ΠΩΣ ΠΑΕΙ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ; ΒΑΡΙΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ;

Πώς πάει το σχολείο, παιδιά;

Βαριόμαστε να διαβάσουμε;

Μήπως περνάμε ατελείωτες ώρες στον υπολογιστή και στο τηλέφωνο;

Μήπως η καφετέρια είναι πιο ωραία από το δωμάτιό μας;

Αν η απάντηση σε όλα τα παραπάνω είναι ΝΑΙ, τότε θα ξέρετε ότι έτσι είναι το μεγαλύτερο ποσοστό των νέων της εποχής μας. Η πιο βαριά δουλειά είναι το διάβασμα. Η πιο απαιτητική και η πιο βαρετή.

Σκεφθήκαμε όμως πως η ζωή μας στην πραγματικότητα δεν αρχίζει με το πτυχίο του Πανεπιστημίου αλλά με το που μπαίνουμε στο Γυμνάσιο; Γιατί;

Γιατί τότε ξεκινάει το πιο απαιτητικό διάβασμα, αυτό που βάζει κάτω την τεμπελιά μας και τις μισές δουλειές. Ευτυχής όποιος έμαθε να διαβάζει καλά και σωστά στο Δημοτικό. Αν όχι, το Γυμνάσιο θα του φανεί δύσκολο. Και είναι. Και ακόμα περισσότερο δύσκολο το Λύκειο.

Όταν όμως περάσει η πρώτη φάση δυσκολίας και μπούμε με την θέλησή μας στην σωστή διαδικασία μελέτης, τότε όλα γίνονται πολύ εύκολα. Αρχίζουμε να έχουμε διάθεση για διάβασμα, οριοθετούμε το πρόγραμμά μας σωστά, ελαττώνουμε τις εξόδους, διορθώνουμε τα λάθη μας καθημερινά (με βάση πάντα τις παρατηρήσεις των καθηγητών και/ή των γονιών μας όταν ξέρουν να μας καθοδηγήσουν στα γράμματα) και αρχίζουμε να γευόμαστε την χαρά της υψηλής βαθμολογίας.

Στο Λύκειο μπορούμε ακόμα να βάλουμε τον εαυτό μας σε τάξη, αν δεν έχει μπει ακόμα. Σε λίγο αφήνουμε τις επιπολαιότητες και μπαίνουμε στη ζωή. Και πρέπει να συνειδητοποιήσουμε καλά πως "όπως είναι το διάβασμα που κάνουμε, έτσι θα είναι και η ζωή μας".

Πρόχειρο και τσαπατσούλικο είναι το διάβασμα; Πρόχειρες και τσαπατσούλικες θα είναι και οι δουλειές μας ως ενήλικες. Μισοτελειωμένα μαθήματα οδηγούν σε μισοτελειωμένες δουλειές όταν μπούμε στον κόσμο των ενηλίκων. Κομπίνες για καλές βαθμολογίες (σκονάκια, αντιγραφές κλπ.)-κομπίνες και στην ζωή μας αργότερα για να πετύχουμε αυτό που θέλουμε.

Καλά όλα αυτά, μπορεί να πει κανείς, αν δεν σε πιάσουν ή δεν σε καταλάβουν.

Και άν σε πιάσουν; Διαγράφεσαι, μηδενίζεται η κόλα και...του χρόνου πάλι. Και στην ζωή το ίδιο αλλά και χειρότερα: με τις κομπίνες χάνεις την δουλειά σου και συχνά και την ελευθερία σου.

Από την άλλη, στην ζωή πληρώνεις ακριβά, εσύ ο ίδιος, κάθε μισοτελειωμένη και κακοφτιαγμένη εργασία. Η ζωή δεν συγχωρεί τις μισές και βαριεστημένες δουλειές. Δεν είναι τυχαίο ποιοι κλείσανε πρώτοι με την κρίση: ή αυτοί που είχαν ήδη κάνει πολύ κακούς επαγγελματικούς χειρισμούς ή αυτοί που δεν θέλαν να δουλέψουν με κέφι και διάθεση.

Τελικά, θυμηθείτε αυτό που λέει η παροιμία: όπως στρώσεις, έτσι θα κοιμηθείς. Ξέρετε ότι το 99% της επιτυχίας το δημιουργεί ο εαυτός μας και μόνο το 1% η "τύχη"; Γι' αυτό ας μην τα ρίχνουμε όλα στην κακοτυχία.

Εσείς πώς θέλετε την ζωή σας; Τι θα θέλατε να σας ανταποδώσει;

Αποφασίστε. Και πράξτε αναλόγως.