Η ΚΑΡΔΙΑ ΚΑΙ Η ΕΥΧΗ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ

.
..«Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν' αφήσω»
«Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω»
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ' τον πόνο.
«Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»
γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει...




...κι ο δράκος τση εγέλασε,και πάει να τση σιμώσει
μα ξάφνου εφοβηθηκε και σύρθηκεν οπίσω
(δράκος) : Ηντα φορείς απάνω σου,κόρη,και μ'αποδιώχνει
και δε μπορώ τα κάλη σου να τα γευτώ ως το θέλω

(κοπελια) :Λούσα πολλά δεν έκαμα,χρυσαφικά δε βάνω
μονο σαφή στη Παναγιά,η το σταυρό μου κάνω
Και πριν μισέψω,η μάνα μου,μετά από το φιλί τζη
εδάκρυσε και μου δωκε η έρμη την ευχη τζη..

Δεν μπορεί κανείς εύκολα να νοιώσει την καρδιά της μάνας αν δεν βρεθεί στην θέση της. Η παράδοσή μας εξύμνησε την βαθειά μητρική αγάπη αλλά και την αξία της ευχής της μάνας.

Τα παραπάνω παραδοσιακά τραγούδια αποτελούν ντοκουμέντο αυτού του μεγαλείου που ονομάζεται ΜΑΝΑ. Ακολουθούν τα λόγια τους.

Της μάνας η καρδιά

Ένα παλικάρι ήτανε μια φορά,
που αγάπαγε με πάθος μια όμορφη κυρά.
Μια μέρα, όπως έπαιρνε τα λάγνα της φιλιά,
«ζήτα μου ο,τιδήποτε» τής λέει τρυφερά.
«Αν μ' αγαπάς» τού είπε, με νάζι και καημό,
«την καρδιά της μάνας σου εγώ επιθυμώ»
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε, να πάει στο πατρικό του,
ποτέ του αυτός δεν πάτησε τον όρκο το δικό του.
«Δώσε μου μάνα την καρδιά, στα πόδια της ν' αφήσω»
«Αν είναι γιε μου για καλό, εγώ στηνε χαρίζω»
Κι έτσι της πήρε την καρδιά και χάθηκε στο δρόμο,
μα σε μια πέτρα σκόνταψε και δάκρυσε απ' τον πόνο.
«Χτύπησες μήπως γιόκα μου, ψηλό μου κυπαρίσσι;»
γυμνή η καρδιά τού μίλησε, προτού να ξεψυχήσει.
Με ματωμένα χέρια φτάνει στο σπιτικό της,
«να η καρδιά που γύρευες» και την αφήνει εμπρός της.
Μα αυτή καν δεν τον κοίταξε κι άρχισε να γελάει,
«μήπως θα 'ταν καλύτερο να μού τη φέρεις Μάη...»

Η ευχή τση μάνας

Κρητικό αφηγηματικό τραγούδι

κόρη ξανθιά και λυγερη στη στράτα επορπάθιαι
και στα χιονάτα χέρια τζη εσήκωνε λαγήνι
στη βρύση τη χιλιόχρονη να πάει να γεμίσει
στο δρόμο επάντηξε γριά,μάγισσα,χαρτορίχτρα
κι ωστε να ειδεί τη λυγερή τση λέει με παρακάλια
κόρη μη πας εις το νερό και κάθε χίλια χρόνια σαν σήμερο
απο τη γης,βγαίνει θεριό μεγάλο,κι έχει τ' ανθρώπου τη μορφή
τ' αυγερινού τη λάμψη,για να πλανεύγει ο πονηρός κορασα ωσαν και σένα
και να τα παίρνει σύνευγα,βαθιά στση γης τα σπλάχνα
μα η κόρη με χαμόγελο τη γριά συναποβγάλει κι άφοβη εσυνέχισε το δρόμο τζη σα πρώτα
κι όντε σιμώνει στο νερό και πάει να γεμίσει,
θωρεί ενα νιο νοργιόπλουμο κι έλαμπε ωσα ντον ήλιο
ετούτος ήτο πονηρός,δράκος από τον Άδη
κι είχε τ' αγγέλου τη μορφή,τσι κόρες να πλανεύει
κι η κοπελιά επλανεύτηκε,κι ευθής απηλογάται

(κοπελιά) : ξένε και δεν ανημενα την τόση ομορφιά σου
πάρε με λεώ σκλάβα σου,να ζω στην αφεντιά σου
ανάθεμά τη μάγισσα,ψόμματα που τα λέει,
εσύ δεν είσαι δράκου γιος,μον' ήλιος απου καίει
των κορασίδων τσι καρδιές γλυκά και τσι πληγώνει
και δε γιατρεύγεται η πληγή,όσοι κι αν φύγουν χρόνοι

κι ο δράκος τση εγέλασε,και πάει να τση σιμώσει
μα ξάφνου εφοβηθηκε και σύρθηκεν οπίσω
(δράκος) : Ηντα φορείς απάνω σου,κόρη,και μ'αποδιώχνει
και δε μπορώ τα κάλη σου να τα γευτώ ως το θέλω

(κοπελια) :Λούσα πολλά δεν έκαμα,χρυσαφικά δε βάνω
μονο σαφή στη Παναγιά,η το σταυρό μου κάνω
Και πριν μισέψω,η μάνα μου,μετά από το φιλί τζη
εδάκρυσε και μου δωκε η έρμη την ευχη τζη..