ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΟΓΑΛΙΑ, ΜΕ ΑΓΑΠΗ

Αλφάμα, παραδοσιακή συνοικία στο κέντρο της πόλης.

Το συγκρότημα MADRE DEUS κρατάει την παράδοση.

Από την Πορτογαλία και τους MADRE DEUS το αγαπημένο μου τραγούδι αφιερωμένο σε όλους εσάς.

Και ένα ακόμα πολύ χαρακτηριστικό παραδοσιακό τραγούδι από την DULCE PONTES

Οι Πορτογάλοι μας μοιάζουν πολύ φυσιογνωμικά. Είναι ευαίσθητος λαός και η ευαισθησία αυτή γεμίζει και τα τραγούδια τους. Έχουν μία χαρακτηριστική λέξη που δηλώνει την βαθειά νοσταλγία για τον τόπο τους: Saudade (σαουδάδ). Και λένε ότι δεν υπάρχει λέξη στον κόσμο που να την εκφράζει. Και ισχυρίζονται ότι η λέξη Νοσταλγία της Ελληνικής γλώσσας δεν είναι αυτό που εννοούν. Γιατί και εκείνοι έχουν την ίδια λέξη: Nostalgia. Και όμως, εμείς έχουμε μία που ταιριάζει: Πεθυμιά! Αυτό νοιώθει ο Πορτογάλος για την χώρα του και τους δικούς του όταν είναι μακριά (όπως και εμείς εξ' άλλου).
 Έχει χιλιοτραγουδηθεί η λέξη Saudade, ειδικά στο Fado, το παραδοσιακό τους άκουσμα, κάτι σαν το δικό μας Ρεμπέτικο. Φάντο και Σαουδάδ πάνε μαζί.
Η παράδοσή μας είναι συνδεδεμένη με την πορτογαλική. Λέγεται πως όταν ο Ηρακλής πήγε να βρει τα χρυσά μήλα των Εσπερίδων, αυτά στην πραγματικότητα ήταν τα πορτοκάλια και βρίσκονταν στην Πορτογαλία.

Η ελληνική γλώσσα έχει δώσει πολλά στην πορτογαλική. Αν οι Πορτογάλοι ήξεραν πόσες εκατοντάδες λέξεις από την γλώσσα τους είναι ελληνικές, θα έμεναν έκπληκτοι. Ένα από τα πιο διαδεδομένα τους επίθετα, το Lemos, προέρχεται από την ελληνική λέξη "λαιμός", σύμφωνα με έναν παλαιό Κωνσταντινοπολίτη Έλληνα της Πορτογαλίας ο οποίος επί αρκετά χρόνια εντρυφούσε στην ετοιμολογία των λέξεων αυτών και την καταγωγή των επιθέτων.
Στην Πορτογαλία βρίσκεται το πιο ακραίο σημείο της Ευρώπης.
Οι Πορτογάλοι δεν ξέρουν καλά να κολυμπούν γιατί τα νερά τους είναι κρύα και επικίνδυνα από τα κρύα και δυνατά ρεύματα του Ατλαντικού, ενώ συχνά ο κόσμος παρασύρεται από αυτά στα ανοικτά του ωκεανού ή χτυπά στα βράχια που είναι κοντά στην παραλία. Για πιο μεσογειακό κλίμα και ζεστά νερά ο κόσμος προτιμά το Αλγκάρβε, που βρίσκεται στο πιο νότιο άκρο της Πορτογαλίας και το οποίο θυμίζει πολύ την Κρήτη.
Οι Πορτογάλοι είναι λαός απλός και προσπαθούν να μάθουυν και να καταλάβουν τις άλλες κουλτούρες. Γι' αυτό κάθε ξένος είναι καλοδεχούμενος. Ζουν εκεί, εκτός από τους ντόπιους Πορτογάλους, και Αφρικανοί αλλά και Άραβες.
Η χώρα αυτή προάγει τις σπουδές και στα Πανεπιστήμια δεν θα βρεις ποτέ τις καντίνες τους γεμάτες παρά μόνο στα διαλείμματα. Κανείς δεν κάνει κοπάνα γιατί...κόβεται. Με την διευκόλυνση των υποτροφιών που παρέχονται τόσο από την ίδια την χώρα όσο και από άλλες με τις οποίες γίνονται ανταλλαγές φοιτητών, η Λισσαβόνα, το Πόρτο και η Κουίμπρα κατακλύζονται από ξένο κόσμο. Εκεί θα δει κανείς μία πληθώρα από Κινέζους, Ρώσους, Ολλανδούς, Έλληνες, Ιταλούς, Αφρικανούς, Αμερικανούς, Εγγλέζους,...όχι όμως και Ισπανούς οι οποίοι, αν και κοντινότατοι γείτονες, δεν θεωρούν άλλη χώρα καλύτερη από την δική τους. (Εν μέρει έχουν δίκιο, αλλά όχι κι έτσι).



Ας πάρουμε μια ιδέα τώρα για το κλίμα του Φάντο όπως τραγουδιόταν παλιότερα. Αμάλια Ροντρίγκες στο προσκήνιο:



Και η μεγάλη Τσεζάρια Έβορα σε ένα ισπανόφωνο τραγούδι εποχής
που υπερτραγουδήθηκε πολύ. "Μπέζαμε μούτσο" (Φίλα με πολύ).






Το τραγούδι που άφησε εποχή με την φωνή της Τσεζάρια Έβορα και όχι μόνο: Σαουδάδ (Πεθυμιά)





Τι αλλό μπορούμε να δούμε και να γνωρίσουμε στην Πορτογαλία;
Πάρα πολλά:

<><>

Το λιμάνι της Λισσαβόνας

<><><>  <><><>  <><>

Το Λούνα Πάρκ κοντά στο Πανεπιστήμιο.
Τόπος για ψυχαγωγία αλλά και για κουβέντα με φίλους στις παραδοσιακές της γωνιές.
Εκεί μπορείς να πιεις καφέ ή να φας σαλιγκάρια με οδοντογλυφίδα, σαν μεζέ.



<><><> <>  <><><> <>  <><>

Η Φιλοσοφική Σχολή της Λισσαβόνας.
 Στο ισόγειο υπάρχει παιδικός σταθμός για τα παιδιά των καθηγητών
 και των φοιτητών όλων των σχολών της Πανεπιστημιούπολης.
Οι τοίχοι της σχολής είναι γεμάτοι, όχι από συνθήματα αλλά από αφίσες πολιτιστικών, καλλιτεχνικών και εκπαιδευτικών δρώμενων της πόλης.
<><><><><> <>  <><><>  <><><> <><><>

<><><>  <><><>  <><>

"Δεν είμαι ούτε Αθηναίος, ούτε Έλληνας πολίτης
 αλλά Πολίτης του Κόσμου"
Επιγραφή στον τοίχο του Μετρό της Πανεπιστημιούπολης.

Βλέπε ανάρτηση για το Μετρό της Λισσαβώνας.

<><><>  <><><>  <><><> <>

Το Μετρό της Λισσαβόνας. Έργο τέχνης και τόπος κουλτούρας

<><><> <>  <><><>  <><>

Το στάδιο της Μπενφίκα

<><><> 

Το Κολόμπο, το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο της Ευρώπης,
απέναντι από το στάδιο της Μπενφίκα.

Ο ποταμός Τάγος και η γέφυρα που ενώνει τις δύο πλευρές του.
Στο ποτάμι ενώνονται τα γλυκά νερά του ποταμού
και τα αλμυρά του ωκεανού.

Οι αποβάθρες του ποταμού Τάγου.
Για πρωινό καφέ και βραδινή διασκέδαση.

Τα κότερα στο ποτάμι.

Μπάιρο Άλτο (Ψηλός Τόπος). Εκεί περπατάνε οι φοιτητές τα βράδια.

Αλφάμα, παραδοσιακή συνοικία στο κέντρο της πόλης.

Κουτούκια του Fado. Κάποιο χώροι κρατάνε το παραδοσιακό τους στυλ.
 Κάποιοι έχουν εκμοντερνιστεί για τις ανάγκες του τουρισμού.
Όμως το Φάντο τραγουδιέται παντού.

Αμάλια Ροντρίγκες.
Η μεγάλη φωνή του Φάντο.

 Σεζάρια Έβορα.
Η σπουδαία παραδοσιακή φωνή από την Αφρική.
Η Μάνα του Πορτογαλικού τραγουδιού.
Φυσικά μιλάμε για Φάντο.

Η Ντούλτσε Πόντες συμπληρώνει το μεγάλο φωνητικό τρίο.

<><>

Μεγάλες Φωνές του Φάντο

<><>

Το Φάντο σε παραδοσιακό ταβερνάκι τραγουδιέται μόνο
με συνοδεία κιθάρας και την παρέα.

<><>

Νεότερος χώρος του Φάντο στο Μπάιρο Άλτο.


<><>

Φάντο στην Αλφάμα

<><>

Το τραμ της Λισσαβόνας


<><>

Το Πολιτισμικό Κέντρο της Μπελέν.
Από κει περνάει η κουλτούρα όλων των φυλών και των χρωμάτων.
Κάθε του δρώμενο ανακοινώνεται αμέσως σε όλα τα Πανεπιστήμια.


<><>

Λουίς ντε Καμόες, ο εθνικός τους ποιητής.
Το Ινστιτούτο Καμόες χορηγεί φοιτητικές υποτροφίες
με μεγάλη επιλεκτικότητα στα θέματα.

<><>

Ζοζέ Σαραμάνγκο, ο σύγχρονος ιδιοφυής όσο και εκκεντρικός
εθνικός λογοτέχνης με παγκόσμια αναγνώριση
 και βραβευμένο συγγραφικό έργο.
Το 1998 κέρδισε το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.

<><>

Ίδρυμα Γκαλούστ Γκουλμπένκιαν.
Ο κήπος του αποτελεί όαση στην πόλη.
 Μία στάση πριν την Πανεπιστημιούπολη.
Ένα ακόμα ίδρυμα για την πολιτισμική κουλτούρα
με εκθέσεις λαών και πολιτισμών και χορήγηση υποτροφιών.

<><>

Ο Πύργος της Μπελέν (Βηθλεέμ) στο ποτάμι.
Φτιάχτηκε με την μορφή γέφυρας γαλέρας της εποχής των ανακαλύψεων.

<><>

Το μνημείο των Ανακαλύψεων.
Οι πρωτοπόροι πάνω στο καράβι.

<><>

Το Μοναστήρι των Ιερονύμων στην Μπελέν

Οι Ιερώνυμοι έχουν μια μοναδική συνταγή για
τα γλυκά που ονομάζονται "παστέις"
και τα "παστέις της Μπελέν" είναι τα καλύτερα

Φάτιμα: προσκυνηματικός τόπος για τους Πορτογάλους.

Μέρτουλα, ένα από τα πιο γραφικά χωριά της Πορτογαλίας

<><><>  <><><> 

Εκκλησία στην Μέρτουλα, πρώην Τζαμί.
<><>

Όμπιντους, το χωριό με το μεσαιωνικό τείχος

<><><>  <><>

Χωριό στο Αλεντέζου,
στην γραμμή συνόρων με την Ισπανία

<><>

Εστρεμόζ, Αλεντέζου



Αλεντέζου



Κόστα ντα Καπαρίκα. Η απέναντι πλευρά του ποταμού Τάγου.
Βράχια και παραλία συνυπάρχουν.




Η κοντινή έξοδος των πρωτευουσιάνων που θυμίζει εξωτικό νησί
είναι στην Κόστα ντα Καπαρίκα


 

Η θέα της Λισσαβόνας το βράδυ από την Κόστα ντα Καπαρίκα







Ο ωκεανός από την Κόστα ντα Καπαρίκα.





Παραλία Σάντα Κρουζ (Τίμιος Σταυρός):
Πολλά τοπονύμια, ονόματα και επίθετα έχουν θρησκευτικό χαρακτήρα.

Συχνότατο θέαμα στην Πορτογαλία.

Αλγκάρβε, παραλία.

Αλγκάρβε




Και πάλι Αλγκάρβε. Προσέξτε τα βράχια στην παραλία.
Πολλές παραλίες είναι βραχώδεις.





Η χώρα είναι γεμάτη πολυτελή ξενοδοχεία και σπίτια για τους ξένους
που θέλουν να ζήσουν εκεί όταν πάρουν σύνταξη.
Θεωρείται η Φλόριδα της Ευρώπης.



 

Η Πορτογαλία κατακλύζεται από υπέροχα γήπεδα του γκολφ
που ψυχαγωγούν τους τουρίστες και τους ξένους μόνιμους κατοίκους,
δίνουν δουλειά στους ντόπιους ενώ συχνά προσφέρουν
φαντασμαγορικά τοπία σεβόμενοι όμως το περιβάλλον.

Αυτά και άλλα πολλά



Από την Πορτογαλία με αγάπη...

.