Πώς περνάει ο χρόνος; Πόσο γρήγορα μεγαλώνουν τα παιδιά; Και πόσο σύντομα θα μας φύγουν! Και τα χρόνια που πέρασαν, ήταν σαν μία στιγμή!
Κάποτε στο εξωτερικό, μία αμερικανίδα μητέρα μας κέρασε όλους στην παρέα, γιατί το παιδί της αποφοίτησε από το Λύκειο και θα έφευγε πλέον για το Πανεπιστήμιο. Ήταν πολύ συγκινημένη, όπως ήταν φυσικό. Εγώ τότε είχα το πρώτο μου παιδί πολύ μωρό. Η μητέρα με κοίταξε και βουρκωμένη μου είπε: "Να ξέρεις, από την στιγμή που θα γεννηθεί μέχρι την στιγμή που θα φύγει θα νιώθεις ότι πέρασε ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!"
Το θυμάμαι χρόνια αυτό και ανατριχιάζω όπως την πρώτη φορά που το άκουσα.
Ας το συνειδητοποιήσουμε λίγο: Κάποτε, πάρα πολύ σύντομα, θα έρθει η ώρα που τα παιδιά μας θα φύγουν και το σπίτι θα ησυχάσει. Θα μιλάμε μαζί τους κάπου-κάπου στο τηλέφωνο και θα τα βλέπουμε ακόμα σπανιότερα. Δεν θα μας αγκαλιάζουν (ίσως) σχεδόν ποτέ γιατί θα θεωρούν δεδομένο ότι αυτά πέρασαν (ακριβώς όπωςκαι εμείς κάναμε στους γονείς μας).
Και τότε θα αναπολούμε τον καιρό που φώναζαν όλη μέρα "μαμά! μπαμπά!" και μας τρέλαιναν.
Θα θυμόμαστε τις μέρες που αναζητούσαμε απεγνωσμένα λίγες στιγμές ησυχίας και δεν τις είχαμε. Κοίτα τώρα πόση ησυχία! Αχ και να ξαναζούσαμε πάλι εκείνες τις στιγμές φασαριόζικης τρέλας!
Θα "βλέπουμε" το παιδί μας στον υπολογιστή και την τηλεόραση αντί να διαβάζει και θα ξαναζούμε τους καυγάδες για την χαμηλή βαθμολογία και τον φουσκωμένο λογαριασμό τηλεφώνου.
Μακάρι να το είχαμε τώρα ξανά εδώ το παιδί μας και θα ήμασταν πιο ανεκτικοί με τα εφηβικά ελαττώματά του. Τουλάχιστον με άλλο τρόπο θα τα αντιμετωπίζαμε.
Και τότε που μας παρακαλούσε να παίξουμε μαζί ποδόσφαιρο ή κούκλες; Ήμασταν πάντα τόσο απασχολημένοι! "Άσε με τώρα! Δεν έχω χρόνο". Έχω δουλειά, συγύρισμα, μαστοριλίκια, το γκαζόν, το σιδέρωμα... Πόσες δικαιολογίες για να μην ζήσουμε τις πολύτιμες αυτές στιγμές μαζί με το παιδί μας; Το κάθε παιδί μας! Και τώρα, ο χρόνος πέρασε, μαζί και οι ευκαιρίες και δεν ξαναγυρνά!
Πόσα πράγματα θα είχαμε κάνει αλλιώς αν ξαναζούσαμε αυτές τις στιγμές μαζί τους;
Πόσο περισσότερο θα τους δινόμασταν;
Με πόση προσοχή θα τα ακούγαμε αυτά τα πολυαγαπημένα πλασματάκια;
Πόσο περισσότερο θα τα συγχωρούσαμε, θα παίζαμε μαζί τους, θα συζητούσαμε, θα τα ανεχόμασταν και θα τα κατανοούσαμε;
Πόσο λιγότερο θα τα πιέζαμε, θα τα κατηγορούσαμε, πόσα λιγότερα θα απαιτούσαμε απο αυτά;
Πόσο περισσότερο θα χαιρόμασταν τις σκανδαλιές τους, θα ανεχόμασταν τα νεύρα τους (σημάδι ότι μεγαλώνουν), θα συγχωρούσαμε τα λάθη τους;
Και πόσο πιο πολύ δίπλα τους θα στεκόμασταν, θα τα καθοδηγούσαμε και θα συζητούσαμε μαζί τους, σαν να επρόκειτο για τον ίδιο μας τον εαυτό;
Τελικά πόσα περισσότερα πράγματα θα κάναμε γι' αυτά απλά γιατί το άξιζαν, γιατί είχαμε την υπέρτατη ευτυχία να τα έχουμε στην ζωή μας!
Το παρακάτω τραγούδι μιλάει για την συνειδητοποίηση ενός πατέρα που βλέπει το μικρό "κοριτσάκι του" να μεγαλώνει και να γίνεται έφηβη.
Τίτλος "Καθώς ο χρόνος περνά", με τον Αντριάνο Τσελεντάνο.
Αφιερώνεται σε εκείνη την μητέρα που με προειδοποίησε έγκαιρα και εγώ δεν την άκουσα.
Αφιερώνεται και στην Αμάντα, την Ιταλίδα φίλη η οποία το τραγούδησε με την όμορφη φωνή της.
Και αφιερώνεται επίσης σε κάθε γονιό που βλέπει το παιδί του να μεγαλώνει και αρχίζει να συνειδητοποιεί την κατάσταση.
Ακολουθούν οι στίχοι του τραγουδιού στα Ελληνικά και τα Ιταλικά:
Καθώς ο χρόνος περνά
Αυτό το φόρεμα από που ξεφύτρωσε;
Τι εντύπωση να το βλέπω φορεμένο
Εάν σε δει η μητέρα σου το ξέρεις
Απόψε καταλήγουμε σε μπελάδες
Είναι παράξενο, αλλά είσαι πράγματι εσύ
14 ετών ή λίγο περισσότερο
Η Μπάρμπυ σου σε λίγο δεν θα υπάρχει
Και το περπάτημά σου είναι γυναικείο από δω και πέρα
Στο τηλέφωνο είναι πάντα ένα μυστικό
Πόσα πράγματα σε ένα λεπτό νήμα
Και θα ήθελα να σε ρωτήσω ποιος είναι
Αλλά ξέρω ότι με ντρέπεσαι
Η πόρτα μισόκλειστη και εσύ
Τον καθρέφτη, το μακιγιάζ και το στήθος ψηλά.
Και σε λίγο θα βγεις το βράδυ
Αυτά τα βράδια δεν θα κοιμάμαι πια
Εν τω μεταξύ,ο καιρός περνάει
Και εσύ δεν αισθάνεσαι πλέον κοριτσάκι
Μεγαλώνετε γρήγορα στην ηλικία σου
Δεν το είχα παρατηρήσει πιο πριν
Εν τω μεταξύ, ο καιρός περνάει
Ανάμεσα στα όνειρα και τις ανησυχίες
Τα διχτυωτά καλσόν έχουν ήδη αντικαταστήσει
τις κάλτσες
Το να γίνετε γυναίκες είναι ό,τι πιο φυσικό
Αλλά μια κόρη είναι πάντα κάτι το ξεχωριστό
Ίσως να υπάρχει και κάποιο αγόρι
Μερικές φορές έχεις κλάψει γι' αυτόν
Η φούστα είναι λίγο πιο κοντή και μετά
Προκλητικότητα σε ορισμένες κινήσεις σου
Σύντομα θα βγει το βράδυ
Αυτές τις βραδιές δεν θα κοιμηθώ πλέον
Εν τω μεταξύ, ο χρόνος περνάει
Και δεν αισθάνεσαι πλέον κοριτσάκι
Μεγαλώνετε γρήγορα στην ηλικία σου
Δεν το είχα προσέξει νωρίτερα
Εν τω μεταξύ, ο χρόνος περνάει
Ανάμεσα στα όνειρα και τις ανησυχίες
Τα διχτυωτά καλσόν ήδη αντικατέστησαν
τις κάλτσες.
Il Tempo Se Ne Va
Quel vestito da dove é sbucato
Che impressione vederlo indossato
Se ti vede tua madre lo sai
Questa sera finiamo nei guai
É strano ma sei proprio tu
14 anni o un po' di più'
La tua Barbie é da un po' che non l'hai
E il tuo passo é da donna oramai
Che impressione vederlo indossato
Se ti vede tua madre lo sai
Questa sera finiamo nei guai
É strano ma sei proprio tu
14 anni o un po' di più'
La tua Barbie é da un po' che non l'hai
E il tuo passo é da donna oramai
Al telefono é sempre un segreto
Quante cose in un filo di fiato
E vorrei domandarti chi é
Ma lo so che hai vergogna di me
La porta chiusa male e tu
Lo specchio il trucco e il seno in su
E tra poco la sera uscirai
Quelle sere non dormirò mai
E intanto il tempo se ne va
E non ti senti più' bambina
Si cresce in fretta alla tua età
Non me ne sono accorto prima
E intanto il tempo se ne va
Tra i sogni e le preoccupazioni
Le calze a rete hai preso già
Il posto dei calzettoni
Farsi donne é più' che normale
Ma una figlia é una cosa speciale
Il ragazzo magari ce l'hai
Qualche volta hai già' pianto per lui
La gonna un po' corta e poi
Malizia in certi gesti tuoi
E tra poco la sera uscirai
Quelle sere non dormirò' mai
E intanto il tempo se ne va
E non ti senti più' bambina
Si cresce in fretta alla tua età'
Non me ne sono accorto prima
E intanto il tempo se ne va
Tra i sogni e le preoccupazioni
Le calze a rete hai preso già'
Il posto dei calzettoni
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου