ΜΙΑ ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΠΟΥ ΣΑΡΩΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ...

Υπάρχει μία σαρωτική δύναμη στη ζωή μας, που λίγοι την έχουν ανακαλύψει. Δεν ανιχνεύεται με μηχανήματα, μπορεί όμως να κινεί βουνά και όρη. Αντιτίθεται στη λογική και λειτουργεί όταν η λογική σταματάει. Ειδ' άλλως, μένει ανενεργή. Θεωρείται παράλογη δύναμη, παρ' όλα αυτά είναι η μόνη που βοηθάει τον άνθρωπο όταν θέλει να αλλάξει κάτι στη ζωή του. Η παρουσία της κινεί την ζωή μας και αλλάζει τα πράγματα, κάνοντας το αδύνατο δυνατό. Κάνει τον άνθρωπο όχι απλά δημιουργικό και θετικό αλλά σαρωτικό ενάντια σε κάθε τι που του λέει "όχι, αυτό είναι αδύνατον!"


Αλλάζει την καθημερινότητα και την κάνει ενδιαφέρουσα. Η απουσία της κάνει την κάθε μέρα τροχοπέδη, μια ανούσια επανάληψη της κάθε προηγούμενης ημέρας.

Με αυτή τη δύναμη πήγε ο άνθρωπος στο φεγγάρι και με αυτή φτάνει στον Ουρανό. Με αυτή ομορφαίνει η ζωή και αποκτά νόημα, γιατί δίχως αυτή τίποτα δεν γίνεται. Χωρίς την δύναμη αυτή δεν μπορεί ο άνθρωπος να κατακτήσει το δυσκολοκατόρθωτο και κάθε εμπόδιο του φαίνεται αδύνατο να ξεπεραστεί.

Χωρίς αυτή, πνιγόμαστε σε μια κουταλιά νερό ενώ μας φαίνεται αδύνατο να υψώσουμε το πνεύμα μας λίγο ψηλότερα, να σκεφθούμε θετικότερα, να αντλήσουμε δύναμη στις δυσκολίες, να υπερπηδήσουμε εμπόδια, να ξεπεράσουμε καταστάσεις, να επουλώσουμε πληγές κοιτάζοντας μπροστά και ατενίζοντας ένα καλύτερο μέλλον. Χωρίς αυτή, τελικά, δεν μπορούμε ούτε να κάνουμε όνειρα, να έχουμε οράματα, να θέτουμε στόχους και να τους προσεγγίζουμε. Χωρίς αυτή, τελικά, είμαστε άχρηστοι! Σαν μηχανή χωρίς καύσιμο. Όσες δυνατότητες και να έχει, μένουν ανενεργές γιατί δεν υπάρχει η δύναμη να την κινήσει για να δουλέψει και να ενεργοποιηθούν οι λειτουργίες της.

Ποιά είναι η δύναμη αυτή; Η ΠΙΣΤΗ.

Με αυτή περπάτησε ο Πέτρος στα κύμματα, με αυτή θεραπεύτηκε η κόρη της Χαναναίας (Ματθ. ΙΕ, 21-28), ο δούλος του εκατόνταρχου (Ματθ. Η, 5-12), με αυτή γίνονται τα θαύματα -"ας γίνει σύμφωνα με την πίστη σας" Ματθ. 9, 29 με αυτή κινούνται βουνά ολόκληρα - Σας βεβαιώνω πως αν είχατε πίστη έστω και σαν κόκκο σινάπεως,θα λέγατε σ’ αυτό το βουνό πήγαινε από εδώ εκεί και θα πήγαινε και τίποτε δεν θα ήταν αδύνατο σε σας. Ματθ.17,19-20, με αυτή ανασταίνονται νεκροί (βλέπε το φοβερό θαύμα της ανάστασης της κόρης του Ιάειρου, Μάρκ. ε, 22-43).

Τι αντιτίθεται στην δύναμη αυτή και την κάνει ανενεργή;

Η λογική, όπως είπαμε ήδη και η υπερηφάνεια.

Η λογική εμποδίζει την πίστη, γιατί η πίστη θεωρεί ότι είναι δυνατόν να γίνει ό,τι στη λογική φαίνεται παράλογο. Αν υπερνικήσει η πίστη στην καρδιά, τότε γίνεται το θαύμα (και το θαύμα είναι παράλογο. Αντιτίθεται στον λογικό φυσικό νόμο). Αν υπερνικήσει η λογική στον νου μας, τότε τίποτα δεν είναι εφικτό παρά το απολύτως λογικό. Τότε όμως ακόμα και τα όνειρά μας και οι στόχοι μας μοιάζουν ανέφικτα και αδύνατα. Μπορεί να ζήσει έτσι ο άνθρωπος;

