Η ΕΥΧΗ ΤΟΥ ΓΟΝΕΑ ΣΩΖΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

 

Η παρακάτω διήγηση μου είχε κάνει εντύπωση πριν πολλά χρόνια όταν την πρωτοδιάβασα.

Νόμισα ότι την είδα στο Γεροντικό αλλά όχι.

 

Την έψαχνα παντού και τελικά την βρήκα όταν είχα πάψει να την ψάχνω.

Δείχνει τα μεγάλα μυστήρια της ευχής των γονέων
και την σωτήρια ύπαρξη της Θείας Λειτουργίας.

 

Την αφιερώνω σε όλους σας, γιατί μου αρέσει πολύ.

 

ΔΙΗΓΗΣΗ ΠΕΡΙ ΥΠΑΚΟΗΣ ΣΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ και ΣΕΒΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΙΕΡΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Περιληπτικά ή διήγηση έχει ως έξης.

Στις ήμερες του βασιλιά Θεοδοσίου του Μεγάλου (379-395), ήταν στην Κωνσταντινούπολη κάποιος άνθρωπος ενάρετος και πλούσιος, πού ονομαζόταν Ιουλιανός.
 Αυτός είχε και ένα γιο, πού τον έλεγαν Θεόφιλο.
Όταν γέρασε, έπεσε σε μεγάλη φτώχεια και τότε κάλεσε τον γιο του για να του πει κάτι σημαντικό.
Του ζήτησε λοιπόν να τον πουλήσει σαν δούλο του, για να άνταπεξέλθει στις ανάγκες των τελευταίων χρόνων της ζωής του. Άλλα με την υπόσχεση ότι, θα έκανε πλήρη υπακοή στον αφέντη του και όταν είχε θεία Λειτουργία, πρώτα θα πήγαινε σ' αυτή και έπειτα θα συνέχιζε πρόθυμα την υπηρεσία του. Έτσι θα είχε θαυματουργικές ευεργεσίες από τον Θεό.

Ο υπάκουος γιος δέχτηκε το αίτημα του πατέρα του, πού την επόμενη μέρα τον πούλησε σ' έναν πατρίκιο του παλατιού, τον Κων/νο.
Αυτός αγάπησε πολύ τον Θεόφιλο για την προθυμία και την εργατικότητα του.
Κάποτε όμως ο πατρίκιος ξέχασε τον χαρτοφύλακα στο δωμάτιο του και έστειλε τον Θεόφιλο να του τον φέρει. ο Θεόφιλος μπήκε στο δωμάτιο την ώρα πού ή κυρία του μοιχευόταν με ένα δούλο της. Άλλ' ο Θεόφιλος επάνω στη βιασύνη του δεν τους πρόσεξε και αφού πήρε τον χαρτοφύλακα βγήκε από το δωμάτιο. Ή πονηρή όμως γυναίκα του πατρικίου, συκοφάντησε τον Θεόφιλο στον άντρα της ότι δήθεν τη βίασε.

Τότε ο πατρίκιος θυμωμένος, συνεννοήθηκε με τον έπαρχο να του στείλει τον Θεόφιλο για να τον αποκεφαλίσει.
Στο δρόμο για τον έπαρχο, ο Θεόφιλος συνάντησε ναό πού είχε θεία Λειτουργία και μπήκε μέσα για να λειτουργηθεί. Επειδή αργούσε, ο πονηρός δούλος είπε στον πατρίκιο να πάει αυτός να φέρει το κεφάλι του Θεόφιλου, πού θα ήταν ήδη κομμένο.
Όταν έφτασε στον έπαρχο ο πονηρός δούλος, ο δήμιος πού καραδοκούσε πίσω από την πόρτα, νόμισε ότι αυτός είναι ο Θεόφιλος. Και έτσι του έκοψε το κεφάλι. Αμέσως μετά έφτασε και ο Θεόφιλος. Και αφού πήρε το σακί με το κεφάλι το μετέφερε στον πατρίκιο, χωρίς να γνωρίζει τίποτα.
Ο πατρίκιος και ιδιαίτερα ή γυναίκα του, όταν είδαν ζωντανό τον Θεόφιλο και το κεφάλι του πονηρού δούλου μέσα στο σακί, έμειναν άφωνοι. Ή γυναίκα του πατρικίου τότε, έντρομη για τη θεία δίκη, εξομολογήθηκε την αλήθεια στον άντρα της και ζήτησε δημόσια συγχώρηση.
Έτσι ο πατρίκιος, αγάπησε ακόμα περισσότερο τον Θεόφιλο και τον έκανε κληρονόμο σ' όλη του την περιουσία.

 

Πηγή: http://www.pigizois.net/, ανάρτηση http://www.pigizois.net/sinaxaristis/02/10_02.htm