κάτι τέτοιο: Αφού δεν μπορούσε να βάλει σε τάξη τον ίδιο του τον εαυτό και να τακτοποιήσει τους λογαριασμούς και τα οικογενειακά του χρέη, πώς θα μπορούσε να διευθύνει επιχείρηση και να την βάλει σε τάξη, τακτοποιώντας κάθε χρέος;

 

 

 

Οι σκέψεις και τα θέλω μας γίνονται πράξεις και οι πράξεις αυτές, με την σειρά τους, έχουν κάποια αποτελέσματα.

Αν αυτά τα αποτελέσματα δεν μας αρέσουν, ας δούμε τι πραγματικά φταίει και τι μπορούμε να κάνουμε για να τα αλλάξουμε:

Αν ονειρευόμασταν μια ιδανική, ευτυχισμένη και ήρεμη ζωή αλλά η πραγματικότητα δείχνει ότι αποτύχαμε, μήπως οι ίδιες οι επιλογές μας έκαναν έτσι την ζωή μας;
Μήπως η λανθασμένη επιλογή συντρόφου ή η παραμέληση των οικογενειακών ή επαγγελματικών καθηκόντων μας ή της σωστής ανατροφής των παιδιών μας δημιούργησαν καταστάσεις που συχνά κάνουν την ζωή μας κόλαση;

Εδώ είναι το λεπτό σημείο ισορροπίας: ΑΣ ΜΗΝ ΡΙΧΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ.

Αν κάνουμε μια λεπτομερή εξέταση των καταστάσεων που μας δυσαρεστούν, χωρίς διάθεση να κατηγορήσουμε τους άλλους ("η γυναίκα μου φταίει", "ο άντρας μου φταίει", "ο Αδάμ και η Εύα φταίνε...") αλλά ούτε και τον εαυτό μας καταδικαστικά, γιατί το πρώτο δεν μας κάνει εμάς να διορθωνόμαστε και το δεύτερο μας απελπίζει.΄

Σε αυτή την κριτική τοποθέτηση των καταστάσεων, ας εξετάσουμε σε βάθος και τον εαυτό μας.
Πάει πολύ να απαιτούμε να αλλάξουν οι άλλοι, λες και εμείς είμαστε οι αλάθητοι.
Αυτός είναι ένας βασικός λόγος που τίποτα δεν αλλάζει προς το καλύτερο στην ζωή των ανθρώπων.
Το ότι κοιτάζουμε, δηλαδή, τα λάθη των άλλων και όχι τα δικά μας.
Πολύ ωραία το έθεσε ο Χριστός: Υποκριτή, τι κοιτάζεις την βελονίτσα στο μάτι του άλλου και όχι το καρφί που έχεις στο δικό σου το μάτι;
Συχνά "διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο". Θεωρούμε ασημαντότητες τα "λαθάκια" τα δικά μας και εξετάζουμε με μεγενθυτικό φακό τις αδυναμίες και τις ελλείψεις των αλλονών. Αν θέλουμε να βελτιώσουμε την ζωή των άλλων, τότε ας κοιτάμε τις δικές τους ελλείψεις.
Αν θέλουμε όμως να δούμε αλλαγή στην ζωή την δική μας, πότε θα ανακαλύψουμε τις δικές μας ελλείψεις; Κάθε στόχος, αλλαγή, προσπάθεια, ξεκινάνε από τον εαυτό μας και όχι από τους άλλους.

Οι μόνοι άλλοι που μας πέφτει λόγος να προσπαθούμε να διορθώσουμε είναι τα παιδιά μας. Γιατί γι' αυτά είμαστε υπεύθυνοι εμείς, ως γονείς τους. Και πάλι, όταν ενηλικιωθούν, σπάνια θα μας πέφτει λόγος κριτικής πλέον.
Ο σύζυγος, η σύζυγος, οι γονείς, τα πεθερικά, οι φίλοι, οι γνωστοί ή οι συνεργάτες μας και όλο μας το σόι δεν θα αλλάξουν με καμία πίεση από μέρους μας, και σίγουρα με κανένα κήρυγμα περί ηθικής ή θετικής συμπεριφοράς, παρά μόνο αν μας δουν εμάς διαφορετικούς.
Μόνο αν εμείς οι ίδιοι υιοθετήσουμε μια πιο δυναμική στάση απέναντι στις καταχρήσεις των άλλων απέναντί μας και αν εφαρμόσουμε εκείνη την θετική και σεβαστική συμπεριφορά που οφείλουμε να έχουμε απέναντί τους, θα δούμε κάτι θετικό να επέρχεται στην ζωή μας.