Η υπερηφάνεια πάλι, δεν αντιτίθεται αυτή καθ' αυτή στην πίστη, "ξεσηκώνει" όμως τον Θεό εναντίον του ανθρώπου που είναι υπερήφανος (" Ο Θεός αντιτάσσεται στους υπερήφανους ενώ δίνει χάρη στους ταπεινούς").
Και αυτό παράλογο είναι: ο υπερήφανος πιστεύει ότι όλα τα μπορεί και όλα θα τα καταφέρει. Πώς είναι δυνατόν να αποτύχει αφού πιστεύει ακράδαντα ότι θα πετύχει; Είναι, κατά την άποψή του και ίσως και κατά την άποψη πολλών άλλων, τόσο καταπληκτικό άτομο, με τόσα μοναδικά προσόντα, στέκει τόσο παραπάνω από τους "κοινούς θνητούς" που, με βάση την λογική, είναι το κατ' εξοχήν άτομο το οποίο μπορεί να προσεγγίσει όλους τους στόχους του...
Αυτά και άλλα πολλά πιστεύει ακράδαντα ο υπερήφανος. Κατ' αυτόν, δεν υπάρχει αποτυχία. Η αποτυχία είναι για τους...άλλους, τους ανίκανους και τιποτένιους. Η πράξη δείχνει όμως το αντίθετο. Ο θόρυβος που κάνει ο υπερήφανος πέφτοντας, είναι μεγάλος γιατί στέκει πολύ ψηλά.

Ενώ η λογική είναι η παγίδα που στήνει το ίδιο το άτομο στον εαυτό του (πιστεύοντας ότι δεν μπορεί να τα καταφέρει), η υπερηφάνεια είναι η παγίδα που στήνει ο άνθρωπος στην σχέση του με τον Θεό. Η πίστη ενεργοποιεί την εσωτερική μας δύναμη και η ταπείνωση ενεργοποιεί και έλκει σαν μαγνήτης την Χάρη του Θεού επάνω μας. Είτε το ένα ελάττωμα έχουμε (περίσσεια λογικής) είτε το άλλο (υπερηφάνεια), μπλοκάρουμε την δίοδο προς την θεία βοήθεια, το εφικτό του ανέφικτου και την επιτυχία των σκοπών και στόχων μας. Γιατί τότε, είτε ο εαυτός μας είτε ο Θεός ο ίδιος, μας σταματάει.

Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του π. Παϊσίου για την Πίστη:

Γέροντας Παΐσιος - Εάν δεν έχεις ταπείνωση δεν ενεργεί ο Θεός



-Γέροντα, γιατί, ενώ ζητώ κάτι με πίστη, δεν το δίνει ο Θεός;

-Πιστεύεις, ζητάς, αλλά, αν δεν έχεις ταπείνωση ή έχεις προδιάθεση υπερηφάνειας, γι' αυτό δεν δίνει ο Θεός. Μπορεί να έχει κανείς πίστη όχι μόνο σαν ένα «κόκκο σινάπεως» αλλά σαν ένα κιλό σινάπι.
Εάν όμως δεν έχει και ανάλογη ταπείνωση, δεν ενεργεί ο Θεός, γιατί δεν θα τον ωφελήσει. Όταν υπάρχει υπερηφάνεια, δεν ενεργεί η πίστη.

-Να αισθάνεσαι ότι είσαι μικρό παιδί και ο Θεός Πατέρας σου. Άρχισε τότε να του γυρεύεις. Αν του γυρέψεις και τίποτε χαζά πράγματα, μη στεναχωρηθείς, δε θυμώνει. Αυτός κοιτάει την καρδιά σου και θα
σου δώσει ότι είναι καλύτερο για εσένα.

-Όσο πιο μακριά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα. Απλοποίησε την ζωή σου με την απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεό, για να
ελευθερωθείς από το άγχος και την αγωνία.

http://xristianos.gr/forum/viewtopic.php?t=3208

Διάβασε εδώ το θαύμα της θεραπείας της κόρης της Χαναναίας που δείχνει την πίστη με ταπείνωση.

Και διάβασε εδώ το θαύμα της ανάστασης της κόρης του Ιάειρου. Το θαυμαστό δεν είναι ότι ο Ιησούς την ανέστησε (αλλίμονο αν δεν μπορούσε να το κάνει ο ίδιος ο Υιός του Θεού) αλλά η φοβερή, ακλόνητη πίστη του πατέρα ενάντια στην λογική, ο οποίος κάλεσε τον Ιησού για να θεραπεύσει το βαρειά άρρωστο παιδί του και εν τω μεταξύ η κόρη του πέθανε. Ο Ιησούς τον προέτρεψε "μην φοβάσαι, μόνο πίστευε". Και το θαύμα έγινε.


Αυτό να κρατήσουμε στο νου μας:

ΜΗΝ ΦΟΒΑΣΑΙ, ΜΟΝΟ ΠΙΣΤΕΥΕ