Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΕΘΝΙΚΟΣ ΜΑΣ ΥΜΝΟΣ;

"Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;..."

Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει ή ποτέ δεν αλλάζει;







Πέφτοντας τυχαία σε ένα ποίημα του Σουρή, δεν μπόρεσα να μην σκεφθώ ότι η Ελλάδα ποτέ δεν θα αλλάξει αν δεν αλλάξει ο Έλληνας. Κάποτε (βλέπε Βυζάντιο και Αρχαία Ελλάδα) δεν ήταν έτσι. Για να έχει γίνει έτσι τώρα, σημαίνει ότι εμείς την αφήσαμε ή (ακόμα χειρότερα) και εμείς έτσι γίναμε.

Ας "απολαύσουμε" όλο το ποίημα του Σουρή (το συνάντησα στο μπλογκ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (http://greekpoems.wordpress.com/), που κινδυνεύει να γίνει ο δεύτερος ύμνος της Ελλάδας, μετά τον Εθνικό μας Ύμνο, αν δεν αλλάξουμε νοοτροπία εμείς οι Έλληνες.
Στην συνέχεια ακολουθούν λίγες σκέψεις που βασίζονται στο  "χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται" και στο "πριν κρίνεις τους άλλους, δες πρώτα ποιός είναι ο εαυτός σου".

Ποιος είδε κράτος λιγοστό (Γεώργιος Σουρής)

http://greekpoems.wordpress.com/

07/09/2011 στις 10:20 · Κατηγορία Κράτος, Ποίηση, Ποίημα, Ποιήματα, Σάτιρα, Σουρής, Γεώργιος

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά ‘χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Νά ‘χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυό φορώντας τα πόδια που ‘χει
στο ‘να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.
Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβέναγάς.
Δυστυχία σου, Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τι γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

http://greekpoems.wordpress.com/2011/09/07/%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B5%CE%AF%CE%B4%CE%B5-%CE%BA%CF%81%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%82-%CE%BB%CE%B9%CE%B3%CE%BF%CF%83%CF%84%CF%8C-georgios-souris/

"Ό,τι είναι ο ηγέτης, είναι και ο λαός του και ό,τι είναι ο λαός είναι και ο ηγέτης του" διάβασα κάπου, κάποτε.

Δεν θα μιλήσω εναντίων των πολιτικών αλλά εναντίων των εαυτών μας.

Όλα τα λάθη που έγιναν, βρήκαν πρόσφορο έδαφος στην κοιμησμένη συνείδησή μας, γι' αυτό και δεν βρήκαν αντίσταση από την γέννησή τους.
Η νοοτροπία όλων μας χρειάζεται καλλιέργεια, ανώτερα ιδανικά, περισσότερο ήθος, ανθρωπιά και φιλότιμο. Τα έχουμε όλα αυτά μέσα μας σαν αθάνατη κληρονομιά. Ας τα βγάλουμε στην επιφάνεια και τότε θα αναδυθούν και ανάλογοι ηγέτες για να πάει μπροστά η Ελλάδα. Μεγάλοι ηγέτες με στενόψυχο λαό δεν συνδυάζονται, αλλά ούτε και το αντίθετο. Ό,τι γίνουμε εμείς θα γίνουν και οι πολιτικοί μας.

"Χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται" άκουσα κάποτε να λένε και είδα στην πράξη την εφαρμογή αυτού του ρητού σε όλη του την διάσταση.Προσωπική μου άποψη ότι κράτος χωρίς Θεό (βλέπε συνημένα " πίστη, ήθος, ανδρεία και ιδανικά") πάει κατά κάτω (κατά αλλού πάει αλλά τα ευκόλως εννοούμενα παραλείπονται). Η πραγματικότητα δεν μας έδειξε το αντίθετο.
Το ίδιο ισχύει και για την οικογένεια, την παιδεία και κάθε ανώτερο θεσμό.

Όταν η πίστη απουσιάζει, τότε δεν υπάρχει φρένο στην έλλειψη ηθικών φραγμών οπότε το άτομο (ή η εξουσία) ό,τι θέλει κάνει, χωρίς να δίνει λόγο σε κανένα και χωρίς να ενδιαφέρεται για τις συνέπειες.

Θέλουμε να αλλάξουν τα πράγματα; Ας αλλάξουμε πρώτα εμείς οι ίδιοι. Η κοροϊδία τόσο καιρό μας βόλευε όταν ο καθένας δούλευε τον συνάνθρωπό του, τώρα μας πείραξε; Βλέπω ότι το "όπως έστρωσες έτσι θα κοιμηθείς" το πληρώνουμε ακριβά και δεν αναφέρομαι στους πολιτικούς. Θεωρούσαμε ότι η Πίστη δεν είναι σημαντική, ότι είναι περιττή στην καθημερινή μας ζωή. Ξεχάσαμε ότι αυτή ήταν η απαρχή και το θεμέλιο της διαμόρφωσης χαρακτήρων. Και δεν εννοώ την Πίστη όπως ο καθένας βολεύεται να την εννοεί και την διδάσκει αλλά αυτήν που είναι αδιάφθορη, πνευματική, θεϊκή και όχι ένας λεξιλογικός όρος του οποίου η έννοια διαμορφώνεται από τον καθένα μας κατά βούληση.

Περί Ελλάδος σχόλια... τέλος.