Ας εξετάσουμε τα αδύνατα σημεία του χαρακτήρα μας και ας είμαστε αμείλικτοι με αυτόν:

Τι είναι ενοχλητικό για τους άλλους; Τα καθημερινά μας νεύρα όταν ερχόμαστε από την δουλειά; Τα ξεσπάσματα και η πίεση πάνω στα παιδιά μας, γιατί εμείς νοιώθουμε αποτυχημένοι; Η απελπισία που μεταδίδεται σε όλη την οικογένεια και τους κουράζει όλους, αφαιρώντας τους τις δυνάμεις και την δημιουργικότητα; Μήπως είμαστε από λίγο έως υπερβολικά επιθετικοί με όλους; Ίσως και επικίνδυνοι; Πίνουμε και μεθάμε; Μήπως βαριόμαστε να προσπαθήσουμε, να εργαστούμε, να σιγυρίσουμε, να μαγειρέψουμε;
Σπαταλάμε την περιουσία μας στον τζόγο; Βλαστημάμε, μαθαίνοντας έτσι και τα παιδιά μας να μην σέβονται τίποτα, ούτε και τους γονείς τους;
Μήπως καταστρέφουμε την ζωή των άλλων με ψέμματα που προέρχονται από ζήλια ή επιζητούμε την επιτυχία και τον πλούτο με ατιμίες;
Τι καλό περιμένουμε τότε να έλθει μετά από όλα αυτά;
Ας μην ζούμε ουτοπικά, αν κάτι σαν τα παραπάνω συμβαίνει στην ζωή μας και το κοιτάμε και το παραδεχόμαστε, χωρίς να το αλλάζουμε και να το εξορίζουμε πλέον από την ζωή και την συμπεριφορά μας.

 

Από την άλλη, μήπως αφήνουμε τους άλλους να μας φέρονται με ασέβεια, να μας κακοποιούν ψυχικά, πνευματικά ή και σωματικά; Να απομυζούν τις δυνάμεις, τα χρήματά μας, την υπομονή μας και να υποτιμούν την σεβαστή και μοναδικά αξιόλογη παρουσία μας στην ζωή;
Τότε ίσως θα πρέπει να ανεβάσουμε λίγο το ποσοστό αυτοεκτίμησής μας και να επιβάλλουμε, όχι επαναστατικά αλλά δυναμικά και σταθερά, τον σεβασμό απέναντί μας και να θέσουμε όρια στις ακρότητες των άλλων.
Γιατί, τελικά, πρέπει όλα τα πράγματα να μπαίνουν στην θέση τους. Το ίδιο και όσοι το παράκαναν με την συμπεριφορά τους.

Σιγά σιγά, με την ξεκάθαρη στάση μας και τα όρια που θα θέσουμε σε πράγματα και καταστάσεις που μας δυσαρεστούν αλλά και την νέα σιγουριά, ηρεμία και γαλήνη που θα αποκτήσουμε, θα αρχίσουμε να αλλάζουμε εμείς, ενδεχομένως και οι άλλοι, αλλά οπωσδήποτε και η ζωή μας.

 

 Και, μετά από όλη αυτή την διαδικασία αξιολόγησης και αυτοεξέτασης, μερικές συμπληρωματικές οδηγίες  από το διαδίκτυο, για τα νέα βήματα που θα κάνουμε την νέα χρονιά που μόλις μπήκε:


Πώς να βελτιώσετε μια κακή συμπεριφορά σας,

από το http://www.flowmagazine.gr/

 

 

10 συμβουλές για να κάνεις αυτά που θέλεις πραγματικότητα το 2013,

από το http://www.newsnow.gr/

Είναι πολύ χρήσιμα και τα δύο με απλά βήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε προκειμένου να πετύχουμε τους νέους στόχους μας.

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!