ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ

Μέσα στα σχέδια του Θεού δεν είναι η μοναξιά...

ούτε η ζωή χωρίς φίλους...

Ελάτε μαζί μας στον κόσμο του ΜΑΖΙ ΧΕΡΙ-ΧΕΡΙ για να βαδίσουμε μαζί, να χαρούμε μαζί και να αντιμετωπίσουμε μαζί όλα τα δύσκολα. Με έναν άλλο τρόπο σκέψης, σε μια άλλη διάσταση για να ζήσουμε το θαύμα.

Ανακοινώσεις

  

Ταξίδι στο Άγιο Όρος την Κυριακή των Βαΐων, 8 Απριλίου 2012, στις 23.15, στο MEGA
Στο Άγιον Όρος θα ταξιδέψουν οι «Πρωταγωνιστές».
Ο Σταύρος Θεοδωράκης και το συνεργείο της εκπομπής (ο δημοσιογράφος Στέφανος Γώγος και οι οπερατέρ Γιώργος Πετράκης και Θεόφιλος Δρόλαπας) έζησαν για τέσσερις μέρες σε μονές, κελιά και σκήτες του Αγίου Όρους.
Δοκίμασαν την αγιορείτικη κουζίνα, περιηγήθηκαν στους κήπους και στα αμπέλια και κυρίως κατέγραψαν τις διηγήσεις των μοναχών.
Η μοναδικότητα της Αγιορείτικης φύσης, τα μυστικά της Αγιορείτικης κουζίνας, αλλά και ιστορίες από τη ζωή των μοναχών θα «ξεδιπλωθούν» σε αυτή τη εκπομπή.Άλλωστε είναι μια από τις ελάχιστες φορές στην ιστορία του Όρους που οι τηλεοπτικές κάμερες περιηγούνται ελεύθερα από την μια άκρη του «μεγαλοπρεπούς βράχου του Άθωνα» στην άλλη, χωρίς, δηλαδή, να έχει προσδιοριστεί από πριν που θα πάνε και ποιος θα τους μιλήσει.
Απρόσμενες συναντήσεις, λοιπόν, με μοναχούς που είναι ταυτόχρονα μελισσοκόμοι, ψαράδες, κηπουροί, οινοποιοί, μάγειρες, βοτανολόγοι. Και εκμυστηρεύσεις, για τον Θεό, τα πάθη, την κόλαση, τον παράδεισο, τον άνθρωπο.

Πηγή: ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ http://www.agiooros.net/, στην ανάρτηση Ταξίδι στο Άγιο Όρος


ΘΕΛΕΤΕ ΔΩΡΟ;


ΘΕΛΕΤΕ ΔΩΡΟ;
Ναι, ξέρουμε όλοι ότι ο Άι-Βασίλης με την κόκκινη στολή, την συμπαθητική φατσούλα και την στρογγυλή κοιλίτσα, δεν υπάρχει. Αλλά υπάρχει ο Μέγας Βασίλειος, ο Ιησούς Χριστός και ολόκληρος ο ουράνιος κόσμος. Τι περιμένουμε; Γιατί δεν τους ζητάμε κάτι, αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε, αντί να λέμε "ο άι-Βασίλης δεν υπάρχει". Χριστός γεννάται, δοξάσατε. Και ο άι-Βασίλης έρχεται από την Καισαρεία της Καπαδοκίας. Φέτος, από αυτούς ας ζητήσουμε αυτό που χρειαζόμαστε για εμάς, την οικογένειά μας, τους γειτόνους μας και για κάθε έναν που ξέρουμε ότι χρειάζεται κάτι. Και, ας συμπληρώσουμε την προσευχή μας με κάποια καλή πράξη προς τους αδύναμους, μόνους ή στερημένους την φροντίδα, την συντροφιά ή το φαγητό. Καλά Χριστούγεννα.




Νέα χρονιά και νέες αξιολογήσεις
Κάθε νέα χρονιά, όπως εξ' άλλου και κάθε νέα μέρα, είναι ένα νέο ξεκίνημα για τη ζωή μας: ανανέωση, επανατοποθετήσεις και νέοι στόχοι και προσπάθεια δίνουν το στίγμα για το νέο αυτό ξεκίνημα.
Κάθε όμως νέο έργο δεν ξεκινάει την ίδια μέρα αλλά προετοιμάζεται καιρό πριν στην σκέψη μας, με όλες τις λεπτομέρειες και τα βήματά του.
Έτσι και κάθε νέα χρονιά ξεκινάει καλά χάρις στην σκέψη που της αφιερώσαμε λίγο καιρό πριν, την αξιολόγηση που κάναμε στην χρονιά που πέρασε, την καταγραφή του τι πήγε καλά και τι όχι, ποιά τα λάθη μας και ποιά τα βήματα που θα έπρεπε να κάνουμε για να τα διορθώσουμε για να μην επαναληφθούν την καινούρια χρονιά.
Νέοι στόχοι, νέα όνειρα, ανασύνταξη δυνάμεων και νέα προσπάθεια ξεκινάνε καλά όταν έχουν προετοιμαστεί από προηγουμένως. Το σημείο εκκίνησης δεν είναι το σήμερα ούτε το αύριο (το γνωστό "από Δευτέρα αρχίζω δίαιτα/ γυμναστική/κόβω το τσιγάρο/δεν θα νευριάζω με το παραμικρό...") αλλά ο καιρός πριν που αφιερώσαμε για να προετοιμάσουμε με τη σκέψη μας το νέο ξεκίνημα αυτής της προσπάθειας ή των στόχων μας.
Όλα αυτά δεν επιτυγχάνονται αμέσως μόλις παίρνουμε την απόφαση αλλά τα κατακτάμε σιγά σιγά μέσα σε μια ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ που ξεκίνησε τη στιγμή της απόφασης και συνεχίζει όσο αυτή η απόφασή μας και η θέλησή μας να την πετύχουμε διατηρεί την φλόγα της αναμένη. Η φλόγα αυτή σβήνει μόνο με την απελπισία, την έλλειψη προσπάθειας ή την ηττοπάθεια και την εγκατάλειψη του αγώνα. Εδώ είμαστε όμως για να επαναξεκινήσουμε και να ξανασυγκεντρώσουμε τις δυνάμεις για την νέα προσπάθεια και πάλι. Όλα αυτά κατά την πατερική διδαχή "Έπεσες παιδί μου; Σήκω και συνέχισε τον αγώνα. Ξαναέπεσες; Ξανασήκω και συνέχισε. Μόνο μην μείνεις στην πτώση"
Ήττα κατά τους πατέρες δεν είναι το χάσιμο μιας μάχης αλλά η παντελής εγκατάλειψη του αγώνα. Πτώση είναι το κάθε λάθος που μπορεί να κάνουμε αλλά και το κάθε ψυχικό βάρος που μας βασανίζει και ενδίδουμε σε αυτό: στην στενοχώρια, την απογοήτευση, τον μαρασμό, την εγκατάλειψη του εαυτού μας, του σπιτιού μας, των παιδιών μας, της οικογένειάς μας, της εργασίας μας, των μαθημάτων μας κλπ.
Την ίδια αξιολόγηση των πράξεών μας αλλά και των σκέψεών μας και των συναισθημάτων μας καλό είναι να κάνουμε κάθε βράδυ πριν τον ύπνο. Έτσι ανακαλύπτουμε τι πήγε καλά και τι στραβά και παίρνουμε αποφάσεις για την καινούρια μέρα.
Το ίδιο δεν κάνει η Εκκλησία μας προετοιμάζοντας την γιορτή της επομένης από τον Εσπερινό της προηγουμένης;
Καλά Χριστούγεννα, λοιπόν και Καλή Χρονιά!

 

ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ;

ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ;
Συχνά θεωρούμε υποτιμητικό να βαδίζουμε "με τον Σταυρό στο χέρι". Ας θυμηθούμε ωστόσο προσωπικότητες της επιστήμης, των επιχειρήσεων, του αθλητισμού και άλλων τομέων που είτε είχαν βαθειά πίστη μέσα τους και το ομολογούσαν ακόμα και στις συνεντεύξεις τους είτε είχαν αρχές και ήθος και στη ζωή τους ακολουθώντας τις εντολές και κάνοντας δωρεές και αγαθοεργίες προς αυτούς που είχαν ανάγκη. Αναφέρουμε τέτοια ονόματα: Από τον επιχειρηματικό κόσμο, ο δισεκκατομυριούχος Γουώρεν Μπάφετ και ο φίλος του Μπιλ Γκέιτς (Microsoft), ο Στιβ Τζομπς (εξαιρετικός CEO στον οποίον ανήκει η APPLE) και ο γνωστότατος Μάικλ Ντελ (Η. Υ. DELL). Από αθλητές, όλοι ξέρουμε τους δικούς μας Νίκο Γκάλι στο μπάσκετ, τον Πιτ Σάμπρας στο τέννις, τον Κρις Τσέλιο στο χόκεϊ και τον ελληνοαυστραλό κικ-μπόξερ Σταν Δεμάν. Όλοι αυτοί έζησαν απλά και συμμαζεμένα πλάι στην οικογένειά τους, με πολλά καλά έργα στη ζωή τους και προσφορά στον κόσμο, αποφεύγοντας να το λένε. Aξίζει να τους μιμηθούμε εμείς και τα παιδιά μας. Γιατί Σταυρός δεν σημαίνει αποτυχία αλλά σίγουρη και σταθερή πορεία προς την επιτυχία και την ευτυχία.


Είμαστε πάντοτε απασχολημένοι και κουρασμένοι. Με έλλειψη χρόνου για τον εαυτό μας, τους φίλους μας και τα παιδιά μας. Παρ' όλα αυτά, χρόνο βρίσκουμε για μικροπράγματα τα οποία θεωρούμε απαραίτητα, είναι όμως; Και με τι αντίτιμο; Ειδικά για τις πιο τρυφερές ψυχούλες τις οποίες έχουμε αναλάβει, ως γονείς, να καθοδηγήσουμε:


Θεέ μου κάνε με...τηλεόραση (έκθεση παιδιού Β δημοτικού)
"ΘΕΕ ΜΟΥ, ΑΠΟΨΕ ΣΟΥ ΖΗΤΑΩ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΤΟ ΘΕΛΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ. ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΗ ΘΕΣΗ ΤΗΣ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. ΝΑ ΕΧΩ ΤΟ ΔΙΚΌ ΜΟΥ ΧΩΡΟ .ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ.ΝΑ ΜΕ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΣΤΑ ΣΟΒΑΡΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΩ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΠΡΟΣΟΧΗΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΚΟΥΝΕ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ Η ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ Η ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΟΤΑΝ ΔΕ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ.ΟΤΑΝ ΕΙΜΑΙ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ, ΘΑΧΩ ΤΗ ΠΑΡΕΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΟΤΑΝ ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΠΙΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΥΡΑΣΜΕΝΟΣ.ΚΑΙ ΘΕΛΩ ΤΗ ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕ ΘΕΛΕΙ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΗ ΚΑΙ ΣΤΕΝΟΧΩΡΗΜΕΝΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΝΟΕΙ...ΘΕΛΩ Τ'ΑΔΕΛΦΙΑ ΜΟΥ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΝ ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΩΡΕΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ.ΘΕΛΩ ΝΑ ΝΙΩΘΩ ΟΤΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΑΦΗΝΕΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ, ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ,ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕ ΜΕΝΑ.ΚΑΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ, ΚΑΝΕ ΜΕ ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΩ ΟΛΟΥΣ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΥΣ.ΘΕΕ ΜΟΥ ΔΕ ΖΗΤΏ ΠΟΛΛΑ..ΘΕΛΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΓΙΝΩ ΣΑ ΜΙΑ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!!".Την δασκάλα που την διάβασε (καθώς βαθμολογούσε) την έκανε να κλάψει. Ο σύζυγός της που μόλις είχε μπει στο σπίτι, τη είδε και...-Τι συμβαίνει; τη ρώτησε.-Διάβασε αυτή την έκθεση, την έχει γράψει ένας μαθητής μου, του απάντησε.-Θεέ μου, το καημένο το παιδί. Τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί, απάντησε με λυπη ο σύζυγος!Τότε αυτή τον κοίταξε και είπε:-Αυτή η έκθεση είναι του γυιού μας!.."Έκθεση από μαθητή Δευτέρας δημοτικού με θέμα: " ΤΙ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΤΗΣΩ ΑΠΟ ΤΟ ΘΕΟ".

http://www.constantinosa.gr

Το βρήκαμε αναρτημένο στο ιστολόγιο ΦΙΛΟΙ ΕΝΟΡΙΑΣ ΑΓΙΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΙ ΕΛΕΝΗΣ ΚΑΛΟΧΩΡΙΟΥ - ΠΑΝΤΕΙΧΙΟΥ. Περιέχει αξιόλογο υλικό και ιστορίες που μας διδάσκουν. Κοιτάξτε στις στήλες δεξιά και αριστερά με ενδιαφέρουσες αναρτήσεις.


Ο Άι-Βασίλης και τα δώρα:
Σε κάποιο δημοτικό σχολείο κάποτε, κανόνισαν οι γονείς να ντυθεί κάποιος πατέρας Άι-Βασίλης και να μοιράσουν δώρα στα παιδιά του Δημοτικού μετά τη λήξη της χριστουγεννιάτικης γιορτής τους. Ο πατέρας, επειδή ήθελε να προσφέρει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη χαρά στα παιδιά, παρήγγειλε στολή από το εξωτερικό, πολύ καλής ποιότητας, για να ζωντανέψει την φανταστική ιδέα που είχαν πλάσει τα παιδιά για τον άι-Βασίλη από τις ταινίες. Παράλληλα φρόντισε να επισκεφθεί και τρία νηπιαγωγεία ενώ πήρε αρνητική απάντηση στην προσφορά του να παρουσιαστεί σαν Άι-Βασίλης στο Ορφανοτροφείο και στο Παιδιατρικό τμήμα του Νοσοκομείου της μικρής πόλης όπου ζούσε. Κάποια παιδιά του Δημοτικού είχαν ήδη πληροφορηθεί ποιός θα ήταν ο Άι-Βασίλης. Όταν λοιπόν ο πατέρας έφτασε, αυτά άρχισαν να τον κοροϊδεύουν. Τα υπόλοιπα παιδιά ξετρελλάθηκαν. Η στολή ήταν τόσο πειστική που πραγματικά νόμιζαν ότι είχαν δει τον αληθινό άι-Βασίλη. Φεύγοντας όμως από κει, τα ίδια "πολύξερα" παιδιά (Γ΄και Δ΄Δημοτικού) αλλά και οι γονείς τους ειρωνεύτηκαν τον "βλάκα πατέρα που έγινε γελοίος" για χάρη των δικών τους παιδιών. Ο "άι-Βασίλης" τους απάντησε καταλλήλως και τους αποστόμωσε πριν...ανέβει στους τάρανδους και φύγει μακριά.

Ηθικό δίδαγμα: Χειρότερο από το να υπάρχουν παιδιά που πιστεύουν σε έναν ψεύτικο άι-Βασίλη είναι το να υπάρχουν παιδιά που δεν πιστεύουν σε κανέναν άγιο Βασίλη. Είναι φοβερό τα παιδιά να έχουν χάσει εντελώς την πίστη τους ακόμα και για τα παραμύθια. Τότε, αυτοί οι γονείς τι έχουν αφήσει στην ψυχή του παιδιού τους να πιστεύει;
Ναι, ο χαριτωμένος γεροντάκος με την κόκκινη στολή είναι καθαρά εμπορικό δημιούργημα. Παρ' όλα αυτά ανήκει στην σφαίρα της φαντασίας και επομένως επιτρέπει στο παιδί να αφήσει στην ψυχή του ένα άνοιγμα πίστης σε κάτι υπερφυσικό, κάτι που έρχεται από τον ουρανό και μας δίνει χαρά με τα δώρα του. Και, όσο παραμένει αυτό το άνοιγμα ανοικτό, μπορούμε την κατάλληλη στιγμή να εδραιώσουμε την αληθινή μορφή του Μέγα Βασιλείου μέσα από την κουβέντα που θα έχουμε σαν γονείς, παππούδες, νονοί, δάσκαλοι, πνευματικοί ή κατηχητές με το παιδί. Όταν θα έχει μεγαλώσει λίγο το παιδί, θα μπορεί να καταλάβει και να ξεχωρίσει την φαντασία από την πραγματικότητα. Και τότε του εξηγούμε διακριτικά την αλήθεια, χωρίς να ισοπεδώσουμε εντελώς αυτό που μέχρι τότε πίστευε ως αληθινό: πραγματικά, κάθε δώρο, "κάθε τέλειο δώρο, κατεβαίνει από πάνω (εν. από τον Ουρανό)" (λόγια από την Θεία Λειτουργία) και, ναι, ο Άι-Βασίλης υπάρχει, ζει, μας ακούει, ξέρει τι θέλουμε και αν το χρειαζόμαστε πραγματικά και είναι για καλό μας, πραγματοποιεί την ευχή μας. Χρειάζεται να τονίσουμε ότι ο Άι-Βασίλης από την Καισαρεία (όχι από τον Βόρειο Πόλο) δεν έχει δράση μόνο την 1η Ιανουαρίου αλλά όλο τον χρόνο. Επομένως, διαρκεί περισσότερο. Αυτό ανακουφίζει τα παιδιά που ενδεχομένως δεν πήραν ακριβώς αυτό που ζήτησαν τα Χριστούγεννα (γιατί μας ζητάνε τον ουρανό με τ' άστρα).
Ας φροντίσουμε όμως να μιλήσουμε έγκαιρα στα παιδιά για την σωστή μορφή του Μέγα Βασιλείου γιατί, όταν μεγαλώσουν αρκετά και αρχίσουν να ξεχωρίζουν από μόνα τους την αλήθεια απ' το ψέμα, εάν δεν τους έχουμε μεταδώσει Θεό και δεν έχουν γνωρίσει τα μυστήριά Του, τότε θα αρνηθούν τον ψεύτικο άι-Βασίλη αλλά δεν θα τους έχει μείνει πλέον και τίποτα να πιστεύουν, κανένας να τον αντικαταστήσει, όπως ακριβώς την έπαθαν τα παιδιά αυτά του Δημοτικού.


Ευκαιρία τότε να μιλήσουμε και για τους υπόλοιπους ουράνιους "φίλους" μας που μας βλέπουν, μας ακούν και μας καταλαβαίνουν. Τον Χριστό (οποσδήποτε και όχι μόνο λόγω των ημερών), την Παναγία, τον άγιό μας και τον φύλακα άγγελό μας. Αν ο γονιός ανατρέξει στην μνήμη του, θα ανακαλύψει ένα ή περισσότερα παράξενα - θαυμαστά - περιστατικά που μπορεί να θεωρηθούν και τυχαία ή συμπτώσεις. Ας αναρωτηθεί όμως, μήπως κάποιος τον άκουσε; Μήπως κάποιος τον προστάτεψε;


Κάποτε, ένα πανέμορφο και πάμφτωχο κοριτσάκι με γαλάζια μάτια, για τα Χριστούγεννα δεν είχε ούτε παλτό να φορέσει. Πεθήμησε μέσα της να είχε ένα παλτουδάκι γαλάζιο, όπως τα μάτια της. Την επόμενη μέρα η δασκάλα της την πήρε παράμερα και της έδωσε ένα δώρο: ένα γαλάζιο παλτό, σαν τα μάτια της. Τα Χριστούγεννα εκείνα στην εκκλησία το κοριτσάκι φόραγε το καινούριο του παλτό και καμάρωνε χαρούμενο. (Αληθινή ιστορία)
Όλοι μας θα ζήσουμε κάποτε όχι μόνο ένα, αλλά πολλά θαύματα (και πολλά πρωτοχρονιάτικα θαύματα), τα δικά μας θαύματα, τα προσωπικά. Αυτά που θα θέλει ο Θεός να δείξει σε εμάς. Θα δούμε συχνά την ζωή μας να μας πραγματοποιεί κρυφές ευχές (πρωτοχρονιάτικες και μη) και βαθειές, πραγματικές ανάγκες. Και όλα αυτά θα τα διηγούμαστε κάποτε στα παιδιά μας και τα παιδιά των παιδιών μας, διαβεβαιώνοντάς τα ότι ο Άι-Βασίλης υπάρχει και μας ακούει και μας στέλνει τα δώρα του. Και μαζί με τον Άι-Βασίλη, ευκαιρία να μιλήσουμε για τα θαύματα του Χριστού μας, τις Παναγίας και των αγίων μας, καθώς και για τις υπέροχες διηγήσεις της Βίβλου που ανοίγουν τους πνευματικούς ορίζοντές μας.
Ας μην αφήσουμε λοιπόν την καρδιά τους να κλείσει και να αρνηθεί το θαύμα και τα δώρα του ουρανού.





Τι δώρα θα κάνουμε φέτος, με τέτοια οικονομική κρίση;

Με τέτοια οικονομική κρίση, τι δώρο να κάνεις; Συχνά τα δώρα μας είναι χρήσιμα, κάτι που λείπει στον άλλον και το χρειάζεται είτε για χρήση είτε για να ομορφήνει τον χώρο του. Συχνά όμως, είναι άχρηστα και δεν εξυπηρετούν μια βαθύτερη ανάγκη.

Ειδικά τώρα που ό,τι πάρουμε κοστίζει γιατί έχουμε ανάγκη και το ελάχιστο ευρώ, πέρα από τα δώρα τα οποία δεν μπορούμε να αποφύγουμε (πχ. προς τα παιδιά ή ένα πολύ αγαπητό μας πρόσωπο)ας περάσουμε και σε μια άλλη διαδικασία:
Σίγουρα υπάρχουν δώρα που δεν κοστίζουν τόσο χρηματικά αλλά μόνο από άποψη φροντίδας και ενδιαφέροντος. Αυτά είναι τα ψυχικά δώρα:  Στοργή στον σύζυγο, ενδιαφέρον και γλυκά λόγια στην σύζυγο, αγάπη και σεβασμό στα παιδιά και στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, πιο υγειινή διατροφή και σνάκ για όλους, φροντίδα και "υιοθεσία" ενός ηλικιωμένου ή άπορου ατόμου, που ζει μόνο και εγκαταλελειμένο (συχνά τέτοια άτομα ανοίκουν και στο δικό μας σόι), μια καλή και ενθαρρυντική κουβέντα κάθε μέρα σε κάθε μέλος της οικογένειάς μας, επίσκεψη τουλάχιστον δύο φορές τον χρόνο σε κάποιο ίδρυμα όχι απαραίτητα με χρηματικό δώρο αλλά με ένα κέικ ή την οργάνωση ενός πάρτυ για τους ένοικους του ιδρύματος, θετικά σχόλια για τον εαυτό μας και τους άλλους, ανεκτικότητα στα λάθη των άλλων και ειδιά των ατόμων της οικογένειάς μας (με τα οποία συνήθως είμαστε πιο σκληροί και προσβλητικοί, λόγω οικειότητας).
Και σίγουρα προστίθενται στη λίστα η διόρθωση και εξάλειψη των δικών μας ελλατωμάτων: το να κόψουμε το τσιγάρο, τα άσχημα λόγια και την βλασφημία, την μοιχεία (είναι σοβαρό λάθος, όσο και αν μας φαίνεται αμελητέο επειδή το κάνουν όλοι), τον θυμό και τα νεύρα ειδικά προς τα παιδιά μας και τα πιο κοντινά και αγαπημένα μας πρόσωπα, τα χαρτιά και τα τυχερά παιχνίδια τα οποία μας απορροφούν πολυτιμότατο χρόνο και χρήμα από την οικογένεια αλλά και από την ίδια μας την ζωή. Να εξαλείψουμε τις σκέψεις απαισιοδοξίας και αμφιβολίας για την ζωή μας και τον εαυτό μας που μας βαραίνουν καθημερινά αλλά και την έλλειψη ονείρων, οραμάτων, σκοπών και στόχων. Να θέσουμε στόχους στη ζωή μας και το ίδιο να ωθήσουμε τους άλλους να κάνουν και να επιστρατεύσουμε τις δυνάμεις μας ώστε να βγούμε από την ακινησία και την παράλυση.
Τέλος, να βοηθήσουμε τον εαυτό μας να διορθώσει κάτι ή να νοιώσει καλύτερα με το να βοηθήσουμε και εμείς κάποιον άλλο που έχει το ίδιο (ή και άλλο) πρόβλημα με εμάς και κάνοντας μια εύκολη καλή πράξη την ημέρα (πχ. το να πούμε σε κάποιον μια καλή κουβέντα ή το να μην πούμε την κακή και προσβλητική κουβέντα) και μία πιο "δύσκολη" τον μήνα (πχ. να κάνουμε εκείνη την επίσκεψη που είπαμε σε ένα ίδρυμα, να προσφέρουμε εθελοντική εργασία κάπου ή να φτιάξουμε ένα κέικ για την γριούλα που ζει μόνη της στην ίδια πολυκατοικία με εμάς).

Η λίστα είναι ατελείωτη αλλά όχι πολυέξοδη. Ο μόνος κόπος που απαιτεί είναι να βγούμε λίγο από το κουκούλι που μας σκεπάζει ερμητικά και να "δούμε" λίγο και τους άλλους. Και τότε θα συμβεί το θαύμα: θα αλλάζει η ζωή μας μέρα με την μέρα, η πορεία των παιδιών μας θα πηγαίνει καλύτερα, το ίδιο και οι σχέσεις μεταξύ μας. Στα επαγγελματικά και οικονομικά μας κολλήματα θα βρίσκουμε λύσεις και διεξόδους και εμείς οι ίδιοι θα αρχίσουμε να αποκτούμε ανωτερότητα. Και ακόμα περισσότερα που ο καθένας μας θα διαπιστώσει και θα καταγράψει σαν "μικρά καθημερινά θαύματα" σε όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Αρκεί όλα αυτά να μην τα κάνουμε ψυχρά, χωρίς συναίσθημα και ενδιαφέρον αλλά με αγάπη και φροντίδα. Γιατί "ιλαρό (χαρούμενο) δότη αγαπάει ο Θεός". Ο Ίδιος έχει θέσει τον όρο κάθε προσφορά που κάνουμε να την κάνουμε επειδή το θέλουμε, με αγάπη και ευχαρίστηση. Αν δεν το θέλουμε, δεν θα δούμε αλλαγή στη ζωή μας.
Ας σκεφθούμε λοιπόν απλά: τι μπορούμε να κάνουμε με ευχαρίστηση και όχι με το ζόρι; Αυτό ας κάνουμε. Ακόμα και το πιο μικρό αν το κάνουμε με καλή καρδιά μετράει για μεγάλο.
Καλή αρχή στην νέα μας ζωή!



Και τώρα, μερικές απλές πληροφορίες για να ξέρουμε και εμείς ποιός είναι (όχι "ήταν") ο Μέγας Βασίλειος.

 Ιδού τι δημιούργησε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος στην Βασιλειάδα, μαζί με ένα σύντομο βιογραφικό σημείωμα (πληροφορίες από το διαδίκτυο):


Ο Άγιος Βασίλειος, γεννήθηκε το 330 μ.Χ. στη Νεοκαισάρεια του Πόντου και παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό την 1η Ιανουαρίου του 379 μ.Χ. σε ηλικία 49 ετών.
Ο Άγιος Βασίλειος, βοηθούσε πάντοτε τους αδικημένους και κουρασμένους, τους πεινασμένους και τους αρρώστους, ανεξάρτητα από το γένος, τη φυλή και το θρήσκευμα. Έτσι ίδρυσε ένα πρότυπο και για τις μέρες μας κοινωνικό και φιλανθρωπικό σύστημα, τη «Βασιλειάδα».Ένα συγκρότημα που περιελάμβανε νοσοκομείο, ορφανοτροφείο, γηροκομείο και ξενώνα για τη φροντίδα και ιατρική περίθαλψη των φτωχών, αρρώστων και ξένων.
Ο Μ. Βασίλειος, εκτός των άλλων έργων του,
έγραψε και εκτενή και κατανυκτική Θεία Λειτουργία
που τελείται 10 φορές το χρόνο:
την 1η Ιανουαρίου (όπου γιορτάζεται και η μνήμη του),
τις πρώτες πέντε Κυριακές της Μ. Τεσσαρακοστής,
τις παραμονές των Χριστουγέννων και των Θεοφανείων,
την Μ. Πέμπτη και το Μ. Σάββατο.
Απολυτίκιο. Ήχος α’.

Εις πάσαν την γήν εξήλθεν ο φθόγγος σου,
ως δεξαμένην τον λόγον σου
δι’ ου θεοπρεπώς εδογμάτισας,
την φύσιν των όντων ετράνωσας,
τα των ανθρώπων ήθη κατεκόσμησας,
Βασίλειον ιεράτευμα, Πάτερ όσιε,
Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,
δωρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.











Ο Μέγας Βασίλειος και η Βασιλειάδα.

Η Βασιλειάδα είναι η πολιτεία πρότυπο που έκτισε ο Μέγας Βασίλειος για να περιθάλψει τους ανθρώπους με δυσκολίες διαβίωσης. Επρόκειτο για ένα φιλανθρωπικό έργο μεγάλης διάστασης. Παρόμοιο σήμερα είναι το έργο της ορθοδόξου ιεραποστολής, καθώς οι ιερείς μας στις χώρες της Αφρικής όπου ιδρύουν ναούς, κτίζουν παράλληλα και σπίτι ιερέα, πνευματικό κέντρο, σχολείο, νοσοκομείο, ανοίγουν πηγάδια, εκπαιδεύουν τους ντόπιους στην γεωργία και την κτηνοτροφία αλλά και στην ανοικοδόμηση ναών και την καλλιτεχνία τους, ενώ στις μεγάλες πόλεις ιδρύουν εκπαιδευτήρια, τεχνικές σχολές, σχολές μουσικής και αγιογραφίας...και όλα αυτά δωρεάν για τους φτωχούς ντόπιους.
Περισσότερες λεπτομέρειες για αυτή την πόλη-πρότυπο που, στους δύσκολους καιρούς που περνάμε, κάτι τέτοιο μας χρειάζεται:

Βασιλειάδα” ονομάστηκε από τον ιστορικό Σωζόμενο (5ος αι.μ.Χ.) η φιλανθρωπική Πολιτεία που κατασκεύασε ο Μέγας Βασίλειος έξω από την Καισάρεια της Καππαδοκίας. Στο κτιριακό της συγκρότημα περιλαμβανόταν
ο μεγαλοπρεπής Μητροπολιτικός Ναός
η κατοικία του Επισκόπου
οι κατοικίες των κληρικών, μοναχών και όσων διακονούσαν
κατοικίες για το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό
κτίρια εργαστηρίων και τεχνιτών
οι ξενώνες για φιλοξενούμενους
ξενώνες για φτωχούς
Νοσοκομείο
Λεπροκομείο και νοσηλευτήριο λοιμωδών νοσημάτων
Γηροκομείο
Ορφανοτροφείο
Τεχνικές Σχολές για νέους
Τα εγκαίνια της Βασιλειάδας έγιναν στις 5 Σεπτεμβρίου του 374 μ.Χ.




Πώς φτάσαμε από τον Μέγα Βασίλειο από την Καισαρεία στον άι-Βασίλη και τους πάγους του Βορρά; Την πορεία αυτή μας περιγράφει θαυμάσια η Αναστασία στο ιστολόγιό της ΑΓΡΑΜΠΕΛΗ
Γιατί κόβουμε Βασιλόπιτα την Πρωτοχρονιά;
Από το θαυμάσιο ιστολόγιο Παιδικά βρήκαμε πολύ υλικό για τα Χριστούγεννα. Ψάξτε το και εσείς. Παραθέτουμε ενδεικτικά την "Ιστορία της Βασιλόπιτας"

Χριστούγεννα και Παράδοση

Η ιστορία της Βασιλόπιτας

Η ιστορία της βασιλόπιτας, είναι μια ιστορία που συνέβηκε πριν από εκατοντάδες χρόνια, πριν από 1500 χρόνια περίπου, στην πόλη Καισαρεία της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία. Ο Μέγας Βασίλειος ήταν δεσπότης της Καισαρείας και ζούσε αρμονικά με τους συνανθρώπους του, με αγάπη, κατανόηση και αλληλοβοήθεια.
Κάποια μέρα όμως, ένας αχόρταγος στρατηγός - τύραννος της περιοχής, ζήτησε να του δοθούν όλοι οι θησαυροί της πόλης της Καισαρείας, αλλιώς θα πολιορκούσε την πόλη για να την κατακτήσει και να την λεηλατήσει.
Ο Μέγας Βασίλειος ολόκληρη τη νύχτα προσευχόταν να σώσει ο Θεός την πόλη. Ξημέρωσε η νέα μέρα και ο στρατηγός αποφασισμένος με το στρατό του περικύκλωσε αμέσως την Καισαρεία.
Μπήκε με την ακολουθία του και ζήτησε να δει το Δεσπότη, ο οποίος βρισκόταν στο ναό και προσευχόταν. Με θράσος και θυμό ο αδίστακτος στρατηγός απαίτησε το χρυσάφι της πόλης καθώς και ότι άλλο πολύτιμο υπήρχε στην πόλη. Ο Μέγας Βασίλειος απάντησε ότι οι άνθρωποι της πόλης του δεν είχαν τίποτε άλλο πέρα από πείνα και φτώχια, δεν είχαν να δώσουν τίποτε αξιόλογο στον άρπαγα στρατηγό.
Ο στρατηγός με το που άκουσε αυτά τα λόγια θύμωσε ακόμα περισσότερο και άρχισε να απειλεί τον Μέγα Βασίλειο ότι θα τον εξορίσει πολύ μακριά από την πατρίδα του ή κι ακόμη μπορεί να τον σκοτώσει.
Οι χριστιανοί της Καισαρείας αγαπούσαν πολύ το Δεσπότη τους και θέλησαν να τον βοηθήσουν. Μάζεψαν λοιπόν από τα σπίτια τους ότι χρυσαφικά είχαν και του τα πρόσφεραν , ώστε δίνοντάς τα στο σκληρό στρατηγό να σωθούν. Στο μεταξύ ο ανυπόμονος στρατηγός κόντευε να σκάσει από το κακό του. Διέταξε αμέσως το στρατό του να επιτεθεί στο φτωχό λαό της πόλης.
Ο Δεσπότης, ο Μέγας Βασίλειος, που ήθελε να προστατέψει την πόλη του προσευχήθηκε και μετά παρουσίασε στο στρατηγό ότι χρυσαφικά είχε μαζέψει μέσα σε ένα σεντούκι. Τη στιγμή όμως που ο στρατηγός πήγε να ανοίξει το σεντούκι και να αρπάξει τους θησαυρούς, με το που ακούμπησε τα χέρια του πάνω στα χρυσαφικά έγινε το θαύμα! Όλοι οι συγκεντρωμένοι είδαν μια λάμψη και αμέσως μετά έναν λαμπρό καβαλάρη να ορμάει με το στρατό του επάνω στον σκληρό στρατηγό και τους δικούς του. Σε ελάχιστο χρόνο ο κακός στρατηγός και οι δικοί του αφανίστηκαν. Ο λαμπρός καβαλάρης ήταν ο Άγιος Μερκούριος και στρατιώτες του οι άγγελοι.
Έτσι σώθηκε η πόλη της Καισαρείας. Τότε ο Μέγας Βασίλειος βρέθηκε σε δύσκολη θέση! Θα έπρεπε να μοιράσει τα χρυσαφικά στους κατοίκους της πόλης και η μοιρασιά να είναι δίκαιη, δηλαδή να πάρει ο καθένας ό,τι ήταν δικό του. Αυτό ήταν πολύ δύσκολο. Προσευχήθηκε λοιπόν ο Μέγας Βασίλειος και ο Θεός τον φώτισε τι να κάνει. Κάλεσε τους διακόνους και τους βοηθούς του και τους είπε να ζυμώσουν ψωμάκια, όπου μέσα στο καθένα ψωμάκι θα έβαζαν και λίγα χρυσαφικά. Όταν αυτά ετοιμάστηκαν, τα μοίρασε σαν ευλογία στους κατοίκους της πόλης της Καισαρείας.
Στην αρχή όλοι παραξενεύτηκαν, μα η έκπληξή τους ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν κάθε οικογένεια έκοβε το ψωμάκι αυτό κι έβρισκε μέσα τα χρυσαφικά της.
Ήταν λοιπόν ένα ξεχωριστό ψωμάκι , η βασιλόπιτα που έφερνε στους ανθρώπους χαρά κι ευλογία μαζί. Από τότε φτιάχνουμε κι εμείς τη βασιλόπιτα με το φλουρί μέσα, την πρώτη μέρα του χρόνου, τη μέρα του Αγίου Βασιλείου.

Στη Μάνη συνηθίζουνε και λένε
«Του Χριστού χριστόψωμα,
τα Φώτα τηγανίδες
και τη Λαμπρή τυρόπιτες
τ' Άγιου Πετριού κουλούρες»

Η βασιλόπιτα έχει έχει πάντα την πρώτη θέση στο Πρωτοχρονιάτικο τραπέζι,
πλάι στους κουραμπιέδες, τα μελομακάρονα, τις δίπλες και τα άλλα γλυκά.

Από το ιστολόγιο ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ένα ποίημα μας κάνει να μην ξεχνούμε τα ορφανά τις μέρες αυτές που έρχονται. Τέτοιες μέρες πιάνουν τόπο μία θερμή (όχι τυπική και ψυχρή) επίσκεψη σε ένα ορφανοτροφείο ή σε ένα γηροκομείο (και οι ηλικιωμένοι συχνά ορφανοί είναι από παιδιά όμως) ή ένα δώρο σε μια φτωχή οικογένεια (όχι απαραίτητα παιχνίδια, μπορεί να είναι εισιτήριο για μια παιδική ταινία στον κινηματογράφο, ένα ωραίο dvd ή το να προσφέρουμε στα παιδιά μιας οικογένειας μία επίσκεψη σε παιδότοπο, ένα βιβλίο με νόημα ή να τους παραδίδουμε αφιλοκερδώς ιδιαίτερα μαθήματα για το σχολείο ή για κάποιο άθλημα - αναλόγως τον τομέα που ειδικευόμαστε). Τέτοιες πράξεις αλλάζουν και τη δική μας τη ζωή. Την πλουτίζουν σε νόημα και ουσία αλλά μας ζεσταίνουν και την καρδιά και νοιώθουμε πλέον "γεμάτοι".
Να το ποιηματάκι όπως το βρήκαμε στο ιστολόγιο:

 

ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΤΟΥ ΟΡΦΑΝΟΥ


Ένα κορίτσι ορφανό
δίχως μάνα και πατέρα
τριγυρίζει το φτωχό
στους δρόμους νύχτα - μέρα
τρέμει, τουρτουρίζει
και όλο μουρμουρίζει:
«Μανούλα μου γλυκιά,
όλοι με περιφρονούνε,
με κλωτσούν, με αδικούνε!
που’ ναι τα δικά σου τα φιλιά;
Δες, μανούλα, τι παιχνίδια!
Τι πανέμορφα στολίδια!
Ποιος εμένα θα μου πάρει
μια μικρή - μικρή κουκλίτσα,
να την έχω συντροφιά
μες στην έρημη μοναξιά;»


Τελικά, δεν είναι και τόσο δύσκολο να συναντήσει κανείς τον Θεό. Μία όμορφη χριστουγεννιάτικη ιστορία, από το katixitiko.gr. Στο τέλος αναφέρεται και η αρχική πηγή:

Μια φορά λοιπόν, ήταν ένα μικρό αγόρι που ήθελε να συναντήσει το Θεό.
Ηξερε ότι θα ήταν ένα μακρύ ταξίδι, μέχρι εκεί που έμενε ο Θεός, και έτσι πήρε μια τσάντα, έβαλε μέσα λίγο κέικ, λίγα αναψυκτικά και ξεκίνησε το ταξίδι του.
Όταν είχε προχωρήσει γύρω στα τρία τετράγωνα, είδε μια ηλικιωμένη γυναίκα, να κάθεται σε ένα παγκάκι στο πάρκο και να κοιτάζει τα περιστέρια.
Το αγόρι την πλησίασε και κάθησε δίπλα της.
Έιχε διψάσει ο μικρός. Άνοιξε την τσάντα του να πάρει και να πιεί ένα αναψυκτικό.
Παρατήρησε πως η κυρία ήταν πολύ πεινασμένη και έτσι έκοψε ένα κομμάτι από το κέικ και της έδωσε.
Εκείνη με ευγνωμοσύνη το δέχτηκε και του χαμογέλασε πλατιά.
Το χαμόγελο της ήταν τόσο υπέροχο που ήθελε να το ξαναδεί, έτσι της έδωσε και ένα κουτάκι χυμό.
Εκείνη του ξαναχαμογέλασε.
Το αγόρι ήταν ενθουσιασμένο.
Κάθησαν όλο το απόγευμα εκεί.
Έπιναν, έτρωγαν, δίχως να πουν ούτε μια λέξη.
Όταν βράδυασε αρκετά, το μικρό αγόρι αισθάνθηκε κουρασμένο και αποφάσισε να γυρίσει στο σπίτι.
Αφού είχε προχωρήσει λίγα βήματα, γυρίζει και τρέχει στην κυρία και της δίνει μια μεγάλη αγκαλιά.
Εκείνη του χάρισε το πιο όμορφο χαμόγελο που είχε δει ποτέ στην ζωή του.
Όταν γύρισε στο σπίτι του η μητέρα του γεμάτη έκπληξη που το είδε με την υπέροχη χαρά ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του το ρώτησε:
- Γιατί σε βλέπω τόσο χαρούμενο; Τι έγινε;
- Εφαγα μεσημεριανό με τον Θεό, της απάντησε εκείνο.
Προτού του πεί κάτι η μητέρα του, εκείνο συνέχισε:
- Και ξέρεις ε; Τελικά, είναι γυναίκα, και έχει το ωραιότερο χαμόγελο στον κόσμο!
Εν τω μεταξύ, η γυναίκα, επίσης πολύ χαρούμενη, επέστρεψε στο σπίτι της.
Ο γιος της την ρώτησε:
- Γιατί είσαι τόσο χαρούμενη σήμερα μητέρα;
- Έφαγα κέικ σήμερα στο πάρκο με τον Θεό, απάντησε αυτή.
Και πριν την ξαναρωτήσει κάτι ο γιος της συμπλήρωσε:
- Και ξέρεις ε; Είναι πολύ πιο νέος από ο,τι τον φανταζόμουν.
Σας αφήνω με την ευχή όλοι μας να συναντήσουμε το Θεό φέτος, αν και εδώ που τα λέμε, είναι τόσο κοντά, ίσαμε το πρόσωπο του διπλανού μας!



ΠΕΣ ΤΟ Μ' ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ

ΠΕΣ ΤΟ Μ' ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
Το Σεμινάριο Νέων με θέματα που αφορούν τις ηλικίες Γυμνασίου - Λυκείου και Σπουδαστών, πραγματοποιήθηκε την εβδομάδα την Διακαινισίμου. Τα θέματα που συζητήθηκαν αφορούν αναζητήσεις της ηλικίας τους. Λεπτομέρειες και ανάλυση των θεμάτων στην ομώνυμη σελίδα του ιστολογίου Γυμνασίου - Λυκείου.

ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ

ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ
Καλή Χρονιά σε όλα τα παιδιά.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ
Οδηγίες επιβίωσης για τους νέους και τους γονείς τους, ώστε να ξεπεράσουν την αγωνία των ημερών (διάβασε στις ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ). Καλή επιτυχία σε όλους!

Ο ΑΙ' ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ

Ο ΑΙ' ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ
Τον γιορτάσαμε στις 20 Οκτωβρίου. Οι Κεφαλονίτες σε όλο τον κόσμο έχουν γνωρίσει την ισχυρή προστασία του στην καθημερινή τους ζωή. Το ίδιο και όποιος πιστός ή προσκυνητής τον επικαλείται. Μαζί με τους υπόλοιπους Κεφαλλήνες αγίους προστατεύουν το νησί απ' άκρη σ' άκρη. Και μαζί με τους επίσης δύο ξακουστούς αγίους, τον αγ. Διονύσιο της Ζακύνθου και τον άγιο Σπυρίδωνα της Κέρκυρας, προστατεύουν όλο το Ιόνιο. Οι άγιοι βοήθειά μας!

Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ


Η ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ
Η κάθε μας ημέρα είναι και μία ημέρα μεταμόρφωσης για μας. Κάθε στιγμή αλλάζουμε, προς το καλύτερο ή το χειρότερο. Εμείς επιλέγουμε. Κάθε τι ζηλευτό σε αυτή τη ζωή είναι ανώτερο, πάνω από τον μέσο όρο. Εμείς, ας μην μείνουμε στα κατώτερα. Ο Χριστός κρατάει τις προϋποθέσεις της δικής μας, προσωπικής, μεταμόρφωσης στα χέρια του. Και περιμένει να του ζητήσουμε την βοήθειά Του, την οποία ανυπομονεί να μας δώσει. Λεπτομέρειες, στο αντίστοιχο μάθημα της Καινής Διαθήκης, στην σελίδα "Παιδιά Δημοτικού"



ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ;


ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ;
Συχνά θεωρούμε υποτιμητικό να βαδίζουμε "με τον Σταυρό στο χέρι". Ας θυμηθούμε ωστόσο προσωπικότητες της επιστήμης, των επιχειρήσεων, του αθλητισμού και άλλων τομέων που είτε είχαν βαθειά πίστη μέσα τους και το ομολογούσαν ακόμα και στις συνεντεύξεις τους είτε είχαν αρχές και ήθος και στη ζωή τους ακολουθώντας τις εντολές του Χριστού μας. Αναφέρουμε τέτοια ονόματα: Από τον επιχειρηματικό κόσμο, ο δισεκκατομυριούχος Γουώρεν Μπάφετ και ο φίλος του Μπιλ Γκέιτς (Microsoft), ο Στιβ Τζομπς (εξαιρετικός CEO στον οποίον ανήκει η APPLE) και ο γνωστότατος Μάικλ Ντελ (Η. Υ. DELL). Από αθλητές, όλοι ξέρουμε τους δικούς μας Νίκο Γκάλι στο μπάσκετ, τον Πιτ Σάμπρας στο τέννις, τον Κρις Τσέλιο στο χόκεϊ και τον ελληνοαυστραλό κικ-μπόξερ Σταν Δεμάν. Όλοι αυτοί έζησαν απλά και συμμαζεμένα με πολλές αγαθοεργίες στη ζωή τους. Ας τους μιμηθούμε εμείς και τα παιδιά μας. Γιατί Σταυρός δεν σημαίνει αποτυχία αλλά σίγουρη και σταθερή πορεία προς την επιτυχία και την ευτυχία.




Τι έγινε με την συμμετοχή μας στον διαγωνισμό του Γραφείου Νεότητας της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών με θέμα
" Στιγμές και εικόνες από τη Γειτονιά μας" ;

Πατήστε εδώ και θα δείτε:



Παρακάτω θα δείτε περισσότερες λεπτομέρειες από τα έργα συμμετοχής του κατηχητικού μας στον διαγωνισμό αλλά και λίγες σκηνές από την τελευταία μας συνάντηση στο Κοινοτικό Κέντρο Πόρου. Περισσότερες φωτογραφίες προσεχώς.
Όταν τελειώσαμε την ζωγραφική στα καβαλέτα, τα τακτοποιήσαμε, αδειάσαμε την αίθουσά μας και την αποχαιρετήσαμε
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ ΠΟΡΟΥ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΩΡΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕ ΚΑΙ ΠΕΡΑΣΑΜΕ ΕΚΕΙ
ΤΟΣΕΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ.
Τώρα είμαστε έτοιμοι να δημιουργήσουμε περισσότερα, προς το παρόν στον Εξώστη της Εκκλησίας.
ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ






ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ;
ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΝΕΟΥΣ


Η μεγάλη δοκιμασία των νέων.
Άλλοι προσπάθησαν πολύ και άλλοι λίγο.
Άλλοι προσπαθούσαν συνεχώς και άλλοι τελευταία στιγμή.
Θυμάστε την αναστάσιμη ευχή του Ιωάννου Χρυσοστόμου;
"...Όσοι νηστέψατε και όσοι δεν νηστέψατε, χαρείτε...Ας μην θρηνεί κανένας για τα πταίσματά του..."


Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι, όπως και να΄χει, κάνατε την προσπάθειά σας, έστω και την τελευταία στιγμή. Αυτό αρκεί για τώρα. Συγκεντρωθείτε στις εξετάσεις με πολύ προσευχή και λιγότερη αγωνία. Θα δείτε θαύμα να γίνεται: να ξεπερνάτε τον εαυτό σας.
Μην σας καταβάλλει η απελπισία. Και, ό,τι δεν πάει καλά, να θυμάστε: Όλα διορθώνονται!
Καμία αποτυχία δεν είναι τόσο φοβερή. Το μέλλον κρύβει πολλά: στιγμές χαράς και, φυσικά και λύπης, επιτυχία αλλά και απογοήτευση. Ε, και;
Εδώ είμαστε να τα ζήσουμε όλα και να προσπαθήσουμε με περισσότερο πείσμα και συγκέντρωση στην επόμενη ευκαιρία.


Προσέξτε μόνο την διατροφή σας να είναι πλήρης, με πολύ νερό (χωρίς καφέ μέσα!), ξεκούραση, λίγη παρέα με τους φίλους για ξελασκάρισμα, γέλιο και αστεία, και ξανά πίσω στο διάβασμα (όχι έως εξόντωσης). Με χαρά και αισιοδοξία.


Επειδή η περίοδος αυτή είναι εξαιρετικά ζόρικη, πιο πολύ ψυχολογικά παρά από άποψη ύλης, όταν νοιώσετε ότι σπάτε, δοκιμάστε την προσευχή.
Δεν ξεκουράζει απλώς, δεν είναι μόνο αγχωλυτικό αλλά, κυρίως, φωτίζει και καθοδηγεί τα παιδιά.

Μην παραλείπετε να εκκλησιάζεστε, λόγω διαβάσματος. Η Θεία Λειτουργία μας ανεβάζει στον ουρανό και αυτό μας χρειάζεται τώρα, σε εσάς και εμάς.
Την ώρα των εξετάσεων, αν κάτι δεν ξέρετε, διατηρείστε την ηρεμία σας και απλά...προσευχηθείτε σιωπηλά.
Το αποτέλεσμα θα σας καταπλήξει.
Αν τα αποτελέσματα δεν είναι αυτά που θα θέλατε, μην απελπιστείτε!
Απλά ξεκουραστείτε και ανασυνταχθείτε για το μέλλον. Αναθεωρείστε την πορεία σας, δείτε τι πήγε λάθος και, στο κάτω - κάτω, οι ευκαιρίες δεν τελειώνουν.
Την επόμενη φορά, με καθαρότερο κεφάλι και λιγότερα μαθήματα, θα τα καταφέρετε καλύτερα.

ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!




ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΗ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ!
ΟΔΗΓΟΣ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ


Είναι δυνατόν το παιδί μας να περνάει αυτή την κατάσταση...


ή αυτή την κατάσταση...
και να μην συμπάσχει ή να μην συγκινείται όλη η οικογένεια;
Όταν μέσα στην ψυχή των παιδιών μας όλα έχουν ισοπεδωθεί από την αγωνία, ίσως όχι τόσο των εξετάσεων αλλά των αποτελεσμάτων - του φόβου της αποτυχίας, του τι θα πουν οι γονείς, αν θα θεωρήσουν τα παιδιά τους ανεπαρκή- υπάρχει κανείς που να μπορέσει να κατηγορήσει τα παιδιά αυτά γι' αυτό που κατάφεραν;
Ας μην είμαστε πολύ αυστηροί με τα παιδιά την στιγμή των διαγωνισμών και των αποτελεσμάτων. Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους, ναι, γιατί τότε υπάρχει το περιθώριο βελτίωσης και δεν έχουν την πίεση της τελικής βαθμολογίας. Την περίοδο των εξετάσεων όμως, όσο και αν αυτό μας φαίνεται δύσκολο, ας είμαστε πιο επιεικείς με τα παιδιά μας. Όσο "αναίσθητα" και αν μας φαίνονται, στο βάθος στενοχωριούνται.
Είτε είμαστε ικανοποιημένοι από τα παιδιά μας είτε όχι, ακόμα και αν ξέρουμε ότι θα μπορούσαν να τα είχαν καταφέρει καλύτερα, ας θυμηθούμε: εμείς, ως νέοι, υπήρξαμε άψογοι; Πάντα τέλειοι στις υποχρεώσεις μας; Δεν υπήρξαν στιγμές που δεν είμασταν ο καλύτερός μας εαυτός αλλά απλώς ο μέτριος ή ο χειρότερος;
Αν όχι, αν πάντα είμασταν άψογοι, τότε ή είμαστε από τις ελάχιστες εξαιρέσεις ή...κάτι δεν πήγαινε καλά με την παιδική μας ηλικία και την εφηβεία! Μάλλον πολύ πίεση φάγαμε την οποία τώρα μεταδίδουμε με τη σειρά μας στα παιδιά μας και, ίσως, δεν το καταλαβαίνουμε.

Το "ο αναμάρτητος ας ρίξει πρώτος την πέτρα" που είπε ο Χριστός, βρίσκει εφαρμογή και σε αυτή την περίπτωση. Τότε, δεν βρέθηκε κανείς να ρίξει την πρώτη πέτρα. Τώρα, μπορεί να βρεθεί κάποιος να την ρίξει στο παιδί του; Φυσικά, για έναν γονιό είναι βαρειά η κακή επίδοση του παιδιού του στο σχολείο. Μπορεί αυτό να σημαίνει πιθανή μελλοντική αποτυχία στην δουλειά του. Με ποιά κριτήρια όμως κρίνουμε το παιδί μας; Με βάση τις προσωπικές του δυνατότητες ή τις δικές μας; Υπάρχουν παιδιά που δυσκολεύονται στα γράμματα αλλά έχουν φιλότιμο και προσπαθούν. Παρ' όλα αυτά, δεν καταφέρνουν να βγάλουν πάνω από 15 ή 16 στην βαθμολογία. Άλλα παιδιά είναι έξυπνα αλλά αδιάφορα. Ενώ μπορούν εύκολα να πιάσουν το 17, 18 ή 19, βγάζουν 16 σε πολλά μαθήματα. Ενώ για το πρώτο παιδί το 16 είναι άθλος, κατόρθωμα, για το δεύτερο παιδί είναι προσωπική αποτυχία, και αυτό γιατί αδιαφόρησε.
Στην πατερική μας παράδοση, ο αθλητής (ο κάθε άνθρωπος που προσπαθεί σε κάθε τομέα) παίρνει έπαθλο με βάση τον αγώνα του και τις δυνατότητές του και όχι με βάση το αποτέλεσμα. Θα δούμε τότε στη ζωή μας ότι το αποτέλεσμα, ακόμα και αν είναι μικρό, συμπληρώνεται από άλλους παράγοντες και ευπαυξάνει.
Με άλλα λόγια, αν κάποιος μαθητής, μετά από πολύ προσπάθεια, βγάλει 16 μέσο όρο, τότε έχει δώσει το 70, 80, 90 ή 100% των δυνατοτήτων του και αν συνεχίσει έτσι θα δει ότι στη ζωή του μπορεί το αποτέλεσμα να είναι μικρό αλλά θα έρχονται άλλοι παράγοντες να τον βοηθούν στο έργο του, στη δουλειά του, στην κάθε προσπάθειά του.
Αν αντίθετα, για να βγάλει 16 δεν προσπάθησε παρά ελάχιστα, γιατί είναι έξυπνος, τότε αυτός ο μαθητής θα δει στη ζωή του ότι, παρά την εξυπνάδα του, θα έρχονται άλλοι να του πάρουν τη θέση και να τον προσπερνούν.






Τι κάνουμε όμως όταν βλέπουμε τέτοια λάθη στα παιδιά μας και νοιώθουμε ότι μας ντροπιάζουν;
ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ, ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ!



Όπως είπαμε, δεν είναι σωστό να θεωρούμε τα παιδιά μας αναίσθητα και αδιάφορα. Στο βάθος ο εαυτός τους τα ενοχλεί αλλά και το διάβασμα τους φαίνεται βαρύ. Ειδικά αν έχουν φιλότιμο, τα παιδιά πληγώνονται από τα ίδια τους τα λάθη.
Από την άλλη, συχνά με την αδιαφορία απλώς αντιδρούν στις πιεστικές αξιώσεις των γονέων.
Ας προσέξουμε μήπως μπλέκουμε το μέλλον των παιδιών μας με τα δικά μας όνειρα και προσδωκίες. Δεν πρέπει, αυτό που καταφέραμε ή δεν καταφέραμε εμείς να το απαιτήσουμε από τα παιδιά μας. Δικό μας καθήκον είναι να τα βοηθήσουμε να καταλάβουν εκείνα τι θέλουν, τι τους πηγαίνει, να τα ρωτήσουμε τι οράματα έχουν, να θέσουν στόχους, να πάρουν αποφάσεις και να δουλέψουν συνειδητά και με πρόγραμμα για να πραγματοποιήσουν τους στόχους τους.
Στους έφηβους αυτές τις ημέρες πρέπει να μεταδώσουμε ηρεμία, αισιοδοξία, χαρά και συγχαρητήρια για την προσπάθεια που κάνουν, έστω και αν είναι ατελής. Να τους επαναφέρουμε απαλά αλλά σταθερά στο διάβασμα χωρίς να τους προσβάλλουμε και να τους στιγματίζουμε σαν "τεμπέληδες" ή "αποτυχημένους".
Μπορεί εμείς σαν γονείς να βλέπουμε ότι τα παιδιά μας θα μπορούσαν να τα καταφέρουν καλύτερα. Δεν έχει σημασία...σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν διαβάσει και περισσότερο και νωρίτερα και καλύτερα. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι μόλις τώρα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν τη ζωή και να αντιλαμβάνονται τις συνέπειες των σωστών και λάθος ενεργειών τους. Ας τα αφήσουμε να πάρουν το μάθημά τους με όσο το δυνατόν λιγότερη ψυχολογική πίεση.
Ό,τι και αν καταφέρουν, ας το δεχτούμε, ας το καταπιούμε, ας αφήσουμε το παιδί μας να ηρεμήσει από την αγωνία και,
αργότερα, μετά τα διαγωνίσματα, όταν θα είναι πιο χαλαρό, ας συζητήσουμε μαζί του για το αν έμεινε ευχαριστημένο με τον εαυτό του ή όχι και τι κρίνει ότι θα μπορούσε να είχε κάνει καλύτερα. Μην το αφήσετε όμως να κατηγορεί για την αποτυχία του το κράτος γιατί έβαλε δύσκολα θέματα, τους καθηγητές, το φροντιστήριο, τις παγίδες των θεμάτων, τις ασάφειες των βιβλίων, την δύσκολη ύλη...Ποιός είπε ότι η ζωή θα είναι εύκολη, ξεκάθαρη και χωρίς παγίδες; Θέλουν να μεγαλώνουν με δικαιώματα και ευκολίες χωρίς υποχρεώσεις, δυσκολίες, προσπάθεια και εμπόδια;
Μέσα από την διαδικασία των εξετάσεων, ήρθε η ώρα το παιδί να αρχίσει να μαθαίνει τη ζωή και να συνειδητοποιεί τις ευθύνες του και την σχέση "αιτία και αποτέλεσμα": Διαβάζω; Τα πάω καλά. Δεν διαβάζω; "Πατώνω". Αγχώνομαι; Μπλοκάρω. Προσπαθώ να σκεφθώ ήρεμα; Βρίσκω λύσεις και απαντήσεις.
Η σοφία των γονέων θα διδάξει τα παιδιά, ώστε να μάθουν να αξιολογούν σωστά τις καταστάσεις αλλά και τον εαυτό τους και να "παίρνουν το μάθημά τους", το μάθημα της ζωής.
Μην τα καταδικάσετε για ότι δεν πήγε καλά και μην υψώσετε πάνω από το μέσο τόνο το ύψος της φωνής σας.
Για την ώρα, τους αρκεί αυτό που περνάνε. Είναι από μόνο του πολύ οδυνηρό!



Πολλές εκκλησίες αυτή την εποχή και για όλη την περίοδο των εξετάσεων κάνουν Λειτουργία αλλά και Παράκληση για τους νέους που γράφουν διαγωνίσματα.
Ας εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία και να δώσουμε στον ιερέα τα ονόματα των παιδιών μας αλλά και των φίλων τους που διαγωνίζονται. Ακόμα και στο Άγιο Όρος κάνουν λειτουργίες για εφήβους και φοιτητές με το ειδικό αίτημα της ψυχικής και πνευματικής ενίσχυσής τους και για καλά αποτελέσματα. Μπορείτε και εκεί να στείλετε ονόματα για 40λείτουργο.





Αλλά και όλη η οικογένεια πρέπει να στηρίξει τους νέους που διαγωνίζονται, με την ομαδική της προσευχή.



Βάλτε τα παιδιά να κάνουν προσευχή, κυρίως τα πιο μικρά. Έχουν τόσο καθαρή καρδιά που η προσευχή τους φτάνει αμέσως στον θρόνο του Θεού και εισακούονται τα αιτήματα της οικογένειας (οποιαδήποτε αιτήματα, όχι μόνο για επιτυχία στις εξετάσεις αλλά και για σωστή καθοδήγηση στη ζωή τους, ηρεμία στην οικογένεια, σύνεση στα παιδιά, καλή πρόοδο στην επαγγελματική τους πορεία, στον γάμο τους, υγεία, ευτυχία κλπ.)



Έτσι, όλη η οικογένεια ενωμένη βαδίζει χέρι-χέρι στην επιτυχία. Ό,τι δεν πάει καλά, διορθώνεται. Αν το παιδί τσακίσει, ίσως και να μην διορθώνεται.
Γι' αυτό, ας αποφύγουμε τις υπερβολές!




ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!





Πλησιάζει η Μεγάλη Εβδομάδα.
Την Μεγάλη Τρίτη το πρωί, θα ζωγραφίσουμε και θα στολίσουμε τις λαμπάδες μας.


Καλή Ανάσταση





Kαθώς διανύουμε την Μεγάλη Σαρακοστή, να ένα μικρό και ευχάριστο φιλμάκι
με την κυρα-Σαρακοστή!







H Nηστεία της Μεγάλης Τεσσαρακοστής

Φτάσαμε πλέον στην περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, τον μεγάλο φορτιστή των πνευματικών μπαταριών μας.
Αν σταθούμε στην δυσκολία της νηστείας, χάνουμε μια μεγάλη ευκαιρία εσωτερικού ξεμπερδέματος. Τι εννοούμε με αυτό;


Πριν από κάθε αθλητικό αγώνα και αναμέτρηση, οι προπονητές δίνουν οδηγίες για σωστή διατροφή και συστήνουν στους αθλητές τροφές που δίνουν ενέργεια και αυξάνουν την σωματική αντοχή. Αν εξετάσουμε προσεκτικά τις τροφές που προτείνουν ως ωφέλιμες και αυτές που πρέπει να αποφεύγουν οι αθλητές γιατί βαραίνουν το σώμα, θα δούμε ότι - λίγο ή πολύ - ερχόμαστε κοντά στην διατροφή των νηστειών μας.


Σκοπός της νηστείας είναι να ενδυναμώσει τον άνθρωπο όχι μόνο σωματικά αλλά και πνευματικά, ψυχικά, διανοητικά, συναισθηματικά.
Πολλοί που την δοκίμασαν μαρτυρούν ότι ένοιωσαν πιο δυνατοί ψυχικά, με πιο καθαρό πνεύμα και νου, λιγότερο ευέξαπτοι, ευαίσθητοι ή καταθληπτικοί.


Η νηστεία είναι η πρώτη εντολή που έδωσε ο Θεός στους Πρωτόπλαστους στον Παράδεισο. Δεν ήταν καθόλου βαρειά εντολή. Οι άνθρωποι την θεωρούν δύσκολη.
Όταν έχουμε συνηθήσει τα βαρειά φαγητά, τότε τα πιο ελαφριά πιάτα μας φαίνονται ανούσια, "δεν με κρατάνε καθόλου" λέμε.
Όταν όμως ανεβαίνει η χοληστερίνη, η κρεατινίνη, η αρτηριακή πίεση, το ζάχαρο και όλα τα συναφή, τότε θέλουμε δεν θέλουμε, με εντολή γιατρού πλέον, τα κόβουμε όλα.
Γιατί δεν δοκιμάζουμε κάτι πιο απλό; Να κρατήσουμε την εντολή της νηστείας και να έχουμε όλα τα οφέλη.


Αν δούμε την νηστεία ως δίαιτα μόνο, χάνουμε την πνευματική της διάσταση, η οποία είναι η εξής:


Κρατάω, όσο μπορώ καλύτερα, την εντολή του Θεού και αυτό έχει σαν συνέπεια ο ίδιος ο Θεός να δράσει πνευματικά σε κάθε πεδίο της ζωής μου.


Έτσι, δυναμώνουμε ψυχικά, απογοητευόμαστε λιγότερο, μπορούμε πλέον να συγκρατήσουμε τον θυμό, να κόψουμε το τσιγάρο, να διορθώσουμε τις σχέσεις μας με τους ανθρώπους, βλέπουμε λύσεις για το γάμο μας ή την δουλειά μας, αποκτούμε σημεία επαφής με τα παιδιά μας, νοιώθουμε εσωτερική χαρά, ψυχική δύναμη, αισιοδοξία, ορμητικότητα να πάμε μπροστά, καθαρό πνεύμα και διαύγεια στην σκέψη, στο διάβασμα, στα μαθήματα, στα διαγωνίσματα...


Και όλα αυτά γιατί;
Γιατί τηρήσαμε την εντολή, όχι την δίαιτα!


Παρ' όλα αυτά, ως σωματική άσκηση, βλέπουμε τα καλά της και στο σώμα. Ξεκινώντας την νηστεία όπως μπορούμε, κόβοντας κάτι λίγο, αυτό που μπορούμε, βλέπουμε τον εαυτό μας να αποκτά την ικανότητα να λέει ΟΧΙ σε περισσότερα. Έτσι, σιγά-σιγά, φτάνουμε εκεί που πρέπει, χωρίς να εξαντληθεί ούτε το σώμα ούτε η θέληση αλλά, αντίθετα, να δυναμώσουν και τα δύο.


Η νηστεία είναι φοβερή άσκηση και για τα παιδιά: τα εξασκεί να λένε ΟΧΙ σε κάποιες τροφές, αλλά ο Θεός δρα και παραπέρα όπως είπαμε, και μαθαίνουν να λένε ΟΧΙ και σε άλλα πράγματα και καταστάσεις που τα βλάπτουν: αλμυρές τροφές, έργα στην τηλεόραση, σε κακές προτροπές φίλων, ενώ όσο μεγαλώνουν λένε ΟΧΙ και στο τσιγάρο, σε ουσίες, στο οινόπνευμα...


Εμείς κάνουμε το καθήκον μας και ο Θεός "το δικό" Του: αναλαμβάνει όλη μας τη ζωή. Θέλει και έχει αυτό το "καθήκον". Το κάνει από απέραντη αγάπη και όχι γιατί του το επέβαλε κανείς.
Έτσι, ακόμα και αν εμείς δεν κάνουμε το πρώτο βήμα, Αυτός περιμένει, μας κοιτάζει, προσπαθεί με κάθε τρόπο να δυναμώσει την θέλησή μας και μόλις πάρουμε την απόφαση να ξεκινήσουμε την νηστεία, όπως μπορούμε, Αυτός ξεκινά να φορτίζει πνευματικά τις μπαταρίες μας για να δυναμώσουμε και να αντέξουμε αλλά αλλάζει και την ζωή μας, γιατί κάθε φορά που τηρούμε κάποια εντολή, όλο το φάσμα της ζωής μας μετατρέπεται.


Τελειώνοντας, επειδή η νηστεία έχει σκοπό την ενδυνάμωση και όχι την εξόντωση, μπορούν να εξαιρεθούν από αυτήν άτομα με εξάντληση λόγω ασθενειών, γηρατειών, ακόμα και νέων με υπερκόπωση ή άλλες αδυναμίες σωματικές ή ψυχικές. Ο καλός Πνευματικός, λαμβάνοντας υπ' όψιν και τη γνώμη του γιατρού, θα καθορίσει με επιείκεια, κατανοώντας την κατάσταση, τι είναι αρκετό να κάνουμε σε τέτοιες περιπτώσεις.
Άλλες ομάδες όπως οι έγκυοι, ενήλικες με οστεοπόρωση, τα παιδιά στην ανάπτυξη, οι νέοι που βρίσκονται σε καιρό εξετάσεων και μεγάλης φόρτισης πνευματικής και ψυχικής, μπορούν απλά να προσέξουν κάποια πράγματα και να ορίσουν τον τρόπο νηστείας που αντέχουν συζητώντας με τον γιατρό ή τους γονείς και τον πνευματικό ο οποίος θα δώσει και την πνευματική σφραγίδα ακόμα και στο ελάχιστο που μπορεί ο καθένας να νηστέψει.


Ας κάνουμε ένα όμορφο νηστήσιμο μενού, με διαφορετική ποικιλία τροφών από αυτές που είχαμε συνηθίσει, χωρίς να τρώμε πολύ από κάτι αλλά λίγο απ' όλα. Αν προσέξουμε και περιορίσουμε τις υπερβολές, θα βγούμε από την νηστεία όχι μόνο πιο αδύνατοι, ανανεωμένοι και υγιείς αλλά και ενδυναμωμένοι ψυχικά, με καθαρό νου, άλλες αποφάσεις, ξεκάθαρες λύσεις, αισιόδοξο μέλλον και, κυρίως, μια καλύτερη σχέση με τον Θεό.


Καλή δύναμη!






Ας μη ξεχνάμε ότι νηστεία είναι και η προσπάθεια να περιορίσουμε τα νεύρα μας, να κρατάμε την γλώσσα μας και να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να βρίζει, να προσβάλλει, να καταριέται. Νηστεία κάνουμε και στα μάτια, στο στόμα, στα αυτιά: δεν κοιτάμε με ζήλεια ή επιθυμία αυτό που ανήκει στον άλλο, δεν βλέπουμε άσεμνα θεάματα, δεν κατηγορούμε, δεν παίρνουμε ό,τι δεν είναι δικό μας, δεν αφηνόμαστε να ακούμε κατηγορίες ή γελοία ανέκδοτα και γενικώς προσέχουμε την σοβαρότητα του εαυτού μας, η οποία χαρίζει κύρος σε κάθε άνθρωπο.









"Παιδιά και γονείς μαζί"
μέρος 1ο.



Η πρώτη φάση του προγράμματος "Παιδιά και γονείς μαζί, πήγε καλά. Όλοι το ευχαριστηθήκαμε στο έπακρο και γευστήκαμε ό,τι καλύτερο μας ετοίμασαν τα παιδιά με τους γονείς τους. Αναμένεται το βιβλιαράκι με τις συνταγές.
Σας ευχαριστούμε όλους.















Στο κατηχητικό μας το 2010 φτιάξαμε την κυρα-Σαρακοστή σε χαρτόνι για τον τοίχο της κουζίνας μας:






Ενώ φέτος, το 2011 κάναμε κάρτα με την κυρα-Σαρακοστή στο σπίτι της

Οι οδηγίες βρίσκονται στις "Χειροτεχνίες"











ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΩΝ ΟΜΑΔΩΝ ΜΑΣ

Την ερχόμενη εβδομάδα, δηλαδή την εβδομάδα της Αποκριάς, προετοιμάζεστε για το πρόγραμμα
"Παιδιά και Γονείς μαζί".
Όπως είπαμε, θα γίνετε TOP CHEFS με τους γονείς σας.
Διαλέξτε λοιπόν το αγαπημένο σας γλυκό ή σνακ
και μαζί με τους γονείς σας ρυθμίστε τις λεπτομέρειες των υλικών και την παρασκευή του.
Προετοιμάστε το την Παρασκευή (25 Φεβρουαρίου), στολίστε το όμορφα και μην ξεχάσετε να τραβήξετε και φωτογραφίες για να θυμόσαστε την εμπειρία αυτή μαζί με τους γονείς.
Την επόμενη ημέρα, το Σάββατο 26 Φεβρουαρίου, στις 11.15 το πρωί, ελάτε στο κατηχητικό μας μαζί με τα δημιουργήματά σας
να τα δοκιμάσουμε σε κοινό τραπέζι.

Θα χαρούμε να δούμε και τους γονείς-βοηθούς.
Θα φωτογραφηθούμε όλοι μαζί και θα διασκεδάσουμε,
γιορτάζοντας έτσι και την εβδομάδα της Αποκρέω.




Βρήκαμε για σας και τα παιδιά σας, οδηγίες για την κατασκευή χαρταετού. Αξίζει να δοκιμάσουμε







ΟΙ ΑΠΟΚΡΙΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ
Η εποχή της αποκριάς είναι η περίοδος εκείνη του Τριωδίου κατά την οποία προετοιμαζόμαστε για την Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ετοιμολογικά, αποκριά σημαίνει "απέχω από το κρέας". Επειδή πρόκειται να νηστέψουμε αυστηρά (όσοι μπορούμε) για 50 μέρες, ξεκινώντας το Τριώδιο τρώμε απ' όλα και σταδιακά αποκρεύουμε, δηλαδή κόβουμε το κρέας, ώστε να ξεκινήσουμε ομαλά την περίοδο της νηστείας. Το ίδιο (δηλαδή "αποχή από το κρέας") δηλώνει και η ετοιμολογία της λέξης καρναβάλι που έχει λατινική καταγωγή.
Η περίοδος αυτή, από πολύ παλιά συνοδευόταν από διάφορα λατρευτικά έθιμα και θεάματα.
Η Αποκριά, σε όλη την Ελλάδα, συνηθίζεται να γιορτάζεται με παραδοσιακούς χορούς και εκδηλώσεις.
Το καρναβάλι στην Αρχαία Ελλάδα, ήταν έθιμο λατρευτικό προς τους θεούς, και ειδικά τον Βάκχο και τον Διόνυσο. Καθώς λατρευόταν ο θεός του κρασιού, οι «πιστοί» πίνανε ακατάσχετα και παρέλαζαν σε έξαλλη κατάσταση, καταλήγοντας σε ακρότητες.
Κάτι ανάλογο συμβαίνει και σήμερα, ειδικά στο εξωτερικό (π.χ. Βραζιλία) όπου τα ειδωλολατρικά έθιμα κρατάνε ακόμα γερά.



Αποκριά και Καρναβάλι, αν και σαν λέξεις (της αρχαίας ελληνικής και της λατινικής γλώσσας) έχουν την ίδια σημασία και δηλώνουν την "αποχή από το κρέας", έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί σήμερα αποτελούν δύο διαφορετικές καταστάσεις: η πρώτη δηλώνει μια εκκλησιαστική περίοδο μετάβασης προς την Μεγάλη Τεσσαρακοστή ενώ το δεύτερο περιέχει συνήθειες που προέρχονται από αρχαίες προχριστιανικές εκδηλώσεις.






Ο ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΣ ΕΟΡΤΑΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΚΡΙΑΣ
Τα παραδοσιακά έθιμα εορτασμού της Αποκριάς, σε όλη την Ελλάδα, είναι πολλά και ποικίλα. Ο κάθε τόπος, και ειδικά στην επαρχία, έχει θαυμάσιους τρόπους να γιορτάζει την περίοδο αυτή και να κρατάει ζωντανές τις παραδόσεις του, οι οποίες σε κάθε περιοχή έχουν το δικό τους χρώμα. Στον δικό μας τόπο, την Κεφαλονιά, το γαϊτανάκι και οι κεφαλονίτικες καντρίλιες, με τις τοπικές, επίσημες φορεσιές μιας άλλης εποχής, αποτελούν παραδόσεις που αξίζει να θυμούνται και τα παιδιά μας.






<><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt; <><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt; <><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt;
Καντρίλιες στην Κεφαλονιά






Εν όψει αυτής της περιόδου που διανύουμε, προτιμώντας και μη ξεχνώντας την όμορφη παράδοσή μας, σας ευχόμαστε
Καλή Αποκριά και καλή Τεσσαρακοστή!




Κεφαλονίτικα έθιμα του Δωδεκαημέρου

Καθώς δεν είμαι αποκλειστικά γέννημα θρέμμα της Κεφαλονιάς, οπότε και δεν έχω ζήσει από μικρή τα έθιμα αυτά, έκανα μια μικρή έρευνα στο διαδίκτυο σχετικά με το θέμα και βρήκα πραγματικά πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες. Διαβάστε τες και εσείς (γιατί...αν δεν παινέσουμε τον τόπο μας, θα πέσει να μας πλακώσει!)




Το Χριστόψωμο


Τα Χριστούγεννα έχουν το δικό τους ψωμί, το Χριστόψωμο “με το τσουντί (σαν μαντολίνο με δύο λαβές)”. Πρόκειται για ένα μεγάλο σε μέγεθος ψωμί σχήματος στρογγυλού ή ορθογωνίου, με χαραγμένο απαραίτητα το Σταυρό πάνω του ή και το σύμβολο Χ. Παλαιότερα συνηθίζονταν στις άκρες του να τοποθετούνται σχέδια που να θυμίζουν τα πόδια του Θείου Βρέφους ή και ουρές ψαριών (από το Ι.Χ.Θ.Υ.Σ που είναι το σύμβολο του Χριστού), κάτι το οποίο σπανιότερα συναντάμε και σήμερα. Σε αρκετά χωριά της νήσου, την παραμονή των Χριστουγέννων έφτιαχναν με καλαμπάλευρο μπομπότα (παραδοσιακό καθαρά Κεφαλονίτικο γλύκισμα) και Χριστόψωμο, το οποίο έφερνε στη μέση σημάδι από τη μεγάλη σφραγίδα και είχε πέντε άκρες σαν το χέρι του Χριστού.





Η κουλούρα της γωνίας (της εστίας)


Ένα μάλλον ξεχασμένο έθιμο που για τελευταία φορά εμφανίστηκε σε χωριά της Λειβαθούς περί τα μέσα του 20ου αιώνα, είναι η κουλούρα της γωνίας. Πρόκειται για ένα έθιμο που έχει σχέση με την αρχαία λατρεία της Εστίας, όπως μας πληροφορεί ο Ηλίας Τσιτσέλης και είναι τόσο παλαιό, ώστε να τιμάται από Ρωμαίους και Έλληνες.
Το βράδυ της παραμονής των Χριστουγέννων μαζευόταν ολόκληρη η οικογένεια γύρω από τη φωτιά, την οποία είχαν ανάψει με τρία κούτσουρα (από ελιά για τη σοδειά του λαδιού, από αμπέλι για τη σοδειά του κρασιού και από σκίνο για να διώχνει τα δαιμονικά). Η μητέρα έφερνε μια στρογγυλή κουλούρα με σταφίδες, καρύδια και αμύγδαλα, η οποία πάνω είχε την Άγια σφράγιση και μέσα ένα νόμισμα. Στη συνέχεια την έπαιρνε ο πατέρας, τη χάραζε σε κομμάτια ένα για κάθε μέλος του σπιτιού και ύστερα την έπιαναν όλοι γύρω από τη φωτιά. Ο πατέρας ή ο γηραιότερος του σπιτιού έπαιρνε λάδι και κρασί και το έριχνε σταυρωτά στη φωτιά μέσα από το άνοιγμα της κουλούρας. Τότε έψαλλαν το “η γέννησή σου Χριστέ...” και την ίδια στιγμή ο κάθε ένας τραβούσε το κομμάτι του ψάχνοντας μήπως του έχει τύχει το νόμισμα (το έθιμο της βασιλόπιτας που επικρατεί σήμερα είναι ξενόφερτο και έχει αντικαταστήσει αυτό της Κουλούρας της γωνίας, μεταφέροντας παράλληλα την ημέρα διεξαγωγής του). Αφού έτρωγαν τα κομμάτια τους συνέχιζαν με νηστίσιμα, αλλά και τις παραδοσιακές Κεφαλονίτικες τηγανίτες.














Τα Κεφαλονίτικα Κάλαντα των Χριστουγέννων
 
Την Παραμονή των Χριστουγέννων τα παιδιά βγαίνουν για να πουν τα “Κάλαντα” και να μάσουν τον εορταστικό μποναμά τους. Τελευταία, έχει επικρατήσει να λέγονται το πρωί της παραμονής, όταν με το άνοιγμα των καταστημάτων ξεχύνονται οι μικροί καλανταδόροι στους δρόμους. Σπάνια συναντά κάποιος μεγαλύτερους με όργανα, ενώ συνήθως κατά το μεσημέρι οι παρέες σκορπίζουν έχοντας πλέον μαζέψει ένα ικανοποιητικό ποσό. Κάποιες χορωδίες μεγαλύτερων παραμένουν και τηρούν τα έθιμα το απόγευμα της ημέρας, όταν και μας θυμίζουν τις παλαιές καλές ημέρες που συναγωνίζονταν για την καλύτερη μουσική εκτέλεση. Ας θυμηθούμε λοιπόν, τι γινόταν παλαιότερα.

Στην Κεφαλονιά τα κάλαντα λέγονταν αποκλειστικά το βράδυ. Ειδικά στο Προσεισμικό Αργοστόλι η όλη διαδικασία είχε ένα τελετουργικό που ακολουθούσαν όλοι πιστά. Παιδιά με τα τρίγωνά τους (νωρίς το απόγευμα), αλλά και πολλοί μεγάλοι με κιθάρες, βιολί και μαντολίνο σκορπούσαν το χαρμόσυνο μήνυμα της έλευσης του Θεανθρώπου στη γη. Οι μεγαλύτεροι περιφέρονταν ολόκληρο το βράδυ από σπίτι σε σπίτι, το ξημέρωμα όμως έπρεπε να τους βρει συγκεντρωμένους στην επισκοπή, έξω από το σπίτι του Δεσπότη. Όλοι μαζί τότε έψαλλαν:
Ξύπνα, Πανιερώτατε,
να πας στην Εκκλησία,
που σε προσμένουν οι Άγγελοι,
ν' αρχίσεις Λειτουργία.

Σε όλους είναι γνωστό ότι τα Κεφαλονίτικα κάλαντα είναι διαφορετικά από αυτά της υπόλοιπης Ελλάδας, ενώ αυτό το έθιμο τηρείται ακόμα από την πλειοψηφία, αν και είναι έντονες οι ξενόφερτες επιδράσεις που τείνουν να το περιορίσουν. Παλαιότερα υπήρχαν παραλλαγές που εξιστορούσαν τη Γέννηση του Ιησού, ταυτόχρονα προέτρεπαν τους πιστούς πως να εορτάσουν την ημέρα αυτή των Χριστουγέννων.
...Ιδού οπού σας είπωμεν όλη την Ψαλμωδίαν
του Ιησού μας του Χριστού Γέννησης της Αγίας
κ' έπειτα άμα γνωρίσετε εις το αρχοντικόν σας
ευθύς τραπέζι στρώσατε βάλτε το φαγητόν σας...

(κάλαντα από μονόφυλλο έντυπο από Κεφαλονίτικο τυπογραφείο το 1854)
 Η παραλλαγή που έχει επικρατήσει σήμερα (με κάποιες στιχουργικές κυρίως διαφοροποιήσεις τις οποίες συναντάμε από τόπο σε τόπο) είναι η ακόλουθη, που ταυτίζεται με την υπόλοιπη Ελλάδα.

 
(Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς
Για να σας ειπούμε χρόνους πολλούς)
Καλήν εσπέραν άρχοντες, κι αν είναι ο ορισμός σας
Χριστού τη θεία γέννηση να πω στο αρχοντικό σας
Χριστός Γεννάται σήμερον εν Βηθλεέμ την πόλη
οι ουρανοί αγάλονται και χαίρει η φύσης όλη
εν τω σπηλαίο τίκταιται εν φάτνη των αλόγων
ο Βασιλεύς των ουρανών και ποιητής των όλων
σ' αυτό το σπίτι που 'ρθαμε πέτρα να μη ραϊσει
κι ο νοικοκύρης του σπιτιού
χρόνια πολλά να ζήσει.

Γενικά ακολουθούσαν πολλά παινέματα και ευχές, με σκοπό φυσικά να επακολουθήσει μεγαλύτερο φιλοδώρημα ή κέρασμα με γλυκίσματα της περιόδου. Διάφορες τοπικές παραλλαγές αξίζει επίσης να αναφερθούν:
 Λειβαθώς
Από χρόνους σας πολλούς
κι ένα τάσι ποντικούς
κι ένα κόσκινο βολβούς
Πύλαρος
Παίρνουν νερό στα νύχια τους,
σαπούνι στα φτερά τους
και λούζουν τον αφέντη τους
και λούζουν την κυρά τους
και λούζουν τον αφέντη τους
τον πολυχρονεμένο.
Σάμη
Παίρνουν νερό ραντίζονται,
ραντίζουν και τη βάγια
και παίρνει η βάγια το κερί
και φεύγει απάνου-κάτου
και φέγγει στα καντήλια του,
του πολυχρονεμένου.
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο &amp; η Φάτνη
Το Χριστουγεννιάτικο δέντρο (έλατο ή κυπαρίσσι συνήθως) αποτελεί έθιμο ξενόφερτο, το οποίο ξεκίνησε από την Αλσατία πριν από 500 χρόνια και καθιερώθηκε στη Γερμανία, ως το απαραίτητο σύμβολο των Χριστουγέννων. Στην Ελλάδα και στην Κεφαλονιά τα πρώτα δέντρα, σε πολύ περιορισμένη ωστόσο κλίμακα, άρχισαν να στολίζονται μετά τον Α’
Παγκόσμιο πόλεμο. Η συγκεκριμένη επιρροή ήρθε από τους Άγγλους και έμελλε να γενικευτεί η διάδοσή του πρακτικά μετά από το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο. Την περίοδο αυτή καθιερώθηκε και η Φάτνη, ενώ σήμερα έχει επικρατήσει και αποτελεί απαραίτητο στοιχείο της περιόδου για κάθε σπίτι.

Παραδοσιακά στην Κεφαλονιά στόλιζαν τα σπίτια τους με κλαδιά από αγριοκουμαριές και μυρτιές, ενώ πολλοί χρησιμοποιούσαν και σκίνους. Πραγματικά, θεωρούνταν εξαιρετικά όμορφη αλλά και ταυτόχρονα απαραίτητη η διακόσμηση αυτού του είδους σε κάθε σπίτι της εποχής. Σήμερα υπάρχει σε αρκετά σπίτια αυτό το στοιχείο, το οποίο όμως συμπληρώνεται απαραίτητα με τα πολύχρωμα λαμπάκια που αναβοσβήνουν και δίνουν ένα πολύχρωμο και φωτεινό τόνο στις γιορτές.
















Από άλλη πηγή του διαδικτύου βρήκαμε την "φωτίτσα":
<><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt;<><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt; <><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt; <><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;
Έθιμα των Φώτων
<><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt;<><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt; <><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt; &lt;&gt; <><>&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;&lt;&gt;

Οι ημέρες ανάμεσα στα Χριστούγεννα και τα Φώτα είναι το δωδεκαήμερο, κατά το οποίο οι καλλικάντζαροι σουλατσάρουν και κάνουν κάθε λογής σκανταλιές. Στην κεφαλονιά λέγονται «παγανά» και μοιάζουν με μικρά παιδιά. Οι νοικοκυρές εκείνες τις μέρες λιβάνιζαν και σταύρωναν τις πόρτες. Τα παγανά του δωδεκαήμερου προφανώς συμβολίζουν την «χαλαρή» -από θρησκευτικής σκοπιάς- ζωή εκείνων των ημερών, με πλούσια γεύματα και διασκεδάσεις.
Την παραμονή των φώτων ο παπάς επισκέπτεται τα σπίτια για τον αγιασμό. Πριν έρθει οι νοικοκύρηδες βγάζουν τη στάχτη που χρησιμοποίησαν εκείνες τις μέρες από το σπίτι, για να εξορκίσουν αργότερα τα έντομα από τα αμπέλια.
Το ψωμί των Φώτων λέγεται «Φωτίτσα».

Στο διαδίκτυο βρήκαμε την παρακάτω σελίδα http://dim-rizou.pel.sch.gr/ergasies/xristougena/page08.htm όπου αναφέρεται το έθιμο με τις κολόνιες στην Κεφαλονιά:
Οι κολόνιες, έθιμο της Κεφαλονιάς
Στην Κεφαλονιά, αλλά και στα άλλα νησιά των Επτανήσων, το βράδυ της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, οι κάτοικοι γεμάτοι χαρά για τον ερχομό του νέου χρόνου, κατεβαίνουν στους δρόμους κρατώντας μπουκάλια με κολόνιες και ραίνουν ο ένας τον άλλον τραγουδώντας:
"Ήρθαμε με ρόδα και με ανθούς να σας ειπούμε χρόνους πολλούς".
Η τελευταία ευχή του χρόνου που ανταλλάσσουν είναι: "Καλή Αποκοπή", δηλαδή με το καλό να αποχωριστούμε τον παλιό χρόνο.
Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η μπάντα του δήμου περνάει από όλα τα σπίτια και τραγουδάει καντάδες και κάλαντα:
"Πάλιν ακούσατε άρχοντες πάλι να σας ειπούμε,
ότι και αύριον εστί ανάγκη να χαρούμε
και να πανηγυρίζουμε Περιτομήν Κυρίου,
την εορτή του Μάκαρος Μεγάλου Βασιλείου".
(Από το ηλεκτρονικό περιοδικό «Παπάκι»)
Να συμπληρώσουμε τα παραπάνω έθιμα με δύο ακόμα από αυτά που μας δίνει και το βιβλίο "Κεφαλονίτικα έθιμα Δωδεκαημέρου", εκδόσεις ΑΙΓΙΑΛΟΣ: 
Το σπάσιμο του ροδιού σαν σύμβολο αφθονίας:  Γίνεται το πρωί της Πρωτοχρονιάς στο κατώφλι της κύριας πόρτας του σπιτιού. Αυτός που σπάει το ρόδι λέει "όσα σπυριά έχει το ρόδι, τόσα καλά έλθουν στο σπίτι αυτό τούτον το χρόνο"













Το Προκάδο Πορτοκάλι: Παλαιότατο κεφαλονίτικο έθιμο. Το πρωί της Πρωτοχρονιάς μικροί και μεγάλοι κρατούσαν ένα δίσκο με ένα πορτοκάλι στολισμένο με πρόκες γαρύφαλλο ή μοσχοκάρφια, τοποθετημένα σε σχήμα σταυρού ή αστεριού. Πήγαιναν σε σπίτια ή σε όποιον συναντούσαν και έλεγαν "Χρόνια Πολλά ή να σου δίνει ο Θεός δροσιά και άρωμα σαν τους χυμούς του ζωοδότου πορτοκαλιού". Ο σπιτονοικοκύρης έπαιρνε μια πρόκα γαρύφαλλο από το πορτοκάλι, τη μασούλαγε, αντευχόταν και έδινε το φιλοδώρημα.


Τελειώνοντας το κεφάλαιο "Κεφαλονίτικα έθιμα  του Δωδεκαημέρου", δείτε το πολύ ενδιαφέρον άρθρο σχετικά με την αναβίωση των κεφαλονίτικων εθίμων του ιστολογίου my Kefalonia



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοφιλείς αναρτήσεις

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου