Η ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

 

 Τι είναι αυτό που θα στηρίξει τα παιδιά όσο  οι γονείς είναι κοντά τους αλλά και όταν θα έχουν φύγει; Ποιος συμβουλάτορας θα στέκει πλέον δίπλα τους και θα τα καθοδηγεί στο σωστό όταν τα παιδιά φεύγουν μακρυά ή ξενιτεύονται για να ξεκινήσουν την δική τους ανεξάρτητη πορεία; Και επαγγελματικά θα σταθούν στα πόδια τους, θα τους τύχουν σωστές συνεργασίες; Ποιος θα τους μάθει τα κόλπα του επαγγέλματος και τις παγίδες του όταν ο πατέρας δεν θα είναι πια κοντά τους; Και τα παιδιά άραγε...θα καλοπαντρευτούν; Θα ευτυχίσουν; Θα επιτύχουν στην ζωή τους; Θα έχουν υγεία;

Όλα αυτά και πολλά άλλα όχι μόνο απασχολούν τους γονείς αλλά είναι και αντικειμενικές ανησυχίες για την ζωή του καθενός μας.

Τα βήματά μας είναι αμφίβολα. Στο κάθε επόμενο βήμα μπορεί να κρύβεται η επιτυχία ή η αποτυχία. Βέβαια, αυτό που μετράει είναι η όλη πορεία και όχι μόνο το επόμενο βήμα. Γιατί, ακόμα και μετά από μεγάλη προσπάθεια και αλλεπάλληλες αποτυχίες, ανυπέρβλητα εμπόδια ή δυσκολίες μπορεί να έρθει, πολλές φορές απρόσμενα, η επιτυχία.

Συχνά γνωρίζουμε ανθρώπους οι οποίοι, ό,τι και να κάνουν στην ζωή τους είναι πετυχημένο και άλλους οι οποίοι ό,τι και να κάνουν αποτυγχάνουν.

Πέρα από το θέμα της σωστής ή λάθος διαπαιδαγώγησης από την παιδική τους ηλικία και της σωστής στάσης των γονέων υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας που μπορεί να υπερβεί τα ανθρώπινα λάθη της διαπαιδαγώγησης των γονέων και των επιλογών των παιδιών, να ξεπεράσει τα εμπόδια και να οδηγήσει τον άνθρωπο στην επιτυχία, την ευτυχία και την τακτοποιημένη ζωή: είναι Η ΕΥΧΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ

 Υπάρχουν γονείς που δίνουν συνεχώς ευχές στα παιδιά τους, τα ενθαρρύνουν και τα θαυμάζουν και άλλοι που διαρκώς τα μέμφονται και τα καταριώνται. Και τα μεν πρώτα βαδίζουν απρόσκοπτα (χωρίς εμπόδια) ενώ τα δεύτερα δεν μπορούν να στεριώσουν πουθενά.

Υπάρχουν βέβαια και παιδιά που δεν είχαν γονείς ή είχαν και έζησαν σαν ορφανά. Αυτά τα αναλαμβάνει απ' ευθείας ο Θεός.
Αλλά τι γίνεται με την ευχή των γονέων, όταν αυτοί υπάρχουν;

Η ευχή των γονέων σαν ευλογία:

Ο γονέας πρέπει να δίνει την ευχή του με όλη του την καρδιά. Ο Θεός την ακούει, την σέβεται και φροντίζει για την πραγματοποίησή της σε όλη την διάρκεια της ζωής του παιδιού. Η παράδοση της ευχής κρατάει από τα βιβλικά χρόνια και είναι "συμβόλαιο" μεταξύ γονέα, παιδιού και Θεού.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ευχή που έδωσε ο Ισαάκ στους γιους του Ιακώβ και Ησαύ. Ο Ισαάκ, αν και δευτερότοκος, προσπάθησε, με την βοήθεια της μητέρας του και με μεταμφίεση, να πάρει την ευχή που θα έδινε ο πατέρας του στον πρωτότοκο γιο του.

Και η ευχή του Ισαάκ προς τον Ιακώβ ήταν η εξής:

"...ἰδοὺ ὀσμὴ τοῦ υἱοῦ μου ὡς ὀσμὴ ἀγροῦ πλήρους, ὃν εὐλόγησε Κύριος. 28 καὶ δῴη σοι ὁ Θεὸς ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς καὶ πλῆθος σίτου καὶ οἴνου. 29 καὶ δουλευσάτωσάν σοι ἔθνη, καὶ προσκυνησάτωσάν σοι ἄρχοντες· καὶ γίνου κύριος τοῦ ἀδελφοῦ σου, καὶ προσκυνήσουσί σε οἱ υἱοὶ τοῦ πατρός σου. ὁ καταρώμενός σε ἐπικατάρατος, ὁ δὲ εὐλογῶν σε εὐλογημένος." (Γέννεση, κεφ. 27, στίχοι 27-29)

Δηλαδή, του ευχήθηκε όλα τα αγαθά της γης, να εξουσιάζει τα έθνη, να τον προσκυνούν οι άρχοντες και να γίνει κύριος στα αδέλφια του. Όποιος τον καταριόταν να ήταν καταραμένος και αυτός που θα τον ευλογούσε να ήταν ευλογημένος.

Στη συνέχεια ο Ισαάκ κατάλαβε ότι τον ξεγέλασαν. Όμως ο λόγος είχε ειπωθεί και δεν μπορούσε να τον πάρει πίσω. Είπαμε ότι η ευχή ήταν συμβόλαιο μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Τότε έδωσε στον Ησαύ την ευχή αυτή:

"ἰδοὺ ἀπὸ τῆς πιότητος τῆς γῆς ἔσται ἡ κατοίκησίς σου καὶ ἀπὸ τῆς δρόσου τοῦ οὐρανοῦ ἄνωθεν. 40 καὶ ἐπὶ τῇ μαχαίρᾳ σου ζήσῃ καὶ τῷ ἀδελφῷ σου δουλεύσεις· ἔσται δὲ ἡνίκα ἐὰν καθέλῃς, καὶ ἐκλύσῃς τὸν ζυγὸν αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ τραχήλου σου." (Γέννεση, κεφ. 27, στίχοι 39-40)

Με άλλα λόγια δεν πήρε πίσω την ευχή ότι ως αδελφός του Ιακώβ θα δουλεύει γι' αυτόν (δηλαδή αυτός και οι απόγονοί του θα υπηρετούν τον Ισαάκ και τους απογόνους του) αλλά του ευχήθηκε όταν το θελήσει να επαναστατήσει και να βγάλει από πάνω του τον ζυγό της δουλείας απέναντι στον αδελφό του.

Η ευχή μέσον εκβιασμού:

Συχνά οι γονείς χρησιμοποιούν την ευχή και την κατάρα για να εκβιάσουν τα παιδιά τους. Όταν το παιδί ακολουθεί άλλον δρόμο από αυτόν που θέλουν οι γονείς, όταν επιλέγει μόνο του τον άνθρωπο που θα παντρευτεί ή το επάγγελμα που θα ακολουθήσει ή τον τόπο που θα εγκατασταθεί και οι γονείς είναι αντίθετοι, τότε με τον τρόπο τους και τα υπονοούμενά τους "καταριώνται" τα παιδιά τους.

Ακόμα και το να πούμε "έννοια σου και όταν θα κάνεις παιδιά θα δεις. Τότε θα τα πληρώσεις όλα. Τα ίδια θα πάθεις" λειτουργεί σαν κατάρα με το γάντι. Έλεγε ο γέροντας Παΐσιος πως το να πούμε σε κάποιον "υπάρχει Θεός και βλέπει, θα δεις τι θα σου κάνει...¨ ουσιαστικά λειτουργεί σαν κατάρα και όχι σαν ευχή για δικαιοσύνη.

Το ίδιο ισχύει και για τον λόγο των γονέων, οι οποίοι πρέπει και οφείλουν να είναι δίκαιοι και να μεγαλώνουν τα παιδιά τους ενάρετα. Αυτό που οφείλουν να θέλουν οι γονείς πρέπει να είναι το ήθος και η προκοπή των παιδιών τους και όχι το να απαιτούν να μετατρέψουν τα παιδιά τους, με το φόβητρο της κατάρας, σε άβουλα στρατιωτάκια. Τα παιδιά πρέπει να ανοίγουν τα φτερά τους και να πετάξουν, όταν έρθει η ώρα και οι γονείς να τα ευλογήσουν.

Στον τόπο που ζω τώρα, οι παλαιοί γονείς είχαν την απαίτηση το τελευταίο τους παιδί να μείνει ανύπαντρο να τους γηροκομήσει. Αν τυχόν παντρευόταν του δίνανε κατάρες. Τέτοιες κατάρες γιατί το παιδί τράβηξε τον ευλογημένο δρόμο του είναι αδικαιολόγητες και δεν πιάνουν. Και ειδικά όταν προέρχονται από άπιστους και άδικους γονείς.

Γενικά η ευχή των γονέων δεν πρέπει να στερεί την ελευθερία των παιδιών. Ο ρόλος της πρέπει και οφείλει να είναι ρόλος ευλογίας που θα συνοδεύει το παιδί σε όλη την διάρκεια της ζωής του και σε κάθε του απόφαση. Δεν μπορεί να αποτελεί μέσον ψυχολογικού εκβιασμού σε περίπτωση που το παιδί επιλέξει άλλον δρόμο από αυτόν που θα ήθελαν οι γονείς του. Και λάθος επιλογές να κάνει, ο σωστός γονιός δεν πρέπει να βγάζει λόγο κατάρας από το στόμα του.

Σε ένα απόσπασμα από το ιστολόγιο ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΤΣΙΩΝ σε ανάρτηση για την αγία Μακρίνα διαβάζουμε: 

 Πράγματι, οι ευχές των γονέων είναι κάτι το πολύ σημαντικό και διαδραματίζουν σπουδαίο ρόλο στην εξέλιξη της ζωής του κάθε ανθρώπου. Σε μια «ευχή» του μυστηρίου του γάμου τονίζεται το γεγονός αυτό και συγκεκριμένα λέγεται ότι «ευχαί γονέων στηρίζουσι θεμέλια οίκων». Βέβαια, αυτό γίνεται κυρίως όταν οι γονείς είναι σωστοί και αληθινοί, επειδή γονείς στην πραγματικότητα δεν είναι εκείνοι που απλώς γεννούν βιολογικά, αφού αυτό το κάνουν και τα άλογα ζώα, αλλά αληθινοί γονείς είναι όσοι αναγεννούν τα παιδιά τους, με την έννοια ότι τα ανατρέφουν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» και φροντίζουν για την πνευματική τους αναγέννηση, η οποία επιτυγχάνεται με την ενσωμάτωσή τους στην Εκκλησία και την οικείωση του τρόπου ζωής που Αυτή προσφέρει. Αυτών των γονέων η ευχή έχει άλλη βαρύτητα και γίνεται πρόξενος μεγάλης Χάριτος και πλουσίων δωρεών και ευλογιών από τον δωρεοδότη Κύριο.

http://www.agiosgeorgioslatsia.com/143.html

Πραγματικά περιστατικά και τα αποτελέσματά της ευχής ή της κατάρας των γονέων.

(Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου)

Η ευχή των γονέων

Η ευχή των γονέων είναι η μεγαλύτερη κληρονομιά για τα παιδιά. Για αυτό φροντίζουν να έχουν την ευχή των γονέων. Δεν είδες ο Ιακώβ, μέχρι πού έφθασε, για να πάρη την ευλογία του πατέρα του; Και προβιά φόρεσε!

Ειδικά η ευχή της μάνας είναι μεγάλο πράγμα! Κάποιος έλεγε: «Κάθε λόγος της μητέρας μου είναι και μια λίρα χρυσή». Να, και πριν από καιρό πόση εντύπωση μου έκανε κάποιος από το Γιοχάνεσμπουργκ! Ήρθε στο Καλύβι το φθινόπωρο. «Γέροντα, η μάνα μου αδιαθέτησε, μου λέει, και ήρθα να την δω». Τρεις μήνες δεν πέρασαν, τα Χριστούγεννα ξαναήρθε. «Πώς πάλι εδώ;», τον ρωτάω. «Έμαθα, μου λέει, πως πάλι αδιαθέτησε η μάνα μου και ήρθα να φιλήσω το χέρι της, γιατί είναι ηλικιωμένη και μπορεί να πεθάνει. Για μένα η μεγαλύτερη περιουσία είναι η ευχή της μάνας μου».

Εξήντα χρονών άνθρωπος ξεκίνησε από το Γιοχάνεσμπουργκ και ήρθε στην Ελλάδα, για να φιλήση το χέρι της μάνας του! Και τώρα τέτοια ευλογία έχει, που σκέφτεται να κάνει ένα γηροκομείο μεγάλο για τους κληρικούς και να το χαρίση στην εκκλησία. Δηλαδή τις ευλογίες δεν έχει που να τις βάλη κατά κάποιον τρόπο. Για μένα είναι φάρμακο μια τέτοια ψυχή.

Είναι σαν να είμαι στην έρημο Σαχάρα και να βρίσκω ξαφνικά λίγο νερό. Αυτά χάνονται σιγά-σιγά.

Ένας άλλος ήρθε μια μέρα με κλάματα στο Καλύβι. « Πάτερ, με καταράστηκε η μάνα μου. Στο σπίτι έχουμε όλο αρρώστιες, στεναχώριες, η δουλειά μου δεν πάει καλά», μου είπε. «Κι εσύ δεν θα ήσουν εντάξει» του λέω. Δεν μπορεί η μάνα σου άδικα να σε καταράστηκε». « Ναι, μου λέει. Ήμουν κι εγώ». «Να πας να ζητήσης συγχώρηση από την μάνα σου», του λέω. «Θα πάω, Πάτερ, μου λέει. Δώσε μου την ευχή σου». «Την ευχή μου την έχεις, του είπα, αλλά να πάρης και την ευχή της μάνας σου».

«Δύσκολο να μου δώση την ευχή της», μου λέει. «Να πας, κι αν δεν σου την δώση, να της πης: “Μου είπε ένας Γέροντας πως κι εσύ θα παραδώσης ψυχή”. Πήγε, και η μάνα του του ευχήθηκε: “Παιδί μου, να έχης την ευλογία του Αβραάμ!”. Ήρθε μετά από λίγο καιρό στο Όρος με βυσσινάδες, με λουκούμια. Ήταν γεμάτος χαρά. Τα παιδιά του ήταν καλά, η δουλειά του πήγαινε καλά. Συνέχεια βούρκωνε και μου έλεγε: «δόξα τω Θεώ».

Άλλαξε η ζωή του και μιλούσε όλο πνευματικά. Πόσο μάλλον όταν κανείς έχη εξ αρχής σεβασμό προς τους γονείς! Πώς να μην έχει την ευλογία του Θεού;

Από το βιβλίο «Οικογενειακή ζωή»

ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄

ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Η κατάρα των γονέων και τα αποτελέσματά της

Να ξέρετε, η κατάρα των γονέων πιάνει πολύ, ακόμη και η αγανάκτησή τους. Και να μην το καταρασθή ο γονιός το παιδί, αλλά μόνο να αγανακτήση μαζί του, το παιδί δεν βλέπει άσπρη μέρα, η ζωή του είναι όλο βάσανα. Ταλαιπωρείται πολύ σ' αυτήν την ζωή. Φυσικά, στην άλλη ζωή ξελαφρώνει, γιατί ξοφλάει εδώ μερικά. Γίνεται αυτό που λέει ο Αββάς Ισαάκ: “Τρώει την κόλαση” (3), λιγοστεύει δηλαδή την κόλαση με τις ταλαιπωρίες εδώ, σ' αυτήν την ζωή. Γιατί ταλαιπωρία σ' αυτήν την ζωή τρώει την κόλαση. Δηλαδή, όταν λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι, αφαιρείται λίγο από την κόλαση, από τα βάσανα.

Αλλά και οι γονείς που στέλνουν τα παιδιά τους στον “έξω απ' εδώ”, τα τάζουν στον διάβολο και έχει δικαιώματα μετά ο διάβολος. “Μου τό 'ταξες”, σου λέει. Ήταν ένα ανδρόγυνο στα Φάρασα (4). Αυτοί είχαν ένα παιδάκι που έκλαιγε, και ο πατέρας συνέχεια το έστελνε στον “έξω απ' εδώ”. Και να, τι έγινε:
. Επέτρεψε ο Θεός και, όταν το έστελνε στον “έξω απ' εδώ”, εξαφανιζόταν το παιδί από την κούνια. Η φουκαριάρα η μάνα πήγαινε μετά στον Χατζεφεντή (5). “Χατζεφεντή, νάχω την ευχή σου, το παιδί το πήραν οι δαίμονες”. Πήγαινε ο Χατζεφεντής, διάβαζε ευχές στην κούνια, επέστρεφε το παιδί. Αυτή η δουλειά γινόταν συνέχεια. Η καημένη έλεγε: “Χατζεφεντή, νάχω την ευχή σου, πού θα πάη αυτό;” “Εγώ δεν κουράζομαι να έρχωμαι, της έλεγε, εσύ κουράζεσαι να έρχεσαι να με φωνάζης; Θα κουρασθή ο διάβολος και θα σου αφήση”. Από τότε δεν εξαφανιζόταν το παιδί. Όταν μεγάλωσε μετά, το έλεγαν “υπόδειγμα του διαβόλου”. Ανακάτευε όλο το χωριό, άνω-κάτω τους έκανε. Τι τραβούσε ο πατέρας μου (6)! Πήγαινε στον έναν και έλεγε: “Ο τάδε είπε αυτό για σένα”. Πήγαινε στον άλλο, έλεγε τα ίδια. Μετά πιάνονταν ο ένας με τον άλλον, χτυπιόνταν. Όταν το καταλάβαιναν, πήγαιναν σ' αυτόν να τον πιάσουν, να τον λιντσάρουν. Αυτός τους κατάφερνε όμως να του ζητάνε και συγγνώμη! Τόσο διαβολεμένος ήταν! Υπόδειγμα του διαβόλου! Οικονόμησε ο Θεός να δουν και στην συνέχεια οι άλλοι το αποτέλεσμα, για να βάλουν μυαλό, να φρενάρουν τον εαυτό τους και να είναι πολύ προσεκτικοί, τώρα αυτόν πώς θα τον κρίνη ο Θεός, είναι άλλο θέμα. Φυσικά, έχει πολλά ελαφρυντικά.

Η μεγαλύτερη περιουσία για τον κόσμο είναι η ευχή των γονέων. Όπως και στην μοναχική ζωή η μεγαλύτερη ευλογία είναι να πάρης την ευχή του Γέροντά σου. Γι' αυτό λένε: “Να πάρης την ευχή των γονέων”. Μια μάνα, θυμάμαι, είχε τέσσερα παιδιά και έκλαιγε η καημένη: “Θα πεθάνω με τον καημό, μου έλεγε, δεν παντρεύτηκε κανένα παιδί. Κάνε προσευχή”. Χήρα γυναίκα εκείνη, ορφανά αυτά, τους πόνεσα.
Κάνω προσευχή, κάνω προσευχή, τίποτε. Λέω, “κάτι συμβαίνει εδώ”.
“Μας έχουν κάνει μάγια”, έλεγαν τα παιδιά.
“Δεν είναι μάγια, φαίνεται αυτό, όταν είναι από μάγια. Μήπως σας καταριόταν η μάνα σας;” τα ρωτάω.
“Ναι, Πάτερ, μου λένε, η μητέρα μας, όταν ήμασταν μικρά, επειδή ήμασταν πολύ ζωηρά, μας έλεγε συνέχεια από το πρωί μέχρι το βράδυ: “Κούτσουρα να μείνετε, κούτσουρα να μείνετε”.
“Πάτε να τραντάξετε την μάνα σας, τα λέω, και να της πήτε να μετανοήση, να εξομολογηθή και από 'δω και πέρα να σας δίνει ευχές συνέχεια”.
 Μέσα σε ενάμισι χονο παντρεύτηκαν και τα τέσσερα. Εκείνη η καημένη ήταν χήρα γυναίκα, ήταν, φαίνεται, και στενόκαρδη, και εκείνα ζωηρά, την έσκαγαν, και έτσι τα καταριόταν.
- Αν οι γονείς καταρασθούν τα παιδιά και μετά πεθάνουν, πώς θα απαλλαγούν τα παιδιά από την κατάρα;
- Αν ψάξουν τα παιδιά στον εαυτό τους, θα βρουν ότι, για να τα καταρασθούν οι γονείς τους, φαίνεται θα ήταν παλαβά και θα τους βασάνιζαν. Οπότε, αν συναισθανθούν το σφάλμα τους και μετανοήσουν ειλικρινά και εξομολογηθούν, τακτοποιούνται. Και αν τα παιδιά κάνουν πνευματική προκοπή, θα βοηθηθούν και οι γονείς.
- Γέροντα, και εμένα, όταν έφευγα για το Μοναστήρι, οι γονείς μου με καταριόνταν.
- Αυτές είναι οι μόνες κατάρες που γίνονται ευχή.

3) Βλ. Ισαάκ Σύρου, Ασκητικά, Λόγος ΝΕ', έκδ. Βασ. Ρηγοπούλου, Θεσσαλονίκη 1977, σ. 219

4) Το Κεφαλοχώρι έξι ελληνικών χωριών στην περιοχή της Καισαρείας της Καππαδοκίας, πατρίδα του Αγίου Αρσενίου του Καππαδόκου και του Γέροντα.

5) Έτσι αποκαλούσαν οι Φαρασιώτες τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη.

6) Ο πατέρας του Γέροντα ήταν πρόεδρος του χωριού

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ <Α.>ΜΕ ΠΟΝΟ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΧΓΧΡΟΝΟ ΑΝΘΡΩΠΟ ΣΕΛ 1Ο5 ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ "ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ ",  ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

 Πηγή από το διαδίκτυο: http://talantoblog.blogspot.com/2011/12/h-k.html

Πώς η ευχή των γονέων προστατεύει και σώζει.

Και τέλος, μια φοβερή διήγηση που άκουσα κάποτε και την βρήκα τελικά και στο διαδίκτυο, είναι η εξής:

Στὶς ἡμέρες τοῦ βασιλιὰ Θεοδοσίου τοῦ Μεγάλου (379 – 395), ἦταν στὴν Κωνσταντινούπολη κάποιος ἄνθρωπος ἐνάρετος καὶ πλούσιος, ποὺ ὀνομαζόταν Ἰουλιανός. Αὐτὸς εἶχε καὶ ἕνα γιό, ποὺ τὸν ἔλεγαν Θεόφιλο. Ὅταν γέρασε, ἔπεσε σὲ μεγάλη φτώχεια καὶ τότε κάλεσε τὸν γιό του γιὰ νὰ τοῦ πεῖ κάτι σημαντικό. Τοῦ ζήτησε λοιπὸν νὰ τὸν πουλήσει σὰν δοῦλο του, γιὰ νὰ ἀνταπεξέλθει στὶς ἀνάγκες τῶν τελευταίων χρόνων τῆς ζωῆς του.

Ἀλλὰ μὲ τὴν ὑπόσχεση ὅτι θὰ ἔκανε πλήρη ὑπακοὴ στὸν ἀφέντη του καὶ ὅταν εἶχε Θεία Λειτουργία, πρῶτα θὰ πήγαινε σ’ αὐτὴ καὶ ἔπειτα θὰ συνέχιζε πρόθυμα τὴν ὑπηρεσία του. Ἔτσι θὰ εἶχε θαυματουργικὲς εὐεργεσίες ἀπὸ τὸν Θεό. Ὁ ὑπάκουος γιὸς δέχτηκε τὸ αἴτημα τοῦ πατέρα του, ποὺ τὴν ἑπόμενη μέρα τὸν πούλησε σ’ ἕναν πατρίκιο τοῦ παλατιοῦ, τὸν Κωνσταντῖνο. Αὐτὸς ἀγάπησε πολὺ τὸν Θεόφιλο γιὰ τὴν προθυμία καὶ τὴν ἐργατικότητά του. Κάποτε ὅμως ὁ πατρίκιος ξέχασε τὸν χαρτοφύλακα στὸ δωμάτιό του καὶ ἔστειλε τὸν Θεόφιλο νὰ τοῦ τὸν φέρει. Ὁ Θεόφιλος μπῆκε στὸ δωμάτιο τὴν ὥρα ποὺ ἡ κυρία του μοιχευόταν μὲ ἕνα δοῦλο της. Ἀλλὰ ὁ Θεόφιλος ἐπάνω στὴ βιασύνη του δὲν τοὺς πρόσεξε καὶ ἀφοῦ πῆρε τὸν χαρτοφύλακα βγῆκε ἀπὸ τὸ δωμάτιο. Ἡ πονηρὴ ὅμως γυναῖκα τοῦ πατρικίου, συκοφάντησε τὸν Θεόφιλο στὸν ἄντρα της ὅτι δῆθεν τὴ βίασε. Τότε ὁ πατρίκιος θυμωμένος, συνεννοήθηκε μὲ τὸν ἔπαρχο νὰ τοῦ στείλει τὸν Θεόφιλο γιὰ νὰ τὸν ἀποκεφαλίσει.

Στὸ δρόμο γιὰ τὸν ἔπαρχο, ὁ Θεόφιλος συνάντησε ναὸ ποὺ εἶχε Θεία Λειτουργία καὶ μπῆκε μέσα γιὰ νὰ λειτουργηθεῖ. Ἐπειδὴ ἀργοῦσε, ὁ πονηρὸς δοῦλος εἶπε στὸν πατρίκιο νὰ πάει αὐτὸς νὰ φέρει τὸ κεφάλι τοῦ Θεόφιλου, ποὺ θὰ ἦταν ἤδη κομμένο. Ὅταν ἔφτασε στὸν ἔπαρχο ὁ πονηρὸς δοῦλος, ὁ δήμιος ποὺ καραδοκοῦσε πίσω ἀπὸ τὴν πόρτα, νόμισε ὅτι αὐτὸς εἶναι ὁ Θεόφιλος. Καὶ ἔτσι τοῦ ἔκοψε τὸ κεφάλι. Ἀμέσως μετὰ ἔφτασε καὶ ὁ Θεόφιλος. Καὶ ἀφοῦ πῆρε τὸ σακὶ μὲ τὸ κεφάλι τὸ μετέφερε στὸν πατρίκιο, χωρὶς νὰ γνωρίζει τίποτα. Ὁ πατρίκιος καὶ ἰδιαίτερα ἡ γυναῖκα του, ὅταν εἶδαν ζωντανὸ τὸν Θεόφιλο καὶ τὸ κεφάλι τοῦ πονηροῦ δούλου μέσα στὸ σακί, ἔμειναν ἄφωνοι. Ἡ γυναῖκα τοῦ πατρικίου τότε, ἔντρομη γιὰ τὴ θεία δίκη, ἐξομολογήθηκε τὴν ἀλήθεια στὸν ἄντρα της καὶ ζήτησε δημόσια συγχώρηση. Ἔτσι ὁ πατρίκιος, ἀγάπησε ἀκόμα περισσότερο τὸν Θεόφιλο καὶ τὸν ἔκανε κληρονόμο σ’ ὅλη του τὴν περιουσία.

Πηγή: ΜΕΓΑΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ, 

ανάρτηση Διήγηση περὶ ὑπακοῆς στοὺς γονεῖς καὶ σεβασμοῦ τῆς ἱερῆς Λειτουργίας