Όταν ήμουν στην Πορτογαλία, παρακολούθησα για λίγο (ένα εξάμηνο) κάποια μαθήματα από το τμήμα Φιλοσοφίας της Φιλοσοφικής Σχολής Λισσαβώνας. Χωρίς να το ξέρω, είχα πάρει το μάθημα που δίδασκε ο διευθυντής του τμήματος Φιλοσοφίας.
Πρώτη μέρα, πρώτο μάθημα και η πρώτη κουβέντα του καθηγητή ήταν: "Εμείς οι Πορτογάλοι δεν μπορούμε να φιλοσοφούμε. Μπορούμε μόνο να μιλάμε για Φιλοσοφία".
Με αυτή την μετριοπαθή διευκρίνηση προσπαθούσε να κάνει κατανοητό στους φοιτητές πως η πραγματική φιλοσοφία ξεκίνησε από την Ελλάδα και εκεί παραμένει. Όχι πως άλλοι λαοί δεν φιλοσόφησαν. Αλλά το Ελληνικό πνεύμα πάντοτε θα διαφέρει απ' όλα τα άλλα. Η αρχαία ρήση αλάνθαστα είπε ότι "ο Έλληνας είναι ανάδελφος" δηλαδή δεν έχει αδελφούς, δεν υπάρχει άλλος λαός που να του μοιάζει.
Επανειλημμένα διαπίστωσα, όσα χρόνια ήμουν στην Πορτογαλία πως, με κάθε τρόπο και σε κάθε ευκαιρία οι Πορτογάλοι έδειχναν τον βαθύ σεβασμό τους για την Ελλάδα. Πολλοί φοιτητές επιζητούσαν από μόνοι τους να μάθουν Ελληνικά. Όταν συναντούσαν Έλληνες έμεναν με το στόμα ανοιχτό από θαυμασμό.
Δεν μπορώ να κρύψω πως πολλές φορές σκέφθηκα ότι "αν είχαν έλθει στην Ελλάδα και μας μάθαιναν καλύτερα, άραγε θα συνεχίζανε να μας θαυμάζουν;"
Αυτό που προσωπικά θεωρώ αξιοθαύμαστο στον Φερνάντο Σάντος είναι το ότι μας έχει ζήσει από κοντά και παρ' όλα αυτά μίλησε με απροκάλυπτο θαυμασμό για την Ελλάδα. Δεν συγχέει τους Έλληνες με τους πολιτικούς τους.
Αν και θεωρώ ότι είμαστε πολύ δυναμικά πνεύματα, αυτό το πνεύμα που φέρουμε μέσα μας εδώ και αιώνες σε πολύ λίγους από μας έχει μείνει ξύπνιο. Στους περισσότερους κοιμάται. Ευτυχώς που φιλέλληνες σαν τον Φερνάντο Σάντος αλλά και πολλοί άλλοι σαν κι αυτόν μιλάνε ακόμα θετικά για την Ελλάδα. Ίσως έτσι αναγνωρίσουμε και εμείς την βαθύτερη αξία μας και την αφυπνίσουμε.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου