Έχουμε μια αρνητική άποψη για ανθρώπους που "χάνουν λίγο". Τους δίνουμε διάφορα ονόματα και χαρακτηρισμούς. Τους θεωρούμε μάλιστα από ενοχλητικούς έως μη-χρήσιμους για την κοινωνία. Οι πιο συμπονετικοί νοιώθουν οίκτο ή συμπάθεια γι' αυτούς και τους συμπεριφέρονται ανάλογα.
Μπορεί όμως κάποιος "να το παίζει" τρελλός; Να είναι σχεδόν άγιος, θα λέγαμε, και να μας διαβάζει όπως εμείς δεν ξέρουμε να διαβάσουμε και να δούμε τον εαυτό μας; Με άλλα λόγια, είναι δυνατόν εμείς να βλέπουμε μπροστά μας έναν τρελλό και αυτός να έχει αγγίξει τα όρια του υπερβατικού, τόσο ώστε αυτός να είναι ο λογικός και εμείς "παιδάκια" μπροστά του;
Αφιερωμένο σε όλους τους αφανείς πνευματικούς ήρωες της εποχής μας.
Αναρτήσεις
2 σχόλια:
ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΕΛΛΟΓΙΑΝΝΗ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΑ ΕΙΔΙΚΑ ΤΟ ΠΡΩΤΟ!!!ΦΙΛΑΚΙΑ
ΓΕΙΑ ΣΟΥ, ΝΕΝΑ. ΤΟ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΒΙΒΛΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΕΛΛΟΓΙΑΝΝΗ ΤΟ ΕΜΑΘΑ ΠΡΟΧΘΕΣ. ΣΤΗΝ ΕΠΑΡΧΙΑ ΤΑ ΒΙΒΛΙΟΠΟΛΕΙΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΙΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ, Ή ΑΛΛΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΗ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ.
Δημοσίευση σχολίου