ΟΤΑΝ Ο ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΙΑΦΩΝΗΣΕ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Η λάρνακα του αγίου Δημητρίου

Μια ενδιαφέρουσα διήγηση για τον Άγιο Δημήτριο, πολυούχο της Θεσσαλονίκης, μας δείχνει την προστασία, αγάπη και ενδιαφέρον των αγίων στην ζωή μας.

 

Όταν ο άγιος Δημήτριος διαφώνησε με το Χριστό!

Ο τάφος του αγίου.

Στην ιστορία του αγίου μεγαλομάρτυρα Δημητρίου του Μυροβλύτη (για τη μυροβλυσία του - δηλ. το άρωμα που ρέει από τον τάφο του - δες εδώ), όπως καταγράφεται στο Μέγα Συναξαριστή του Ματθαίου Λάγγη (τόμος Οκτωβρίου), αναφέρεται το παρακάτω αξιοπρόσεκτο επεισόδιο:

Άβαροι (από εδώ)

Στα βυζαντινά χρόνια, δηλ. κάμποσους αιώνες μετά το μαρτύριο του αγίου, η Θεσσαλονίκη πολιορκήθηκε από τους Άβαρους. Τότε φύλακας του ναού και του τάφου του αγίου ήταν ένας ενάρετος μοναχός. Μια νύχτα εμφανίστηκαν δυο νέοι στο μοναχό και του ζήτησαν να μπει στο ναό και να ειδοποιήσει "τον αφέντη του" ότι του φέρνουν ένα μήνυμα από το Βασιλιά.
Ο αδελφός μπήκε μέσα, πήγε στον τάφο του αγίου και του μετέφερε την ειδοποίηση. Τότε ο άγιος, σαν όραμα, βγήκε από τον τάφο του, προχώρησε & συνάντησε τους δύο νέους. Εκείνοι του είπαν: "Ο Βασιλιάς των όλων σε διατάζει να φύγεις από αυτή την πόλη τώρα, γιατί θα πέσει στα χέρια των βαρβάρων".
Τότε ο άγιος έσκυψε το κεφάλι του, τα μάτια του δάκρυσαν και παρέμεινε πολλή ώρα σ' αυτή τη στάση. Ο μοναχός λυπήθηκε πολύ και είπε στους νέους, που προφανώς ήταν άγγελοι: "Αν ήξερα πόσο θα λυπηθεί ο αφέντης μου από το μήνυμά σας, δε θα τον ειδοποιούσα".
Τελικά, ο άγιος σήκωσε το κεφάλι και τους είπε: "Ώστε ο Βασιλιάς και Κύριος των όλων έκρινε το λαό αυτής της πόλης άξιο να σφαχτεί από τους βάρβαρους; Τότε, πείτε Του πως Εκείνος με έβαλε φύλακα σ' αυτή την πόλη. Δε θα φύγω λοιπόν, αλλά θα κάνω αυτό που έκανε κι Εκείνος: θα δώσω τη ζωή μου για τους ανθρώπους. Αν χαθούν αυτοί, ας χαθώ κι εγώ μαζί τους". "Αυτό να Του πούμε;" ρώτησαν οι άγγελοι. "Δε φοβάσαι μήπως οργιστεί εναντίον σου;". "Αυτό να Του πείτε" απάντησε ο άγιος και επέστρεψε, πάντα σαν όραμα, στον τάφο του.
Οι δυο νέοι έφυγαν. Την άλλη μέρα ο μοναχός διηγήθηκε τη συγκλονιστική εμπειρία του και ο λαός της Θεσσαλονίκης κατάλαβε πως θα έχει τη βοήθεια του αγίου στον αγώνα του.

Ο άγιος φυλακίζεται στο βόθρο του δημόσιου λουτρού (από εδώ). Πίσω, με φωτοστέφανο, κρυφοκοιτάζει ο άγιος Λούπος, δούλος του αγίου, αλλά στην πραγματικότητα φίλος και αδελφός του, που, όταν τον θανάτωσαν, βούτηξε ένα μαντήλι στο αίμα του και μ' αυτό έκανε πολλά θαύματα και δίδασκε τους ανθρώπους για το Χριστό. Έτσι, αν και δούλος, έγινε δάσκαλος όλης της κοινωνίας και θαυματουργός. Φυσικά συνελήφθη και θανατώθηκε. Γιορτάζεται μια μέρα μετά τον άγιο Δημήτριο (27 Οκτ.), μαζί με τον άγιο Νέστορα, το φίλο τους. Έτσι, "δούλος" και "αφέντης" αδελφώνονται όταν είναι αληθινοί χριστιανοί (περί δουλείας εδώ).

 

 

Πηγή: http://o-nekros.blogspot.gr/ 

 

 

 

Η κρύπτη-φυλακή του αγίου κάτω από τον ναό, όπου περασε τις τελευταίες στιγμές της ζωής του.

Φωτογραφία από http://2dim-efkarp.thess.sch.gr/, ανάρτηση εδώ