Έξω από τα προβλήματά του για μία με δύο ώρες, η ψυχή ηρεμεί και σιγά-σιγά ο άνθρωπος τα βρίσκει με την ζωή του, τον εαυτό του, την οικογένειά του και τους γύρω του. Αυτό δεν γίνεται απλά γιατί απέχουμε δύο ώρες από τα προβλήματα (δεν γυρνάμε τόσο ήρεμοι μετά από έναν παιδότοπο ή πάρτι πχ.) αλλά γιατί εκείνες τις δύο ώρες είμαστε κοντά σε Αυτόν που κρατά την λύση των προβλημάτων μας στα χέρια Του. Από Αυτόν ξεκίνησε ο κόσμος, εμείς, η σκέψη μας, τα συναισθήματά μας αλλά και η διέξοδος στα προβλήματά μας, η σωστή διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας καθώς και των παιδιών μας, η αλάνθαστη πορεία στην ζωή μας. Ας εμπιστευθούμε αυτό που θα σκεφθούμε και θα νοιώσουμε μέσα στην Εκκλησία εκείνες τις ώρες. Αν πλησιάσουμε με πνεύμα απλότητας τον Θεό και όχι με προκατάληψη και υπεροψία, ας μην αμφιβάλλουμε ποτέ ότι θα βρούμε την λύση. Θα μας την δώσει, απλά και μόνο για την ελάχιστη προσπάθεια που κάναμε να Τον πλησιάσουμε.
Αξίζει τον κόπο για λίγο να βρεθούμε κοντά Του. Μας έδωσε 6 μέρες την εβδομάδα για να ζούμε την ζωή μας με τον τρόπο που την επιλέξαμε εμείς. Μας ζήτησε μόνο μία ημέρα από τις 7 για να Τον θυμόμαστε και να Τον τιμούμε. Και αυτό πάλι για καλό δικό μας και όχι δικό Του. Για να μπορεί η ψυχή να ξαναβρεί τον εαυτό της στον Δημιουργό της. Όπως το χαμένο παιδί ψάχνει την μάνα που το γέννησε και η μάνα το παιδί της, και δεν ησυχάζουν και οι δύο μέχρι που να ξανασυναντηθούν και να γεμίσει το αβάσταχτο κενό.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου