Η ΨΗΛΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΘΩΜΑ

 

Ο Απόστολος Θωμάς, δεν αρκέστηκε να του πουν ότι ο Χριστός αναστήθηκε.

Ήθελε ο ίδιος να το διαπιστώσει, βάζοντας το δάχτυλό του στις τρύπες των καρφιών, για να το πιστέψει. Και ο Χριστός το επέτρεψε. Δεν το θεώρησε απιστία ή προδοσία αυτό.

 

Μερικές φορές δεν μας αρκεί να μας δώσουν οι άλλοι μαθήματα ζωής, συμβουλές, νουθεσίες και επιπλήξεις. Θέλουμε να ψάξουμε και μόνοι μας, να κάνουμε τις δικές μας διαπιστώσεις, να βγάλουμε τα δικά μας συμπεράσματα. Και φυσικά, να κάνουμε τα δικά μας λάθη. Αρκεί να μην είναι μοιραία και να είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε και τις ευθύνες των συνεπειών τους.

Οι αποφάσεις είναι δικές μας, το ίδιο και η αναζήτηση της ζωής, του εαυτού μας, της πορείας μας, των αρχών μας.

Από τις αποφάσεις αυτές διαμορφωνόμαστε εμείς και φτιάχνουμε το μέλλον μας.

Είτε το πιστεύουμε είτε όχι, η παρουσία του Θεού στην ζωή μας διασφαλίζει και την ελευθερία μας.

 

Είδατε, δεν είπε στον Θωμά ο Κύριος "Μα καλά, τόσο καιρό ήσουν μαζί μου, τίποτα δεν κατάλαβες από μένα;".

Δεν τον πρόσβαλλε, δεν τον μείωσε, δεν ένοιωσε ο ίδιος προσβεβλημένος στην θεότητά Του.

Τον αγάπησε και τον άφησε να κάνει τις διαπιστώσεις του, όπως αγαπά εμάς και αφήνει και εμάς να τα κάνουμε ακόμα και θάλασσα στην ζωή μας. Και τότε ίσως είναι και η στιγμή να Τον αναζητήσουμε, να Τον φωνάξουμε, να Του ζητήσουμε να μας φωτίσει και να μας καθοδηγήσει στην σωστή λύση και λύτρωση από το μπλέξιμό μας.

Και εδώ τίθεται άλλο ένα θέμα: εάν ο ίδιος ο Χριστός, ο Θεάνθρωπος, δεν κατέκρινε τον Θωμά και τον άφησε να αμφισβητήσει, να ψάξει και να πιστέψει ελεύθερα, εμείς από πού παίρνουμε το δικαίωμα να καταπιέζουμε ή να ξεσηκωνόμαστε εναντίον όσων δεν δέχονται την θέση, την γνώμη και την άποψη την δική μας;
Τι μάχες τρελές γίνονται στις διαπροσωπικές μας σχέσεις όταν εκφέρουμε μία γνώμη, συχνά με ύφος αυθεντίας και την απαίτηση να γίνει αυτόματα αποδεκτή, και οι άλλοι δεν την δέχονται, την αμφισβητούν, την απορρίπτουν; Ποιοι νομίζουμε ότι είμαστε ώστε να έχουμε την απαίτηση οι άλλοι να σεβαστούν εμάς και ό,τι καταφέραμε στην ζωή μας ενώ εμείς δεν είμαστε έτοιμοι ούτε καν διαθέσιμοι να σεβαστούμε την δική τους άποψη και αμφισβήτηση ή την δική τους απόφαση να εφαρμόσουν την συμβουλή του άλλου και όχι την δική μας;
Μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, πράγματι!

Σε τέτοιες περιπτώσεις, και η μία πλευρά και η άλλη οφείλουν να μιλήσουν, να ακούσουν και να σεβαστούν ο ένας την άποψη του άλλου και το δικαίωμα της ελεύθερης επιλογής του ή, αλλιώς, να σιωπήσουν. Είναι κρίμα την αξία της πείρας και της γνώσης που αποκτήσαμε από την ζωή να την χάσουμε από τις αντιδικίες και την εμμονή σε αυτό που λέμε και πράττουμε εμείς και όχι ο άλλος.

 

Με την ευχή η παρουσία του Κυρίου να μας συντροφεύει και να εμπνεόμαστε από αυτήν στις αναζητήσεις μας, σας εύχομαι μία ευλογημένη Κυριακή.